Έκπληξη προκαλούν οι διαπιστώσεις της απολογιστικής έκθεσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τις παρεμβάσεις του στην Ελλάδα, μια έκθεση στην οποία αναφέρεται στα προγράμματα διάσωσης σε όλον τον κόσμο.
Το γεγονός ότι καθυστέρησε η αναδιάρθρωση του χρέους σίγουρα δεν βοήθησε και μάλλον υπονόμευσε τις προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίαςΤο ΔΝΤ δράττεται της ευκαιρίας προκειμένου να απολογηθεί για τις ενέργειές του απέναντι στην Ελλάδα, μια χώρα με μεγάλο πρόβλημα στα δημοσιονομικά της, κυρίως διότι δεν προχώρησε στην αναδιάρθρωση του χρέους.
Στην απολογιστική του έκθεση το Ταμείο διαπιστώνει ότι δανειοδότησε το 2010 την Ελλάδα με 30 δις ευρώ, χωρίς ωστόσο να έχει φροντίσει – βάσει και του καταστατικού του – να διασφαλίσει την πιθανότητα βιωσιμότητας του χρέους.
Κατά τους αναλυτές, το γεγονός ότι καθυστέρησε η αναδιάρθρωση του χρέους σίγουρα δεν βοήθησε και μάλλον υπονόμευσε τις προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίας, αλλά και την αποτελεσματικότητα του PSI το 2012.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, υπήρχαν φόβοι για «ντόμινο» κρίσης στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη, κάτι που όμως τελικά δεν αποφεύχθηκε.
Άξιο αναφοράς είναι και το εδάφιο της έκθεσης το οποίο επισημαίνει πως όλα έγιναν για να μη ζημιωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ για την Ελλάδα συγκεκριμένα αναφέρει πως την περίοδο 2011-2012 αποπληρώσαμε ομόλογα ύψους 50 δισ. ευρώ, τα οποία βρίσκονταν ως επί το πλείστον στη δικαιοδοσία ευρωπαϊκών τραπεζών.
Ακόμη ένα πρωτοφανές στοιχείο είναι το γεγονός πως, σύμφωνα με την έκθεση, για να μην προχωρήσει «by the book» τις διαδικασίες στην Ελλάδα, εφευρέθηκε ο όρος της «συστημικής εξαίρεσης», που είχε την έννοια ότι η κρίση στην Ελλάδα μπορούσε να εξελιχθεί σε κρίση της Ευρωζώνης.
Με αυτό το πρόσχημα το Ταμείο μπόρεσε να αφήσει «απ’ έξω» το ζήτημα της βιωσιμότητας, με αποτέλεσμα τελικά να καθυστερήσει – μοιραία – η αναγκαία αναδιάρθρωση.
Παράλληλα, το ΔΝΤ κάνει εκτενή αναφορά και στις προβλέψεις του, οι οποίες, όπως παραδέχεται, ήταν υπεραισιόδοξες.
Το Ταμείο διαπιστώνει πως οι σκληροί όροι της δημοσιονομικής προσαρμογής οδήγησαν στην καταστροφή της κοινωνικής πολιτικής και των προοπτικών ανάπτυξης, γεγονός που είχε εμφανή αντίκτυπο στον κοινωνικό ιστό.
Το ΔΝΤ κάνει λόγο για υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις για τα μακροοικονομικά μεγέθη που είχε αναφέρει για πρώτη φορά το 2011 και παραδέχεται επί της ουσίας ότι οι εν λόγω προβλέψεις οδήγησαν στην υποτίμηση του αποτελέσματος της δημοσιονομικής προσαρμογής τόσο στην ανάπτυξη όσο και στην πορεία του χρέους.
Όσο για το ζήτημα της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, ο Οργανισμός παραδέχεται ότι οι δράσεις του αντί να συνδράμουν στη μείωση των κόκκινων δανείων φαίνεται ότι επέφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα, με συνέπεια σε μια σειρά από χώρες, όπως Ελλάδα, Κύπρος, Ιρλανδία, να αυξηθεί το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
