Οι άθλιες συνθήκες και η ανασφάλιστη μαύρη εργασία αποτελούν την καθημερινότητα των εργαζομένων στα ελληνικά νησιά. Το φαινόμενο οργιάζει στον κλάδο της εστίασης, όπου σπάνια κάποιος εργοδότης κολλάει ένσημα. Αλλά και εκεί που ξεφεύγει η υπόθεση είναι και στην οικοδομή, αφού ουδείς τηρεί την εργατική νομοθεσία.
Το όργιο της καταστρατήγησης της εργατικής νομοθεσίας είναι εκτός ελέγχου, ενώ οι κατά τόπους Επιθεωρήσεις Εργασίας σε πολλές περιπτώσεις τα έχουν «κάνει πλακάκια» με τους εργοδότες και κάνουν τα στραβά μάτια αφού υπάρχει «συναλλαγή» μεταξύ των υπαλλήλων και των εργοδοτών.
Κάποια άλλα γραφεία Επιθεώρησης Εργασίας είναι υποστελεχωμένα και οι υπάλληλοι δεν επαρκούν να ερευνήσουν όλες τις καταγγελίες.
Και ενώ φουντώνει η ανασφάλιστη εργασία, ιδιαίτερα τώρα που ξεκινάει η θερινή περίοδος, είναι και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης των εργαζομένων που πολλές φορές προσομοιάζουν με δουλεμπόριο. Από πού να ξεκινήσουμε…. Σερβιτόροι, βοηθοί σερβιτόρων, λαντζιέρηδες καμαριέρες, μπαρίστες, εργάζονται σαν σε «γαλέρα» ενώ το υπουργείο Εργασίας διατείνεται ότι λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να καταπολεμηθούν τα φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική.
Το κακό είναι ακόμη μεγαλύτερο στον κλάδο των οικοδομικών εργασιών. Οι εργαζόμενοι ασφαλίζονται κατά μέσο όρο με λιγότερα από 10 ένσημα το μήνα, ενώ δουλεύουν όλες τις μέρες και υπερωριακά. Κανένας έλεγχος δεν υπάρχει, με ευθύνη της κυβέρνησης και των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους (ΕΦΚΑ, ΣΕΠΕ).
Επομένως, η μαύρη ανασφάλιστη εργασία διογκώνεται αφού τα αφεντικά δεν ελέγχονται και οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα της θέλησή τους, δουλεύουν μαύρα για να «μπαλώσουν τρύπες».
Επιπλέον, αν κάποιος εργαζόμενος κάνει καταγγελία όλοι γνωρίζουν ότι το αποτέλεσμα είναι χρονοβόρο και πολλές φορές αρνητικό ως προς τις αποφάσεις που εκδίδουν οι αρμόδιες αρχές. Και ασφαλώς αν τολμήσει κάτι τέτοιο το λιγότερο θα είναι να χάσει τη δουλειά του.
Συνεπώς οι εργαζόμενοι είναι υποχρεωμένοι να ανέχονται δωδεκάωρα εργασίας και ανασφάλιστοι, χωρίς να μπορούν να διαμαρτυρηθούν γιατί θα χάσουν το μεροκάματό τους, ενώ ο εργοδότης τσεπώνει τις εισφορές και ο ΣΕΠΕ… κοιμάται. Όσο για κλαδικές συλλογικές συμβάσεις; Ούτε λόγος!
Αλλά είναι και το άλλο: Σε πολλά νησιά του Αιγαίου δεν υπάρχει καν Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι Κυκλάδες. Για να γίνει καταγγελία για τη Μύκονο, τη Σαντορίνη, την Πάρο και αλλού, ο εργαζόμενος πρέπει να πάει στη Σύρο. Για να γίνει ο έλεγχος σε αυτά τα νησιά θα πρέπει να φύγει κλιμάκιο του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας από τη Σύρο.
Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Και αλλού, που υποτίθεται υπάρχει γραφείο ΣΕΠΕ, τα πράγματα είναι τα ίδια και χειρότερα. Κανένας έλεγχος, κανένα πρόστιμο. Όπως καταγγέλλουν στη «Ζούγκλα – για παράδειγμα- εργαζόμενοι στη Σάμο, οι έλεγχοι είναι ανύπαρκτοι. Η αιτίες είναι και ο «ωχαδερφισμός» των υπαλλήλων αλλά και σε περίπτωση καταγγελίας, ο εργοδότης… ειδοποιείται από τους «κολλητούς» για τον έλεγχο και η ζωή και η μαύρη εργασία συνεχίζεται…
Μήπως θα έπρεπε η κα Δόμνα Μιχαηλίδου, ή ο υφυπουργός, Βασίλης Σπανάκης να δούνε με περισσότερη σπουδή το θέμα; Γιατί καλές οι προθέσεις και οι δηλώσεις τους στα κανάλια αλλά χρειάζονται και πράξεις…
