«Τα νέα βάρη που θα φορτωθούν στο λαϊκό εισόδημα μετά τις κυβερνητικές εξαγγελίες για την υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλιση» τονίζει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με ερώτηση που κατέθεσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής του κόμματος Λευτέρης Νικολάου – Αλαβάνος.
«Μετά και τις πρόσφατες καταστροφικές πλημμύρες στην Ελλάδα, κατά τις οποίες το βιός του λαού καταπνίγηκε στα λασπόνερα, η κυβέρνηση της ΝΔ σπεύδει να διαφημίσει την ιδιωτική ασφάλιση ως “πυλώνα που μπορεί να συμβάλει στην προστασία από τα φυσικά φαινόμενα”.
Συγκεκριμένα, μετά τις μεγάλες καταστροφές στη Θεσσαλία και την Εύβοια η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι από την 1η Ιανουαρίου 2024 καθίσταται υποχρεωτική η ιδιωτική ασφάλιση αρχικά για τις μεγάλες επιχειρήσεις ανοίγοντας βασικά το δρόμο τόσο για τους μικροεπαγγελματίες και ιδιαίτερα τους αυταπασχολούμενους όσο και για τα φυσικά πρόσωπα» αναφέρει, σύμφωνα με σχετική ενημέρωση ο Λ. Νικολάου-Αλαβάνος και προσθέτει:
«Η αποποίηση των ευθυνών του κράτους για την προστασία και την αποζημίωση των λαϊκών περιουσιών και η μετατόπιση τους στην ατομική ευθύνη μεθοδεύεται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις, ακόμα εντονότερα στις ημέρες μας στο όνομα της λεγόμενης “κλιματικής κρίσης” και των έντονων καιρικών φαινομένων.
Η ιδιωτική ασφάλιση ουσιαστικά σημαίνει πως όποιος αντέχει οικονομικά και όσα περισσότερα χρήματα έχει να διαθέσει για τη σύναψη ενός ασφαλιστικού συμβολαίου, τόσες μεγαλύτερες πιθανότητες θα έχει για να αποζημιωθεί. Από εκεί και πέρα συμβόλαια με χαμηλότερα ασφάλιστρα θα παίρνουν αποζημιώσεις-ψίχουλα και όλοι οι υπόλοιποι την κρατική στήριξη, η οποία είναι ήδη ελλιπέστατη και με την εμπλοκή των ασφαλιστικών θα συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο.
Οι δε ασφαλιστικές εταιρείες αντιμετωπίζουν τις καταστροφές αυτές ως ένα νέο πεδίο κερδοφορίας, καθώς μόλις το 16% των κατοικιών είναι ασφαλισμένες, σύμφωνα με την Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας και ζητάνε την ακόμα μεγαλύτερη κρατική στήριξη. Με βάση τις κυβερνητικές εξαγγελίες τα ασφαλιστικά προγράμματα θα προωθούνται μέσω ΣΔΙΤ. Αυτό για τον λαό σημαίνει νέα βαριά χαράτσια, ώστε να στηριχθεί με πακτωλό χρημάτων το ιδιωτικό κεφάλαιο για να έχει επαρκή και εξασφαλισμένα κέρδη. Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργεί και η έκπτωση-ψίχουλα στον ΕΝΦΙΑ προκειμένου τα λαϊκά νοικοκυριά να εξαναγκαστούν να ασφαλίσουν την περιουσία τους σε ιδιωτικούς ομίλους ασφάλισης. Η εξέλιξη αυτή είναι απότοκο των αντιδραστικών Ευρωπαϊκών Οδηγιών «Φερεγγυότητα Ι» και «Φερεγγυότητα ΙΙ», που άνοιξαν τον δρόμο για τη δημιουργία επιχειρηματικών σχημάτων με τα απαραίτητα κεφάλαια.
Οι διαβεβαιώσεις για “υψηλούς δείκτες φερεγγυότητας” των ελληνικών ασφαλιστικών εταιρειών, δεν μπορούν να εφησυχάζουν κανέναν καθώς η διεθνής κι εγχώρια πείρα από πτωχεύσεις ασφαλιστικών εταιρειών είναι πλούσια, όπως και το γεγονός ότι λειτουργώντας με βάση το κέρδος αποποιούνται με κάθε ευκαιρία την ευθύνη τους και αρνούνται με οποιαδήποτε αβάσιμη αιτιολογία να αποζημιώσουν πληγέντες.
Ταυτόχρονα, για το κράτος, τις κυβερνήσεις και την ΕΕ είναι προτιμότερο να αποζημιώνουν και μάλιστα όλο και πιο δύσκολα τους πληγέντες από το να σχεδιάζουν και να υλοποιούν ολοκληρωμένη αντιπλημμυρική προστασία, που δεν έχει καμιά ανταποδοτικότητα για το κεφάλαιο, πέρα από τα έργα που γίνονται σε «οικονομικά ανταποδοτικές» περιοχές. Αυτό συμβαίνει με βάση την επιζήμια για το λαό λογική “κόστους – οφέλους”, που εφαρμόζεται με τις κατευθύνσεις και τις Οδηγίες της ΕΕ. Στο έδαφος αυτής της εγκληματικής πολιτικής, ο λαός πνίγεται τον χειμώνα και καίγεται το καλοκαίρι, ζωές και περιουσίες καταστρέφονται. Αλλά και μετά την καταστροφή, το αν, ποιος και πόσο θα αποζημιωθεί υπακούει στα ίδια απαράδεκτα κριτήρια, αυτά της καπιταλιστικής αγοράς».
Βάσει αυτών ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ υπέβαλε τα εξής ερωτήματα:
«Ερωτάται η Επιτροπή:
— Με βάση ποιο δικαίωμα κυβερνήσεις και ΕΕ στέλνουν τους πληγέντες υποχρεωτικά ως πελατεία στους ασφαλιστικούς ομίλους και αρνούνται να τους αποζημιώσουν, όπως έχουν ακέραια την ευθύνη να κάνουν καθώς ευθύνονται για όλες τις τραγικές ελλείψεις μέσων κι υποδομών αλλά και την απουσία ολοκληρωμένου σχεδίου πρόληψης που οδήγησαν στις καταστροφές ενώ για αυτές τις αποζημιώσεις ο λαός έχει πληρώσει με τους φόρους του πολλαπλά κι επανειλημμένα;
— Πώς τοποθετείται στο γεγονός ότι η διεθνής πείρα στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες έχει δείξει ότι μέσω ιδιωτικής ασφάλισης όχι μόνο δεν αποζημιώνονται οι πληγέντες στο 100%, ούτε σε κάθε περίπτωση, αντίθετα οι όμιλοι θησαυρίζουν τόσο μέσω ΣΔΙΤ όσο και με κρατικές χρηματοδοτήσεις που μαζί με τα ασφάλιστρα που πληρώνει και πάλι ο λαός τελικά αυτός είναι που μένει εκτεθειμένος και απροστάτευτος απέναντι στις φυσικές καταστροφές;»
