Τα χειρότερα σενάρια για τη χώρα μας – εργαζόμενους και επιχειρηματίες- σφραγίζουν τις επόμενες ώρες οι συμμετέχοντες στις έκτακτες συνεδριάσεις του Eurogroup και του Εcofin στην Πράγα.
Το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2008 «σκαρφάλωσε» στο 4,4% του ΑΕΠ, όταν η Ελλάδα προ μηνών ισχυριζόταν ότι δεν θα ξεπερνούσε το 3,7% -και αυτό εντείνει το κλίμα δυσπιστίας, που περιβάλλει τους ελληνικούς ισχυρισμούς.
Με πολύ πιθανές τις εκτιμήσεις ότι η ανάπτυξη θα είναι χαμηλότερη των κυβερνητικών προβλέψεων και τις πληροφορίες ότι, στην έκθεση του Διοικητή της ΤτΕ, κ. Γιώργου Προβόπουλου, η οποία θα δοθεί στη δημοσιότητα την Μεγάλη Τετάρτη 15 του μήνα, ο πήχης για την ανάπτυξη θα κατεβαίνει στο μηδέν(!) για το 2009 (δηλαδή χαμηλότερα και από την πρόβλεψη της Ε.Ε. για ανάπτυξη με ρυθμό 0,2%), η κατάσταση δυσκολεύει ακόμη περισσότερο.
Έτσι, με μηδενική ανάπτυξη και έλλειμμα πάνω από το 4%, η πρωτοφανής λιτότητα χωρίς παρεκκλίσεις πρέπει να θεωρείται κάτι περισσότερο από δεδομένη.
Η Κομισιόν δίνει προθεσμία έως τις 24 Οκτωβρίου, προκειμένου η Ελλάδα να λάβει πρόσθετα μέτρα μόνιμου χαρακτήρα στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής εξυγίανσης, τα οποία θα είναι επαρκή για τη διόρθωση του ελλείμματος έως το 2010.
Τι συνεπάγεται το εκρηκτικό μείγμα στην οικονομία
Τον χειρότερο εφιάλτη σχεδόν όλων των Ελλήνων κάνει πραγματικότητα η ανάγκη και η υποχρέωση λήψης εκτάκτων,αντιλαϊκών (και οπωσδήποτε σκληρών) μέτρων.
Στο τραπέζι του οικονομικού επιτελείου βρίσκονται πλέον όλα και όσο σταδιακή και να είναι η επιλογή (τακτική του «βλέπουμε και κάνουμε») ορισμένα από αυτά πρέπει να θεωρούνται δεδομένα.
Όλες οι κοινωνικές και παραγωγικές τάξεις, καθώς και όλες οι κατηγορίες εργαζομένων θα σηκώσουν «αβάσταχτο βάρος».
Για του εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα το… αύριο έχει ήδη φανεί αρχίζοντας να αποτελεί στοιχείο της καθημερινότητας. Οι εργασιακές σχέσεις, τα ωράρια, οι αμοιβές έχουν γίνει ήδη «λαστέξ» υπό την απειλή της ανεργίας. Ταυτόχρονα, αυξάνονται οι κάθε είδους -και κυρίως οι φορολογικές- υποχρεώσεις προς το κράτος, που αναζητά εναγωνίως τα παραπάνω απαραίτητα χρήματα.
Το μεγαλύτερο, όμως, πρόβλημα για τα επόμενα χρόνια θα είναι η διαρκώς αυξανόμενη ανεργία, της οποίας κανείς δεν τολμά να προβλέψει τα επίπεδα στα οποία μπορεί να φθάσει.
Από την άλλη πλευρά, οι δημόσιοι υπάλληλοι φαίνεται ότι θα δουν τα όποια επιδόματα να φορολογούνται χωρίς… έλεος και τελικά να χάνονται. Τις φορολογικές τους υποχρεώσεις να αυξάνονται, τις έκτακτες εισφορές για ασφαλιστικές και προνοιακές καλύψεις να γίνονται όλο και συχνότερες, όσο και πιο επώδεινες.
Το χειρότερο όμως είναι ότι το Πρωθυπουργικό περιβάλλον άνοιξε χωρίς προηγούμενη συνεννόηση το θέμα περικοπής ακόμη και των βασικών αποδοχών στο δημόσιο τομέα για να αποφευχθούν τα χειρότερα στην οικονομία.
Σε επίπεδο κράτους, πρέπει να θεωρείται δεδομένη η περιστολή των τρεχουσών δαπανών, αλλά και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, που ήδη βρίσκεται σε μη αποδεκτά επίπεδα για την έξοδο από το τούνελ της ύφεσης, της ανεργίας και της φτώχειας.
