Ζοφερή είναι η εικόνα που παρουσιάζει η Ευρώπη μετά από 5 χρόνια κρίσης. Αυτό εκτιμά η δημοσιογράφος Κέρστιν Γκάμελιν, (και συγγραφέας βιβλίου για την κρίση της Ευρωζώνη), κάνοντας λόγο για ωραιοποιήσεις και αριθμούς που ευημερούν, ενώ οι χώρες της κρίσης βουλιάζουν.
Ξεκινώντας με τη διαπίστωση ότι η προσαρμογή των αριθμών στις επιθυμίες μας είναι εφικτή, αλλά όχι οι πραγματικές συνθήκες διαβίωσης, η Κέρστιν Γκάμελιν επιχειρεί από τις σελίδες της Süddeutsche Zeitung, μια διαφορετική ανάγνωση της ευρωκρίσης και της εξέλιξής της. Μια ανάγνωση που διαφέρει αισθητά από εκείνη που προβάλλουν οι υπουργοί του eurogroup και οι κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης.
Η Γκάμελιν κάνει λόγο για δισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια ευρώ που έγιναν πακέτα για «να διασωθούν οι τράπεζες». Σύμφωνα με την ανάλυση, «οι θεσμοί της ΕΕ στις Βρυξέλλες προκαθορίζουν πόσο χρέος είναι επιτρεπτό». Η Ευρώπη και ιδιαίτερα η ευρωζώνη, «δεν είναι πλέον μια κοινότητα πολιτών, αλλά μια επιχείρηση, η οποία θα πρέπει να είναι πάνω από όλα αποτελεσματική, ανταγωνιστική και οικονομική», επισημαίνει η Γκάμελιν.
Η γερμανίδα δημοσιογράφος αναφέρεται στις επιδόσεις των χωρών της κρίσης στα πεδία της μείωσης των ελλειμμάτων και του χρέους και σημειώνει ότι «για πρώτη φορά μετά από καιρό, η Ελλάδα καταγράφει πλεόνασμα εσόδων και η Πορτογαλία πλησιάζει το στόχο του 3% στο δημοσιονομικό έλλειμμα».
Η γερμανική κυβέρνηση και άλλες κυβερνήσεις της ευρωζώνης απονέμουν εύσημα στις δύο χώρες, ωστόσο, «μια ματιά στην εσωτερική ζωή των δύο χωρών γεννά αμφιβολίες» αναφέρεται στο δημοσίευμα:
«Η ελληνική κυβέρνηση έχει εκκρεμείς λογαριασμούς που υπολογίζονται στο ένα δισεκατομμύριο ευρώ.
Σε μια χώρα με 11 εκατομμύρια κατοίκους μόνο δύο εκατομμύρια έχουν μια κανονική δουλειά, για την οποία πληρώνονται. Δεν αναμένεται να αυξηθεί προσεχώς ο αριθμός των απασχολουμένων που αμείβονται. Επίσης δεν αναμένεται να αλλάξουν οι συνθήκες υπέρ των εργαζομένων.
Καθημερινά εγκαταλείπουν την Ελλάδα κατά μέσο όρο 100 καλά εκπαιδευμένοι Έλληνες προκειμένου να εργασθούν κάπου στην Ευρώπη. Ακόμη και επιχειρήσεις μεταναστεύουν, καθώς είτε δεν τους δίνονται πλέον δάνεια είτε αυτά χορηγούνται με υψηλά επιτόκια, με αποτέλεσμα οι ελληνικές επιχειρήσεις να μην έχουν ελπίδα να αντέξουν στον ανταγωνισμό από άλλες χώρες της ευρωζώνης».
«Κάποια μέρα θα τελειώσει η νομισματική ένωση»
Η Γκάμελιν επικαλείται το παράδειγμα της θυγατρικής της Deutsche Telekom στην Αθήνα (τον ΟΤΕ), η οποία παίρνει δάνεια προσαρμοσμένα στην φερεγγυότητα της μητρικής εταιρείας, σε αντίθεση με τις άλλες ελληνικές επιχειρήσεις που καλούνται να πληρώσουν το πολλαπλάσιο.
Η Κέρστιν Γκάμελιν καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η πραγματικότητα στις χώρες της κρίσης καταδεικνύει ότι η επωδός πολλών βορειοευρωπαϊκών χωρών, που θέλει την νομισματική ένωση να λειτουργεί ως αποτελεσματική επιχείρηση δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. «Διευρύνεται από μέρα σε μέρα το χάσμα μεταξύ των χωρών που θεωρείται ότι διοικούνται καλά, όπως η Γερμανία και των χωρών εκείνων που χαρακτηρίζονται μη ανταγωνιστικές.
Η Γερμανία αντλεί οφέλη από την μετανάστευση εξειδικευμένων εργαζομένων, ενώ στις χώρες προέλευσης των μεταναστών μαζί με τους νέους εξαφανίζεται και το μέλλον», επισημαίνει η Γκάμελιν για να καταλήξει: «Εάν τα πράγματα συνεχιστούν έτσι, οι ωραιοποιήσεις των υπολογισμών (σ.σ: των αριθμών) θα τελειώσουν κάποια μέρα και μαζί τους και η νομισματική ένωση».
Quo vadis νομισματική ένωση;
To ευρώ ήταν ένας “πρώιμος τοκετός”. Θα έπρεπε να γεννηθεί μετά από την πολιτική ένωση της ΕΕ. Τώρα όμως το κοινό νόμισμα υπάρχει και η πολιτική ένωση κάπου μακριά. Είναι λόγος για την αποτυχία της νομισματικής ένωσης;
Ο γερμανός πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Κολ, ένας εκ των πατέρων του ευρώ, δεν επιθυμούσε τη νομισματική χωρίς την πολιτική ένωση. Αυτήν την θέση όμως δεν μπόρεσε να την περάσει στην Ευρώπη για ευνόητους λόγους, υποστηρίζει ο Μίχαελ Χύτερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας στην Κολωνία. Ως παράδειγμα αναφέρει την ανυπαρξία μιας ευρωπαϊκής κοινής γνώμης και τις δυσκολίες δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Ο γερμανός οικονομολόγος Χύτερ πιστεύει ότι σε απώτερο χρόνο δεν πρόκειται να επιτευχθεί ο στόχος της πολιτικής ένωσης, τουλάχιστον όχι υπό τη μορφή μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας υπό την κλασσική έννοια του όρου. Και το ερώτημα που τίθεται είναι, εάν μπορεί να σταθεί από μόνη της μια νομισματική ένωση, τονίζει ο Ούλριχ Κάτερ, επικεφαλής οικονομολόγος της Deka Bank.
Τόσο ο ίδιος, και ο Μίχαελ Χύτερ, απαντούν θετικά, διότι αποφασιστικής σημασίας για τη λειτουργία μιας νομισματικής ένωσης δεν είναι μόνο η πολιτική, αλλά η ύπαρξη δημοσιονομικής ένωσης.
Πηγή: Deutsche Welle |
Επιμέλεια: Κ. Μπετινάκης
