Είχα δει τον Κωστή Στεφανόπουλο στη Βαλαωρίτου και έπαθα ένα μικρό σοκ. Ο άλλοτε ευθυτενής και αθλητικός πολιτικός πήγαινε στο γραφείο του υποβασταζόμενος. Έμαθα ότι ένα πρόβλημα στο ισχίο από την ποδηλασία που δεν αποκαταστάθηκε με την εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε τον ταλαιπωρεί. Πολύ. Πραγματικά λυπήθηκα γιατί ο Στεφανόπουλος δεν ήταν σαν όλους τους άλλους πολιτικούς. Και το εννοώ.
Σας περιγράφω πώς αντέδρασε, όταν τον πρώτο μήνα μετά την εκλογή του στο ύπατο αξίωμα, το 1995, του πήγαν στο γραφείο του τον φάκελο με την αποζημίωσή του. «Τόσο πολλά! Δεν μου χρειάζονται τόσα λεφτά, τι έκανα για να τα πάρω…» είπε στους εμβρόντητους συνεργάτες του.
Τι τα έκανε, λοιπόν. Απλούστατα, άρχισε να τα μοιράζει. Κάθε δυστυχής που έγραφε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το πρόβλημά του, όλα τα προβλήματα στην Ελλάδα είναι οικονομικά, του έστελνε κι ένα ποσόν. Και πόσοι δεν του έγραφαν τον πόνο τους.
Ο Κωστής Στεφανόπουλος άνοιγε ο ίδιος τα γράμματα, τα διάβαζε και απαντούσε σ’ όλους ιδιοχείρως. Άλλοτε σήκωνε το τηλέφωνο και μιλούσε με τον αρμόδιο κατά περίπτωση υπουργό και έδινε οριστικές λύσεις στα προβλήματα του κόσμου.
Κάποτε ψηφίστηκε νόμος για να πάρουν οι βουλευτές κάτι αναδρομικά που δικαιούνταν. Ο Στεφανόπουλος ως πρόεδρος έπρεπε να πάρει τα πενταπλά. Αμ, δε! «Δεν τα θέλω» διεμήνυσε στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
«Κύριε πρόεδρε, πρέπει να τα εισπράξετε, μας δημιουργείτε λογιστικό πρόβλημα» τον… παρακάλεσαν από το Υπουργείο Οικονομικών. Τι να κάνει. Τα πήρε και τα κατέθεσε στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, όπου ίσως να βρίσκονται ακόμη.
Ποτέ όσο ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κωστής Στεφανόπουλος, κι ήταν 10 ολόκληρα χρόνια, δεν απασχόλησε τον οδηγό του για να τον μεταφέρει τα απογεύματα στο γραφείο του. Όλο αυτός οδηγούσε και πολλές φορές χωρίς φρουρά.
Τα μεσημέρια όταν έμενε στο Προεδρικό Μέγαρο αρνιόταν να γευματίσει, για να μην επιβαρύνει τον προϋπολογισμό της προεδρίας. Ορισμένες φορές έδινε χρήματα από την τσέπη του για να του φτιάξει ο μάγειρας κάτι πρόχειρο, δύο αβγά συνήθως ή μία σαλάτα.
Έτσι σεμνά και ταπεινά πέρασε τη θητεία του στο Προεδρικό Μέγαρο ο Κωστής Στεφανόπουλος, «το αηδόνι της Βουλής», όπως τον αποκαλούσαν ακόμη και οι πολιτικοί του αντίπαλοι. «Το αηδόνι των δικαστηρίων», όπως ήταν το παρατσούκλι που του είχαν δώσει οι Πελοποννήσιοι που γέμιζαν τις αίθουσες των δικαστηρίων για να παρακολουθήσουν τις εκπληκτικές αγορεύσεις του στα δικαστήρια της Πάτρας.
Όσον αφορά στα μυστικά του την περίοδο της προεδρίας, του ζητώ συγγνώμην. Ξέρω ότι δεν θα ήθελε να αποκαλυφθούν, όμως έχω μία δικαιολογία. Ο Τύπος οφείλει να αναδεικνύει πρότυπα. Κι εδώ που φτάσαμε δεν μας μένει τίποτε άλλο.
Αντιαμερικάνα η Μπέτυ του φιλοαμερικάνου Τσίπρα, διάβασε στο apodytiriakias.gr
