Την εκτίμηση ότι «οι επενδύσεις σε πράσινες δράσεις δεν αυξάνονται αλλά συρρικνώνονται» και την πεποίθηση ότι «οι δεσμεύσεις προς τη βιωσιμότητα θα μπορούσαν να αλλάξουν τη ροή των εξελίξεων» εξέφρασε ο Ανδρέας Α. Παπανδρέου, καθηγητής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, συμπρόεδρος στο Δίκτυο λύσεων βιώσιμης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών στην Ελλάδα (SDSN Greece).
Μιλώντας στην έναρξη των εργασιών της «Όγδοης Διάσκεψης Κορυφής Αειφορίας για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη Μεσόγειο – Επαναπροσδιορίζοντας την πράσινη ηγεσία: Συλλογικότητα εναντίον κατακερματισμού», («Eighth Sustainability Summit for SE Europe & the Mediterranean – Re-inventing green leadership: Collectivity vs fragmentation») του Economist Impact», ο κ. Παπανδρέου αναφέρθηκε στις εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής εκτιμώντας ότι η «πράσινη ατζέντα θα επηρεαστεί σημαντικά από τα αποτελέσματά τους», δεδομένου ότι «οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος μολυντής στον κόσμο», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.
Υπογράμμισε, παράλληλα, ότι «οι δεσμεύσεις προς τη βιωσιμότητα θα μπορούσαν να αλλάξουν τη ροή των εξελίξεων, ενώ διαφορετικά θα μπορούσαν να υπάρξουν πολύ δυσμενείς συνέπειες».
Αναφερόμενος στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που έγινε στο Νταβός της Ελβετίας, τόνισε: «Στο Νταβός υπήρξαν κάποιες δεσμεύσεις.
Όλοι οι ηγέτες εκεί τόνισαν τη σπουδαιότητα του περιβάλλοντος, εν τούτοις η απορρύθμιση του Ντόναλτ Τραμπ επέτρεψε στις ΗΠΑ να μολύνουν ακόμη περισσότερο το περιβάλλον με όλες τις συνέπειες της πολιτικής του Τραμπ, παρά τις αντιδράσεις που υπήρξαν».
Υπογράμμισε ακόμη, μεταξύ άλλων, ότι «η ατζέντα βιωσιμότητας απειλείται από πολιτικούς και περιβαλλοντικούς κινδύνους», «οι προσπάθειες για την κυκλική οικονομία, την εταιρική βιωσιμότητα και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έχουν βρει εμπόδια σε τοπικό επίπεδο», «τα μεγάλα γεωπολιτικά προβλήματα απειλούν όλες τις πρωτοβουλίες που αφορούν το περιβάλλον», ενώ υπάρχει αντίσταση από «τα κράτη μέλη που φοβούνται ότι θα χάσουν την αγροτική παραγωγή και σημαντικό κομμάτι της οικονομίας τους».
Σε αυτό το πλαίσιο κατέστησε σαφές ότι «ο δρόμος προς τη βιωσιμότητα δεν μπορεί να διαχωριστεί από τον δρόμο προς την πρόοδο, τη σύγκλιση και την ευημερία, ενώ το θέμα αφορά επίσης την ενίσχυση της δημοκρατίας και την κοινωνική συνοχή».
Για τον λόγο αυτό σημείωσε ότι «η οικονομική βιομηχανία θα πρέπει να δημιουργήσει πιο διαφανή προϊόντα, που θα μπορούν να συνδυάζουν τα οικονομικά με τα περιβαλλοντικά οφέλη», επισημαίνοντας πως «υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ανάγκη καινοτομίας και συμμετοχικής πράσινης ηγεσίας».
«Αυτό το συνέδριο μας καλεί σε δράση: να αγκαλιάσουμε τις λύσεις αλλαγής που θέτουν τη βιωσιμότητα στο κέντρο κάθε πολιτικής, στο κέντρο κάθε απόφασης και επένδυσης. Ας δημιουργήσουμε νέες συμμαχίες που θα γεφυρώσουν το χάσμα και θα μας οδηγήσουν σε μια πιο θετική δράση», συμπλήρωσε.
Τους συμμετέχοντες στη διάσκεψη κορυφής και στις ενότητες «οι προοπτικές του Economist για την παγκόσμια βιωσιμότητα εντός γεωπολιτικής αναταραχής» και «βιώσιμες λύσεις για τη δημοκρατία- Καταπολέμηση των ανισοτήτων στην οικονομία, την εργασία και την τεχνολογία» υποδέχτηκε ο Τζον Άντριους (John Andrews), σύμβουλος εκδότης, The Economist.
Από την πλευρά του, ο Ντάρον Ατσέμογλου (Daron Acemoglou), Καθηγητής Οικονομικών στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (MIT), κατά τη δική του παρέμβαση, ανέφερε ότι το μέλλον πλέον θα διαμορφώσουν τέσσερις τάσεις: η τεχνητή νοημοσύνη, η γήρανση του πληθυσμού, η κλιματική αλλαγή και η κρίσης της δημοκρατίας.
Σε αυτό το κλίμα υπογράμμισε ότι παρά τους κινδύνους υπάρχουν τεράστιες ευκαιρίες και πρόσθεσε θα πρέπει να υπάρξει κατεύθυνση στην καινοτομία ώστε η τεχνολογία να μην χρησιμοποιείται μόνο για την εξέλιξη του αυτοματισμού αλλά και για την αύξηση της ευημερίας.
Όλα αυτά, όπως είπε, μπορούν να έχουν θετικά αποτελέσματα και στο περιβάλλον, εφόσον υπάρχουν πίστη στους θεσμούς και τη δημοκρατία, μεγαλύτερη συμπερίληψη, διάθεση για ευρύτερες συμμαχίες και εμπλοκή της εργατικής τάξης στη συγκεκριμένη διαδικασία.
