Του Μιχάλη Παπανίδη
Παντελώς ανίσχυρος είναι ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός της χώρας απέναντι στο διαρκώς διογκούμενο φαινόμενο ενοικίασης ιδιωτικών καταλυμάτων σε τουριστικές περιοχές μέσω ιστοσελίδων κρατήσεων.
Η οικονομία του διαμοιρασμού (sharing economy) ανταγωνίζεται ευθέως τις κλασικές μορφές οικονομικής δραστηριότητας
Το φαινόμενο έχει απασχολήσει και σε μεγάλο βαθμό ανησυχήσει και τους ξενοδόχους, που βλέπουν ένα διαρκώς αυξανόμενο κομμάτι της αγοράς να φεύγει από τα χέρια τους εις όφελος ιδιοκτητών ακινήτων που πριν την κρίση δεν είχαν καμία σχέση με τον τουρισμό.
Η οικονομία του διαμοιρασμού (sharing economy) ανταγωνίζεται ευθέως τις κλασικές μορφές οικονομικής δραστηριότητας, πολλές φορές εμφανίζει προβάδισμα έναντί τους και εξασφαλίσει πολύ καλά κέρδη και μάλιστα… μαύρα.
Προβληματισμός και στην Ευρώπη
Το Υπουργείο Οικονομικών, σε συνεργασία με το Υπουργείο Τουρισμού, νομοθέτησε για να αντιμετωπίσει το φαινόμενο, αλλά οι διατάξεις του σχετικού νόμου ξεπεράστηκαν ταχύτατα, καθιστώντας τον ανενεργό και οπωσδήποτε αναποτελεσματικό.
Εκτός από την Ε. Ε. με το θέμα έχει ασχοληθεί και ο Παγκόσμιος Οργανισμός ΤουρισμούΤο φαινόμενο είναι τόσο ευρύ, που απασχολεί και την Ευρώπη στο σύνολό της γιατί καταγράφεται και επηρεάζει κι άλλες χώρες, πολύ πιο ισχυρές τουριστικά, όπως η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία κ.λπ. Μάλιστα έκριναν ότι ο όρος sharing economy δεν αποδίδει το σύνολο του φαινομένου και σε ευρωπαϊκό επίπεδο αποφάσισαν να το ονομάσουν Digital Platform Serving.
Εκτός από την Ε. Ε. με το θέμα έχει ασχοληθεί και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού, αλλά για όλες τις χώρες το πρόβλημα παραμένει το ίδιο, όπως κι αν ονομάσουν το φαινόμενο. Η απώλεια φόρων-εσόδων.
Σε εθνικό επίπεδο στις συσκέψεις τόσο στο Υπουργείο Οικονομικών, όσο και στο Υπουργείο Τουρισμού συμμετείχαν και κατέθεσαν προτάσεις όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, όπως ο Σύνδεσμος Τουριστικών Επιχειρήσεων, το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο κλπ. Καμία πρόταση, σκέψη ή ιδέα δεν αποδείχθηκε αποτελεσματική. Οι πάντες συμφώνησαν να δημιουργήσουν ένα μητρώο με τα νόμιμα καταλύματα, ώστε να διακρίνονται ευκολότερα τα παράνομα, που κλείνονται από το διαδίκτυο. Με λίγα λόγια «ζήσε Μάη μου…». Σε δεύτερο επίπεδο θα επιχειρηθεί να υπάρξει συνεννόηση με τις ιστοσελίδες κρατήσεων, αλλά κάτι τέτοιο είναι τουλάχιστον ανεδαφικό, αφού οι περισσότερες ανοίγουν και κλείνουν σε χρόνο ρεκόρ. Έχουν έδρα σε εξωτικούς τόπους και κανένα φορολογικό στοιχείο.
Η ένταση με την οποία ασχολείται η παγκόσμια τουριστική κοινότητα δείχνει και το μέγεθος του προβλήματος. Δισεκατομμύρια διακινούνται μέσα από τις ιστοσελίδες αυτές, που ουσιαστικά είναι επιχειρήσεις-φαντάσματα.
