Συναισθηματικός και βασισμένος στο «πανάρχαιο ελληνικό μειονέκτημα της αυτάρκειας», που τροφοδοτείται από την ελληνική οικογένεια και κάνει τους Έλληνες ανίκανους να συνεργαστούν, είναι ο πυρήνας της κρίσης στην Ελλάδα, όπως υποστήριξε σήμερα, από το βήμα του τρίτου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών ο φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος, μιλώντας σε εκδήλωση που διοργάνωσε ο ερευνητικός οργανισμός διαΝΕΟσις.
Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της 3ης πανελλαδικής δημοσκοπικής έρευνας της διαΝΕΟσις, που παρουσίασε ο διευθύνων σύμβουλος της MRB Consulting, Δημήτρης Μαύρος, και ερωτηθείς από τον editorial director της διαΝΕΟσις, Θοδωρή Γεωργακόπουλο, τι θα έλεγε στην ελίτ της Ελλάδας, αν είχε όλους τους εκπροσώπους της σε ένα δωμάτιο, ο κ. Ράμφος απάντησε: «Θα τους έλεγα να αισθανθούν, να νιώσουν την αυτάρκειά τους. Γιατί η αυτάρκεια είναι κάτι που μας επηρεάζει όχι απλά στο ότι δεν συνεργαζόμαστε, αλλά και στο ότι δεν ακούμε τι λένε οι άλλοι. Είναι σοβαρό ελληνικό πρόβλημα η αυτάρκειά μας… Σε μια προηγμένη χώρα, οτιδήποτε λέγεται συζητιέται, εδώ οτιδήποτε λέγεται έχει εχθρούς και φίλους και τελειώνει.»
«Παίρνουμε εαυτό από τον εχθρό»
Κατά τον Έλληνα φιλόσοφο, έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε γιατί δεν μπορούμε να συνεργαστούμε. «Αδυνατούμε να συνεργαστούμε γιατί παίρνουμε εαυτό από τον εχθρό. Μόνο όταν έχουμε εχθρούς έχουμε εαυτό. Αυτά όμως είναι μοιραία γεγονότα για μια χώρα. Δεν μπορείς να φτιάχνεις τον εαυτό που ο εχθρός σου σού δίνει. Πρέπει να ξεκινήσουμε λοιπόν από ένα τέλος στην αυτάρκεια» τόνισε ο κ. Ράμφος.
Η Ελλάδα είναι συντηρητική μέχρι το μεδούλι
Πρόσθεσε ότι ενώ ο πυρήνας του ελληνικού προβλήματος είναι συναισθηματικός, ωστόσο στην Ελλάδα εξακολουθούμε να ασχολούμαστε με τις απόψεις και όχι με τα συναισθήματα. «Η Ελλάδα έχει έναν τρόπο σκέψης και αισθήματος που είναι κυριαρχικά παραδοσιακός. Είναι μέχρι το μεδούλι συντηρητική χώρα και δεν βρίσκει συντελεστές ασφαλείας ισχυρότερους από εκείνους που προσφέρει η παράδοση. Αυτό το “παιδί” γεννήθηκε με τρομερές απωθήσεις, ώστε να απωθεί επιθυμίες και να έχει ανάγκη από προστασία και επομένως ποτέ δεν είχε φτερά. Δεν είναι τυχαίο που στην Ελλάδα έχουμε μια κουλτούρα που διώχνει τους νέους και θέλει να μοιάζει ο νεώτερος με τον παλαιότερο. Μιλάμε για μια χώρα με σοβαρά προβλήματα αρχαϊσμού» υπογράμμισε.
Ο ίδιος επισήμανε ότι η συγκεκριμένη στάση ζωής επιτρέπει στις κάθε φορά ανερχόμενες πολιτικές δυνάμεις να υφαρπάζουν και να αξιοποιούν διάφορες ψευδαισθήσεις και στο τέλμα που δημιουργείται ο μεγαλύτερος εχθρός και αντίπαλος είναι ο εκσυγχρονισμός, η εμπιστοσύνη στη λογική.
Κατά τον κ. Ράμφο, τα πιο σημαντικά στοιχεία της έρευνας της διαΝΕΟσις σχετίζονται με τις αντιφάσεις της: για παράδειγμα, 67% των ερωτηθέντων είναι υπέρ της ΕΕ, αλλά μόνο το 26% αναγνωρίζει οφέλη από τη συμμετοχή σε αυτή και το 58% κάνει λόγο για βλάβη.
Ο πολίτης αναζητά την οικογένεια στο κράτος
Σε μια πιο υποψιασμένη ανάγνωση των στοιχείων, σημείωσε, θα πρέπει κάποιος να αντιληφθεί το σημείο εκείνο, στο οποίο μετ΄επιτάσσεως εδώ και 200 χρόνια δεν δουλεύουμε στην Ελλάδα. Κι αυτό είναι ότι ο πολίτης αναζητά την οικογένεια στο κράτος, επιθυμεί να του προσφέρει την ίδια θαλπωρή κι αυτό σημαίνει ότι αναμένει μεγάλες παροχές. «Όταν όμως ένα κράτος κυριαρχείται από την οικογένεια, τότε γίνεται πελατειακό» υποστήριξε και πρόσθεσε ότι για να αλλάξουν τα πράγματα χρειάζεται παιδεία, αλλά η παιδεία που βασίζεται στην παροχή γνώσης είναι κατεξοχήν λανθασμένη, το ζητούμενο είναι η παιδεία που καλλιεργεί ικανότητες. Υπό αυτή την έννοια, χρειάζεται μια κρίσιμη τομή στην παιδεία, με μαθήματα για την ανάπτυξη της συνεργασίας.
«Είμαστε συντηρητικός λαός, γιατί είμαστε ανασφαλείς, δεν έχουμε αυτοπεποίθηση, και άνθρωπος χωρίς αυτοπεποίθηση μοιραία γίνεται συντηρητικός, δεν τον ενδιαφέρει να ανοίξει επιχείρηση, τον ενδιαφέρει να είναι δημόσιος υπάλληλος» τόνισε.
Στην Ελλάδα ζούμε την ανάγκη του απόλυτου και την περιφρόνηση του πραγματικού
«Αυτό που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα είναι η ανάγκη του απολύτου και η περιφρόνηση του πραγματικού. Είμαστε μια κοινωνία με έντονη αρρώστια. Θεραπεία σε αυτή την αρρώστια σημαίνει (να αποκτήσουμε) σχέση με την πραγματικότητα» κατέληξε.
Με βάση στοιχεία της έρευνας, που παρουσίασε νωρίτερα ο κ. Μαύρος, οι ερωτηθέντες θεωρούν -μεταξύ άλλων- ότι ο ιδανικός Έλληνας ηγέτης θα έμοιαζε με τον Βλαντιμίρ Πούτιν (30%), ο οποίος ακολουθείται κατά σειρά από την Άγγελα Μέρκελ (14,2%) και τον Εμανουέλ Μακρόν (12,8%). Η έρευνα δείχνει ακόμη ότι οι Έλληνες θεωρούν καλούς τους Ρώσους (66,9%) και τους Αμερικανούς (43,6%), ότι πιστεύουν στην πλειονότητά τους στον Θεό και ότι εκκλησιάζονται τουλάχιστον μια φορά τον μήνα (47%).
Πηγή: ΑΠΕ
