Το άνοιγμα Μέρκελ στις προτάσεις Μακρόν για προϋπολογισμό Eυρωζώνης και υπουργό Οικονομικών για τις χώρες μέλη της ΕΕ και οι «περιορισμοί» που θέτει η εκλογική βάση της Γερμανίας. Που λέει «ναι», που «όχι» και σε ποιες ιδέες παραμένει «συντηρητική».
Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα η Γερμανίδα καγκελάριος έκανε ένα βήμα μπροστά και δήλωσε πως στηρίζει τις προτάσεις Μακρόν για προϋπολογισμό Ευρωζώνης και ευρωπαίο υπουργό ΟικονομικώνΜόλις την προηγούμενη εβδομάδα η Γερμανίδα καγκελάριος έκανε ένα βήμα μπροστά και δήλωσε πως στηρίζει τις προτάσεις Μακρόν για προϋπολογισμό Ευρωζώνης και ευρωπαίο υπουργό Οικονομικών.
Κίνηση που δείχνει ότι αποδέχεται το όραμα του Γάλλου προέδρου για ριζικές αλλαγές στην αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, και θα κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, αν επανεκλεγεί.
Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι τόσο ρόδινα. Υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ αυτού που έχει στο μυαλό του ο Μακρόν και σε αυτό που δείχνει έτοιμη να αποδεχτεί η Μέρκελ. Με τις εκλογές να πλησιάζουν δεν φαίνεται έτοιμη να ανοίξει πλήρως τα χαρτιά της, σε αντίθεση με τον βασικό της αντίπαλο Μάρτιν Σουλτς που υπήρξε πιο ξεκάθαρος στη στήριξη των μεταρρυθμίσεων Μακρόν.
Μια από τις βασικές προτάσεις είναι η δημιουργία ενός κοινοβουλίου Ευρωζώνης και ενός προϋπολογισμού για τις χώρες μέλη του ευρώ για χρηματοδότηση επενδύσεων και σταθεροποίηση σε περιόδους κρίσεων. Η οπτική Μέρκελ είναι πολύ πιο συντηρητική από αυτή του Γάλλου προέδρου, καθώς θέλει ένα μικρό ταμείο που θα επιβραβεύει χώρες που κάνουν μεταρρυθμίσεις.
Η οπτική Μέρκελ είναι πολύ πιο συντηρητική από αυτή του Γάλλου προέδρου, καθώς θέλει ένα μικρό ταμείο που θα επιβραβεύει χώρες που κάνουν μεταρρυθμίσειςΑκόμα και αυτή η ιδέα όμως μπορεί να την φέρει αντιμέτωπη με την κοινή γνώμη της Γερμανίας που δεν αποδέχεται να υπάρξει στη γηραιά ήπειρο «ζώνη μεταβιβάσεων» που θα εκδίδει κοινό χρέος.
Ε ξου και η καγκελάριος απορρίπτει το ενδεχόμενο αμοιβαιοποίησης χρέους.
«Αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές, και εφόσον ο κ. Μακρόν δείξει ότι τα καταφέρνει με τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις στη Γαλλία, θα δρομολογηθούν οι προτεραιότητες του γαλλογερμανικού άξονα, μεταξύ των οποίων είναι και η “τελική” συμφωνία για την Ελλάδα…».
Με την εκτίμηση αυτή απαντούν αρμόδια στελέχη της Κομισιόν στο ερώτημά του «τι θα πρέπει να περιμένει κανείς από την πλευρά της Ευρωζώνης για την επόμενη ημέρα στην Ελλάδα» μετά τις γερμανικές εκλογές. Οι οποίες, σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, δεν κλείνουν ως θέμα με τη βέβαιη επανεκλογή της κυρίας Μέρκελ.
Τα στοιχεία που συνθέτουν την όχι ευδιάκριτη -προς το παρόν κεντρική εικόνα στο ευρωπαϊκό παζλ, σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, είναι τα ακόλουθα:
Η Ευρωζώνη δεν γνωρίζει προς το παρόν την πρόθεση του ΔΝΤ απέναντι στο ελληνικό πρόγραμμα, παρά μόνο ότι έχει συμβιβαστεί με μια στάση αναμονής– Η Ευρωζώνη δεν γνωρίζει προς το παρόν την πρόθεση του ΔΝΤ απέναντι στο ελληνικό πρόγραμμα, παρά μόνο ότι έχει συμβιβαστεί με μια στάση αναμονής εν όψει των ελαφρύνσεων που έχουν προγραμματιστεί από τη συμφωνία της 15ης Ιουνίου. Στην Κομισιόν συνδέουν το ξεκαθάρισμα των προθέσεων του ΔΝΤ με την επίσκεψη της Λαγκάρντ στην Αθήνα, μια «υπόσχεση» που εκκρεμεί από τον Ιούνιο και δεν έχει οριστικοποιηθεί ακόμη, παρά τη σχετική φημολογία ότι πρόκειται να έρθει στην Αθήνα στις 29 Σεπτεμβρίου.
– Οι γερμανικές εκλογές είναι βέβαιο ότι οδηγούν στην παραμονή της κυρίας Μέρκελ στην καγκελαρία. Εντούτοις, δεν είναι καθόλου σαφές με ποιους θα συνεργαστεί στη νέα κυβέρνηση. Στο CDU, και ειδικά στο επιτελείο της Μέρκελ, διατείνονται ότι δεν θέλουν συγκυβέρνηση με Φιλελεύθερους και επιζητείται εκ νέου η συνεργασία με το SPD. Η συνδιαλλαγή για τα πόστα εξουσίας σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι εξαιρετικά σημαντική για τις εξελίξεις όσον αφορά το ελληνικό πρόγραμμα.
– Μετά τις γερμανικές εκλογές, και εφόσον ο κ. Μακρόν έχει αποδείξει τη δυνατότητά του να αλλάξει το τοπίο των εργασιακών σχέσεων στη Γαλλία χωρίς ισχυρούς τριγμούς, θα πρέπει να περιμένουμε, σύμφωνα με καλά ενημερωμένους διπλωματικούς κύκλους στις Βρυξέλλες, μια αναβίωση του γαλλογερμανικού άξονα σε νέα κατεύθυνση. Μέρκελ-Μακρόν πρόκειται να κινηθούν με γρήγορους ρυθμούς σε θεσμικές αλλαγές στην Ευρωζώνη τέτοιες, που να μη χρειάζεται η χρονοβόρα αναμόρφωση της Ευρωπαϊκής Συνθήκης.
– Κεντρικό στοιχείο αυτών των αλλαγών θα είναι η «μετάλλαξη» του ESM σε EMF και η προώθησή του σε ρόλο ανάλογο του ΔΝΤ στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, σε συνδυασμό με πρόγραμμα «μεταρρυθμίσεων» που θα αφορούν προσαρμογές στις αγορές εργασίας – προϊόντων – υπηρεσιών. Η προώθηση των μεταρρυθμίσεων αυτών θα καθορίσει το εύρος του κύκλου των χωρών της Ευρωζώνης που θα ακολουθήσουν στον κεντρικό της πυρήνα και των άλλων που θα παραμείνουν στη ζώνη της περιφέρειας της Ευρωζώνης.
Πηγές: Financial Times/Euro2day
