Παραφράζοντας πολύ εύστοχα το περίφημο μουσικό δράμα του Ρίχαρντ Βάγκνερ, ο νομπελίστας οικονομολόγος, Πωλ Κρούγκμαν, μιλά για το (πιθανώς) επερχόμενο τέλος ενός φιλόδοξου σχεδίου που «ξύπνησε» λίγο πριν την αυγή του 2000: πρόκειται, φυσικά, για το ενιαίο νόμισμα. Κατά τον Κρούγκμαν βρισκόμαστε πιο κοντά, παρά ποτέ, μπροστά σε αυτό που ο ίδιος ονομάζει «Λυκόφως του Ευρώ».
«Κάποιοι από εμάς», αναφέρει ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος στο άρθρο του στους New York Times, «το έχουμε θέσει επανειλημμένως στο τραπέζι των συζητήσεων και να το πώς νομίζουμε ότι θα σημάνει η λήξη του παιχνιδιού:
1. Έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, πιθανότατα τον επόμενο μήνα
2. Τεράστιες αναλήψεις από ισπανικές και ιταλικές τράπεζες, καθώς οι καταθέτες θα προσπαθούν να “σπρώξουν” τα χρήματά τους στη Γερμανία
3α. Ίσως (απλά πιθανώς, όπως σημειώνει ο Κρούγκμαν), de facto έλεγχοι, με απαγόρευση, από πλευράς τραπεζών, της μεταφοράς καταθέσεων εκτός συνόρων και επιβολή ορίων στα ποσά των αναλήψεων
3β. Εναλλακτικά ή, μάλλον, σε συνδυασμό, άντληση τεράστιων ποσών από την ΕΚΤ, ώστε να αποφευχθεί η κατάρρευση των τραπεζών
4α. Η Γερμανία έχει μια επιλογή: να δεχθεί τεράστιες έμμεσες απαιτήσεις από την Ιταλία και την Ισπανία συν μια δραστική αναθεώρηση στη στρατηγική που ακολουθεί: στην ουσία, δηλαδή, να δώσει, στην Ισπανία ιδιαίτερα, οποιαδήποτε ελπίδα κριθεί απαραίτητη, προκειμένου αφενός να εγγυηθεί για το χρέος της, διατηρώντας χαμηλά το κόστος δανεισμού, και αφετέρου να θέσει έναν υψηλότερο στόχο για τον πληθωρισμό στην Ευρωζώνη, ώστε να κάνει δυνατή μια σχετική προσαρμογή των τιμών. Ή διαφορετικά
4β. Τέλος του ευρώ.
Και μιλάμε ότι όλα αυτά θα εκτυλιχθούν μέσα σε μήνες και όχι χρόνια» καταλήγει στο άρθρο του ο Πωλ Κρούγκμαν.
Επιμέλεια: Χριστίνα Ρωμηού
