Με λιγότερο άγχος για το άμεσο μέλλον ξημέρωσε η ημέρα για τους Έλληνες, μετά τη χθεσινή συμφωνία στο Eurogroup για τα ζητήματα που αφορούν τη χώρα.
Οι βασικές αγωνίες που σχετίζονταν με το κλείσιμο της β΄ αξιολόγησης και την εκταμίευση της δόσης είναι πλέον παρελθόν. Οι πιστωτές θα πληρωθούν κανονικά στην ημερομηνία λήξης των κουπονιών τους. Περισσεύει μάλιστα και κάτι λιγότερο από ένα δις ευρώ για την κάλυψη κάποιων αναγκών της οικονομίας τους επόμενους 3-4 μήνες.
Η ίδρυση εθνικής αναπτυξιακής τράπεζας (κατά το προηγούμενο της ΕΤΒΑ) είναι σε κάθε περίπτωση κάτι θετικό και θα δώσει ώθηση στην οικονομίαΗ χώρα και οι πολίτες δεν θα ζήσουν ακόμη ένα καλοκαίρι του 2015. Ο προγραμματισμός της καθημερινότητας για πολίτες κι επιχειρηματίες μπορεί να υλοποιηθεί κανονικά, με τα προβλήματα και τις δυσκολίες που συνεπάγονται τα 140 προαπαιτούμενα που ψήφισε η κυβέρνηση.
Θα μπορούσε η κυβέρνηση να κλείσει την αξιολόγηση λίγο νωρίτερα;
Ναι, απαντά η αντιπολίτευση.
Δεν θα έπαιρνα μια τόσο καλή συμφωνία, λέει η κυβέρνηση.
Σε κάθε περίπτωση, η αέναη διαπραγμάτευση είχε ένα κόστος στην οικονομία. Σε αυτό συμφωνούν άπαντες.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η αντίδραση παραγόντων της αγοράς για την εξαγωγή συμπερασμάτων.
«Παρά τις χθεσινές αποφάσεις του Eurogroup, έχουμε ακόμα μπροστά μας δύσκολο δρόμο για την έξοδο από την ύφεση. Με μια πιο αποφασιστική ρύθμιση από το Eurogroup για το χρέος που θα μπορούσε να είχε ανοίξει τον δρόμο για το QE, θα υπήρχε επιτάχυνση των θετικών εξελίξεων. Η χθεσινή εξέλιξη δεν παύει να αποτελεί ένα θετικό βήμα και τώρα το ζητούμενο είναι να εστιάσουμε στην επιστροφή στην ανάπτυξη μετά από 10 χρόνια ύφεσης (με εξαίρεση το 2014)».
Τα παραπάνω ανέφερε το πρωί της Παρασκευής στην ετήσια γενική συνέλευση των μετόχων της Eurobank ο πρόεδρος της τράπεζας, Νίκος Καραμούζης.
Επιστρέφοντας στις λεπτομέρειες της συμφωνίας, διαβάζει κάποιος έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό παρακολούθησης της χώρας από τους πιστωτές, που φθάνει έως το 2060.
«Μνημόνιο διαρκείας» λέει η αντιπολίτευση, «παρακολούθηση και συνεργασία με ήπιους όρους» αντιτείνει η κυβέρνηση.
Η ίδρυση εθνικής αναπτυξιακής τράπεζας (κατά το προηγούμενο της ΕΤΒΑ) είναι σε κάθε περίπτωση θετικό και θα δώσει ώθηση στην οικονομία. Βεβαίως, θα λειτουργεί κάτω από το στενό πλαίσιο της εποπτείας των ευρωπαϊκών θεσμών. Αυτό, όμως, δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό, εκτός κι αν το πολιτικό σύστημα επιθυμεί να επιστρέψει, έστω από την πίσω πόρτα, στις πρακτικές του παρελθόντος…
Η πολιτική συμφωνία ΔΝΤ – Ευρωζώνης δεν επηρεάζει ιδιαίτερα τις οικονομικές εξελίξεις στη χώρα μας. Αφορά στις δικές τους σχέσεις.
Με λίγα λόγια, επιτρέπει στις κυβερνήσεις των κρατών-μελών να λένε στα κοινοβούλιά τους ότι μετέχει στο ελληνικό πρόγραμμα και το ΔΝΤ, στο δε επιτελείο το Ταμείο να λέει προς το διοικητικό συμβούλιό του και τα μη ευρωπαϊκά κράτη-μέλη ότι δεν αναδέχεται νέο ελληνικό ρίσκο, γιατί στην πράξη δεν πρόκειται να διαθέσει κεφάλαια.
Βεβαίως, η κυβέρνηση δεν πέτυχε νέο ονομαστικό κούρεμα του χρέους, όπως το 2012.
Επιπλέον, η χώρα δεσμεύθηκε να διατηρήσει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα έως το 2023. Δηλαδή, πριν καν συνταχθούν οι επικαιροποιημένες μελέτες βιωσιμότητας του χρέους, είναι υποχρεωμένη να εμφανίζει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2023 και στη συνέχεια πρωτογενή πλεονάσματα «ίσα ή ανώτερα αλλά κοντά στο 2% του ΑΕΠ» για όλη την περίοδο 2023-2060.
Την ίδια στιγμή, η γαλλικής έμπνευσης ρήτρα ανάπτυξης δεν μπορεί να ποσοτικοποιηθεί, αφού δεν μπορεί να γίνει θεωρητική εκτίμηση για τον ρυθμό ανάπτυξης μέχρι το 2060.
Σε επίπεδο χρέους τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης είναι πενιχρά. Αφορούν σε επιμήκυνση των τοκοχρεολυσίων (επιμήκυνση λήξεων και αναβίωση της περιόδου χάριτος για τους τόκους) του δανείου του EFSF για 0-15 χρόνια. Δεν περιλαμβάνουν, όμως, το σύνολο των δανείων που έχει λάβει η χώρα και αυτό θα φανεί στο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, συζήτηση για το χρέος θα έχουμε και πάλι περίπου σε έναν χρόνο.
Εκτός του χρέους όμως, μετά το καλοκαίρι του 2018 καταγράφεται μια μεγάλη εκκρεμότητα.
Είναι εύλογο να προκαλείται ανησυχία για το ότι δεν γίνεται αναφορά στο πλαίσιο που θα υπάρχει μετά τον Αύγουστο του 2018, όταν η Ελλάδα πρέπει να επιδιώξει την αναχρηματοδότηση του χρέους της από τις αγορές με αποδεκτά επιτόκια. Η έξοδος στις αγορές θα γίνει, άραγε, χωρίς να υπάρχει προληπτική πιστωτική γραμμή, όπως αυτή που είχε αποφασιστεί τον Νοέμβριο του 2014 και χάθηκε μέσα στη δίνη της περιπέτειας που ξεκίνησε με την κυβερνητική αλλαγή στη χώρα μας;
Γιατί ο Κ. Μητσοτάκης ζητεί συζήτηση στη Βουλή;
Η ΝΔ ζητεί να πραγματοποιηθεί προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για τη συμφωνία συγκυβέρνησης – πιστωτών, προκειμένου «να μάθει ο ελληνικός λαός ολόκληρη την αλήθεια».
Στην αίτηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης επισημαίνεται πως η δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος έκλεισε με 16 μήνες καθυστέρηση, γεγονός που προκάλεσε μεγάλο κόστος στους Έλληνες πολίτες και την οικονομία.
Με την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης της συγκυβέρνησης με τους πιστωτές της χώρας, που είχε ως κομβικό σημείο την ψήφιση μέτρων της τάξης των 5,4 δισεκατομμυρίων ευρώ, γίνεται εμφανές πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιδιώκει να φέρει στην επιφάνεια όλα τα σημεία της συμφωνίας.
Το όλο πλαίσιο του deal ανάμεσα στο Μέγαρο Μαξίμου και τους δανειστές, αλλά και τα θολά σημεία γύρω από το χρέος και την ένταξη της Αθήνας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τέθηκαν επί τάπητος στις συσκέψεις που πραγματοποιούνταν από νωρίς στο πρωί στον τρίτο όροφο της οδού Πειραιώς.
Άμεση στόχευση της ΝΔ, με την κίνηση της προ ημερησίας διατάξεως συζήτησης στην Ολομέλεια, είναι να… σύρει τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα σε ένα τετ α τετ, κατά τη διάρκεια του οποίου ο ίδιος θα υποχρεωθεί να υπερασπιστεί μία συμφωνία με χαρακτηριστικά έντονης σφοδρότητας για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών.
Παράλληλα, η Νέα Δημοκρατία και ο πρόεδρός της Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδομήσουν όλα τα κεντρικά αφηγήματα του κυβερνητικού στρατοπέδου, όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί πέριξ του χρέους και της ένταξης στο QE.
