Το ελληνικό χρέος δεν θα πετύχει τους στόχους που έθεσαν οι πιστωτές το 2012 διότι η χώρα δεν εφήρμοσε τις συμφωνηθείσες μεταρρυθμίσεις, αλλά παραμένει βιώσιμο, με βάση δύο ή τρία σενάρια ανάλυσης, σύμφωνα με μια Debt Sustainability Analysis (ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους).
Όπως επισημαίνει το Reuters το οποίο έχει πρόσβαση στην ανάλυση, αυτή προετοιμάστηκε από τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης για να βοηθήσει στις συνομιλίες με την Αθήνα. Στην ανάλυση επισημαίνεται ότι ακόμη και στο χειρότερο σενάριο, οι πιστωτές δεν θα χρειαστεί να διαγράψουν δάνεια.
Με βάση τη συμφωνία διάσωσης το 2012, το χρέος της Ελλάδας επρόκειτο να διαμορφωθεί στο 124% του ΑΕΠ το 2020 και το 20222 σε λιγότερο από 110%, από το 175% που είναι τώρα.
“Είναι σαφές ότι οι αποκλίσεις πολιτικής και οι αβεβαιότητες των τελευταίων μηνών, έχουν καταστήσει την επίτευξη των στόχων του 2012 αδύνατη, υπό οποιοδήποτε σενάριο”, αναφέρεται στην ανάλυση.
“Οι κύριοι παράγοντες πίσω από την επιδείνωση της DSA είναι η επιδείνωση της οικονομικής ανάπτυξης, η αναθεωρημένη πορεία του πρωτογενούς ισοζυγίου, τα χαμηλότερα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις και πιθανές επιπλέον χρηματοδοτικές ανάγκες για τον τραπεζικό κλάδο”, δήλωσε.
Σύμφωνα με την αναθεωρημένη πρόβλεψη και το πιο αισιόδοξο σενάριο, ότι δηλαδή η Αθήνα εφαρμόζει όλες τις μεταρρυθμίσεις, το ελληνικό χρέος αναμένεται να υποχωρήσει στο ;24% το 2022 και στο 172,8% το 2015.
Εάν εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις μόλις εν μέρει, το ελληνικό χρέος θα υποχωρήσει μόλις στο 135% το 2022 από το 174,3% το 2015. Στην χειρότερη περίπτωση, την οποία το ΔΝΤ βλέπει ως το “βασικό” της σενάριο, που σημαίνει το πιο πιθανό, το ελληνικό χρέος θα υποχωρήσει μόλις στο 142,2% του ΑΕΠ το 2022 από το 176,7% του ΑΕΠ το 2015.
Η ανάλυση υποστηρίζει ωστόσο ότι εστιάζοντας στην αναλογία χρέους/ΑΕΠ, δεν δίνει μια ακριβή εικόνα της βιωσιμότητας του χρέους και ότι αυτό αντανακλάται καλύτερα από τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες μιας χώρας.
Υπό αυτή την έννοια, η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα βιωσιμότητας υπό οποιοδήποτε σενάριο, αλλά θα απαιτούσε βοήθεια για να βελτιώσει τη βιωσιμότητά της, μέσω για παράδειγμα, μιας παράτασης των ωριμάνσεων, με βάση την τρίτη, λιγότερο ευνοϊκή επιλογή.
