«Αναίρεση της αντικοινωνικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης» και «Δημοκρατία αντί του Δημοσιονομικού Συμφώνου» είναι ο υπέρτιτλος και ο τίτλος, αντίστοιχα του άρθρου που υπογράφουν 120 Γερμανοί διανοούμενοι, πανεπιστημιακοί καθηγητές, πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές κ.α. και δημοσιεύεται στην εφημερίδα Tageszeitung.
Το άρθρο αυτό πρόκειται στην ουσία του για μια έκκληση για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, που απευθύνει η Ένωση για την Κριτική Κοινωνική Έρευνα (Assoziation für kritische Gesellschaftsforschung- AkG).
Στο άρθρο αυτό επισημαίνεται καταρχήν ότι «Μέρκελ και Σαρκοζί ενήργησαν με βιασύνη κατά τη Σύνοδο Κορυφής, προκειμένου να σώσουν το ευρώ».
Παράλληλα, τονίζεται πως η κρίση χρέους της ευρωζώνης με την υιοθέτηση του αυστηρού Δημοσιονομικού Συμφώνου όχι μόνο δεν θα αντιμετωπιστεί, αλλά θα οξυνθεί στο μέλλον. Έτσι, από τις αρχές του 2013, θα καταλήξουμε σε έναν «αυταρχικό νεοφιλελεύθερο συνασπισμό στον οποίο θα συμμετάσχουν καπιταλιστικές ενώσεις, χρηματοπιστωτικοί φορείς, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η γερμανική κυβέρνηση και άλλες εξαγωγικές χώρες, οι οποίες με γρήγορες διαδικασίες θα περάσουν από τα κοινοβούλια το προσφάτως αποφασισθέν στις Βρυξέλλες “δημοσιονομικό σύμφωνο”».
«Δεν αντέχουμε άλλο αυτή την αντικοινωνική και αντιδημοκρατική πολιτική, όπως και τις ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον του ελληνικού λαού» αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στο άρθρο, κάνοντας επίσης λόγο για συσσώρευση πλούτου στους λίγους και αντίστοιχα συσσώρευση πόνου στους πολλούς, αλλά και για «θαυμασμό για την αντίσταση και την αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό».
«Ζητάμε το αυτονόητο: πραγματική δημοκρατία και μια καλή ζωή με αξιοπρέπεια για όλους -στην Ευρώπη και αλλού», τονίζεται στη συνέχεια, «Η κρίση στην Ευρώπη είναι η κορυφή του παγόβουνου. Κάτω από αυτό βρίσκεται μια βαθιά δομική κρίση του καπιταλισμού».
Οι συντάκτες του κειμένου υποστηρίζουν ότι «αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα απειλεί ολόκληρη την Ευρώπη: ανεργία, φτωχοποίηση ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού, διάλυση του συστήματος υγείας, αύξηση των ψυχικών νοσημάτων και μείωση του προσδόκιμου ζωής».
Στο κείμενο εκφράζεται η αντίθεση στη «στρατηγική του σοκ» που εφαρμόστηκε από το ΔΝΤ σε πολλές αφρικανικές χώρες τη δεκαετία του 1980 αλλά και για το μετασχηματισμό της Ανατολικής Ευρώπης κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990, προκαλώντας πολλά θύματα.
Αναφορά γίνεται επίσης στις «μη εκλεγμένες κυβερνήσεις που επιβάλλουν στην Ιταλία και την Ελλάδα με ρόπαλα, δακρυγόνα και ρίψη νερού κάθε υπαγόρευση για λιτότητα που αποφασίζεται στις Βρυξέλλες, τη Φραγκφούρτη και το Βερολίνο από ανδροκρατούμενες ομάδες εμπειρογνωμόνων».
Στο κείμενο επισημαίνεται ακόμα ότι «όπως στην παγκόσμια κρίση του 1930, (έτσι και σήμερα) κερδίζουν σε επιρροή οι σοβινιστικές και φασιστικές δυνάμεις σε Ουγγαρία, Αυστρία, Φινλανδία και αλλού» και καλούνται οι λαοί να συμμετάσχουν στις επικείμενες διαμαρτυρίες που έχουν προγραμματισθεί προσεχώς, προκειμένου να απαιτηθεί μια εναλλακτική διέξοδος από την κρίση.
Το κείμενο ζητά τη μη επικύρωση του δημοσιονομικού Συμφώνου και την ανάκληση του νομοθετικού πακέτου της Ε.Ε. για την «οικονομική διακυβέρνηση», το «ριζικό εκδημοκρατισμό της πολιτικής και της οικονομίας σε όλα τα επίπεδα», την κατάργηση της «ρατσιστικής πολιτικής των συνοριακών τειχών με την παροχή δικαιώματος παραμονής και εγγράφων για όλους», ενώ τάσσεται κατά «της αυταρχικής-νεοφιλευλεύθερης Ε.Ε. των λίγων, επιδιώκοντας μια δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική Ευρώπη των πολλών».
Επιμέλεια: Μαριάννα Μαρμαρά
