Η νέα Alitalia είναι έτοιμη να κάνει την εμφάνισή της στη διεθνή αεροπορική αγορά.
Στις 13 Ιανουαρίου, ο ιταλικός αερομεταφορέας, θα πραγματοποιήσει τις πρώτες του πτήσεις.
Σύμφωνα με όσα δημοσιεύει ο ιταλικός Τύπος, προσελήφθησαν 10.150 υπάλληλοι με μόνιμο συμβόλαιο, ενώ εκκρεμεί ακόμη ο καθορισμός του καθεστώτος συνεργασίας 650 εργαζομένων, που ανήκουν στο προσωπικό εδάφους.
Σε ό,τι αφορά στο διεθνή εταίρο της Alitalia, όλα δείχνουν -όπως αναφέρουν οι μεγαλύτερες ιταλικές εφημερίδες- ότι θα επιλεγεί, τελικώς, η Air France, η οποία και θα εξασφαλίσει και το 25% του συνολικού κεφαλαίου.
Οι εφημερίδες «Λα Ρεπούμπλικα» και «Κορριέρε Ντέλλα Σέρα», αλλά και το πρακτορείο ειδήσεων «Άνσα», αναφέρουν ότι η συμφωνία έχει ήδη οριστικοποιηθεί και πρόκειται να ανακοινωθεί επισήμως, τις αμέσως επόμενες ημέρες.
Επίσης, με την Alitalia συγχωνεύεται και η Air One, η μεγαλύτερη ιταλική ιδιωτική αεροπορική εταιρία.
Οι τρεις χιλιάδες υπάλληλοί της ανήκουν ήδη στο δυναμικό της νέας επιχείρησης.
Με την επανεμφάνισή της, ως ιδιωτική πλέον εταιρία, η Αlitalia- Compagnia Aerea Italiana (Αλιτάλια- Ιταλική Αεροπορική Εταιρία) θα φτάσει, σταδιακά, να πραγματοποιεί 733 πτήσεις ημερησίως, με 76 προορισμούς, βασιζόμενη σε 148 αεροσκάφη. Η πλειοψηφία των μετοχών, θα πρέπει να παραμείνει σε ιταλικά χέρια, για τουλάχιστον πέντε χρόνια.
Μετά από τις «πολεμικές» και τις «συγκρούσεις» των τελευταίων μηνών, η τελική επιλογή της Air France, θα πρέπει να σημάνει και την ενίσχυση του αεροδρομίου της Ρώμης «Fiumicino Leonardo Da Vinci», έναντι εκείνου του Μιλάνου, «Malpensa».
Από την Αιώνια Πόλη θα απογειώνονται 13 υπερατλαντικές πτήσεις και μόνο τρεις από την ιταλική συμπρωτεύουσα.
Το σύμβολο της εταιρίας, με τα τρία χρώματα της ιταλικής σημαίας, παραμένει αμετάβλητο, κάτι που αναμένεται να βοηθήσει στην επανάκτηση των πελατών που είχαν απομακρυνθεί από την Alitalia, τους τελευταίους μήνες, λόγω των συνεχών ακυρώσεων και απεργιακών κινητοποιήσεων.
Στο μεταξύ, ο Αουγκούστο Φαντότσι, ο έκτακτος διαχειριστής, που κράτησε τα ηνία της εταιρίας, κατά τους δύσκολους μήνες της ιδιωτικοποίησης, σε συνέντευξή του στο περιοδικό «L’ Espresso», δηλώνει: «η δημόσια Alitalia πέθανε από μεγαλομανία, όχι εξαιτίας του ότι μειώθηκαν οι πτήσεις.
Η πραγματική αιτία, είναι ότι συντηρήθηκε μια υποδομή, που ήταν υπερβολικά μεγάλη, σε σχέση με τις δυνατότητές της, να παράγει κέρδος».
