Στα χέρια του Δημοσίου αφήνουν αρκετοί φορολογούμενοι τις κληρονομιές που δικαιούνται προκειμένου να αποφύγουν τη μεγάλη φορολογική επιβάρυνση που θα επωμιστούν εφόσον αποδεχτούν την κληρονομιά.
Οι σχολάζουσες κληρονομιές (όσες δηλαδή έχουν μείνει στα «αζήτητα»), σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του υπουργείου Οικονομικών, φτάνουν σήμερα στα 4 δισ. ευρώ ενώ τα έσοδα από τους φόρους και τα τέλη που επιβάλλονται στις κληρονομιές έχουν μειωθεί κατά περίπου 29.000.000 ευρώ τα τελευταία 4 χρόνια!
Το υπουργείο Οικονομικών σχεδιάζει να βάλει «χέρι» στο εθνικό… χρυσωρυχείο των σχολαζουσών κληρονομιών. Ακίνητα μεγάλης αξίας, καταθέσεις σε τράπεζες, μετοχές και ομόλογα αποβιωσάντων, οι κληρονόμοι των οποίων δεν βρέθηκαν ποτέ, συνιστούν σχολάζουσες κληρονομιές οι οποίες (με αποφάσεις των κατά τόπους πρωτοδικείων) έχουν περάσει προσωρινά σε «κηδεμόνες» οι οποίοι συνήθως είναι δικηγόροι ή και δημόσιοι υπάλληλοι. Σε εύλογο διάστημα, το οποίο όμως σε κανένα νόμο δεν προσδιορίζεται με ακρίβεια, οι κληρονομιές αυτές πρέπει να εκκαθαριστούν και να περάσουν στην κυριότητα του ελληνικού Δημοσίου εφόσον εξακολουθούν να παραμένουν ορφανές, υπό την έννοια ότι οι νόμιμοι κληρονόμοι είτε δεν υπάρχουν είτε δεν βρέθηκαν. Στις περισσότερες υποθέσεις η εκκαθάριση από τον κηδεμόνα κρατάει από 10 έως 30 χρόνια, μέχρι να… βρουν το δρόμο τους για το ελληνικό Δημόσιο.
Αρμόδιοι φορείς έχουν εισηγηθεί στο υπουργείο Οικονομικών οι διαδικασίες για την αναγνώριση του κληρονομικού δικαιώματος του Δημοσίου να αρχίζουν σε διάστημα έξι μηνών ή ενός έτους από το θάνατο του κληρονομούμενου από το ελληνικό Δημόσιο και όχι αορίστως σε… εύλογο διάστημα.
Το φαινόμενο της μη αποδοχής κληρονομιάς αρχίζει και παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις καθώς αρκετοί πολίτες δεν έχουν τα χρήματα που απαιτούνται για να πληρώσουν τους φόρους. Υπενθυμίζεται ότι κάθε κληρονομιά, δωρεά ή γονική παροχή υπόκειται σε φόρο. Υπόχρεος σε φόρο είναι ο κληρονόμος, ο δωρεοδόχος ή το τέκνο αντίστοιχα.
Επιμέλεια: Φίλιππος Καραμέτος
