Την εφαρμογή ενός «σχεδίου Β» για τη σωτηρία της Ευρωζώνης, με τελικό στόχο την αναδιάρθρωση του χρέους των χωρών της περιφέρειάς της, προτείνει σε ανάλυση του ο βρετανικός Economist, εκτιμώντας ότι η επιλογή αυτή είναι πλέον πιο προσιτή και πιο φθηνή σε σχέση με τα επόμενα χρόνια.
Ο συντάκτης της ανάλυσης δεν συμμερίζεται την αισιοδοξία από την επιτυχή έκδοση των πορτογαλικών ομολόγων, επικαλούμενος το μεγάλο ύψος του επιτοκίου των 10ετών ομολόγων, το οποίο αποδεικνύει ότι η Λισσαβόνα δεν μπορεί να διασφαλίσει σε βάθος χρόνου τη χρηματοδότησή της από τις αγορές.
Στην ίδια ανάλυση, τέλος, θεωρείται απαραίτητη η συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην υλοποίηση του «Σχεδίου Β», με τον Economist να μην εμπιστεύεται τις πολιτικές αρχές της κοινότητας και των εθνικών κυβερνήσεων της Ευρωζώνης.
