Οι αγορές πιέζουν, οι Βρυξέλλες διατάζουν, η κυβέρνηση πιέζεται και διατάζεται αλλά στο τέλος ο λαός θα πληρώσει τα σπασμένα.
Είτε με άλλοθι την οικονομική κατάσταση της χώρας -που οι διεθνείς αγορές την παρουσιάζουν «ως ελληνικό δράμα»- είτε με αφορμή το ιρλανδικό μοντέλο -περικοπές μισθών- είτε εξ αιτίας της ανεπάρκειας άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής ικανής να φέρει επενδύσεις και ανάσα στην παραπαίουσα αγορά, η κυβέρνηση προχωρά σε αντιλαϊκά μέτρα.
Μέτρα που έχει επεξεργαστεί, τα έχει στο «συρτάρι» της, και όταν τα ανακοινώσει, είτε ο πρωθυπουργός είτε το οικονομικό επιτελείο, θα ξεσηκώσουν «θύελλα».
Στο συρτάρι των επιτελών του Υπουργείου Οικονομικών βρίσκεται «πρόταση» για το ενδεχόμενο περικοπών στις αμοιβές ή στα επιδόματα των εργαζομένων.
Το πρώτο που θα κοπεί (ή στην καλύτερη περίπτωση θα δοθεί ετεροχρονισμένα) είναι ο αποκαλούμενος 14ος μισθός, και ειδικότερα το δώρο Πάσχα και το επίδομα αδείας για το 2010.
Οι Βρυξέλλες και οι διεθνείς αγορές πιέζουν να ληφθούν εδώ και τώρα σκληρά μέτρα και η κυβέρνηση βαδίζει σε μονόδρομο και είναι εμφανές ότι πρέπει να επέμβει δραστικά στη ζώνη των δημοσίων δαπανών, ώστε να εξασφαλίσει ένα ισχυρό επιχείρημα έναντι των Βρυξελλών και των αγορών στην προσπάθειά της να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της χώρας.
