«Η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί να απελευθερώσει κεφάλαια που θα δαπανήσει «σύμφωνα με τις πολιτικές της προτεραιότητες», διαμορφώνοντας «σημείο εκκίνησης» για πρόωρες εκλογές. Οι θεσμοί;
Είμαι ειλικρινά έκπληκτος».
Ο Senior Fellow του Peterson Institute for International Economics, Jacob Kirkegaard, σε συνέντευξη στη «Ν», αναλύει τα σενάρια γύρω από την ξαφνική πρόθεση κυβέρνησης και θεσμών να επιχειρήσουν την έξοδο στις αγορές, τονίζοντας ότι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να πετύχει «οτιδήποτε άλλο από ένα επιτόκιο που θα είναι πολύ υψηλό για να το αντέχει».
Ο ίδιος εκφράζει την πεποίθηση ότι η χώρα δεν έχει πείσει ακόμη τους ξένους επενδυτές, οι οποίοι αναμένουν πριν απ’ όλα τις επόμενες κινήσεις των εγχώριων κεφαλαίων.
Εξηγεί επίσης γιατί οι αγορές «δεν νοιάζονται ιδιαίτερα» για το ύψος του χρέους αλλά και γιατί η εξαίρεση από το QE είναι πράγματι απώλεια για την Ελλάδα. Φωτογραφίζει ως επικρατέστερη εκδοχή μετά το τέλος του προγράμματος μια πιστωτική γραμμή χρηματοδότησης και εκτιμά ότι την ελάφρυνση χρέους είναι «πολύ πιο πιθανό» να τη λάβει μια επόμενη κυβέρνηση.
Ειδικότερα, τονίζει:
«Από τη σκοπιά της ελληνικής κυβέρνησης, θεωρώ ότι ο λόγος είναι ξεκάθαρος – θα ήταν ένα σημάδι επιτυχούς ανάκαμψης και μιας πορείας προς το τέλος του προγράμματος της τρόικας. Παράλληλα, θα μπορούσε να απελευθερώσει κεφάλαια ώστε να δαπανηθούν σύμφωνα με τις πολιτικές προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό θα μπορούσε να είναι το σημείο εκκίνησης για μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Από τη σκοπιά των θεσμών, είμαι ειλικρινά έκπληκτος, υπό την έννοια ότι δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρονται για την ανάληψη νέου χρέους από την Ελλάδα, που είναι πιθανό να κοστίσει περισσότερο απ’ ό,τι το χρέος που προσφέρεται από τον ESM – βεβαίως, αν οι αγορές είναι πρόθυμες να χρηματοδοτήσουν κοντά στο επιτόκιο του ESM, κάτι που δεν μπορώ να φανταστώ, οι θεσμοί θα ήταν αδιάφοροι».
Ο Senior Fellow του Peterson Institute for International Economics, Jacob Kirkegaard αναφέρει:
Ίσως κάποιοι ανάμεσα στους θεσμούς πιστεύουν ότι μια επιτυχής τοποθέτηση στις αγορές θα λειτουργήσει ως υποκατάστατο μιας γρήγορης ελάφρυνσης χρέους, π.χ. ξεγελάς τις αγορές ώστε να αγοράσουν χρέος με την προσδοκία μιας ελάφρυνσης χρέους για την Ελλάδα και μετά το αναβάλεις παρ’ όλα αυτά. Αυτή όμως θα ήταν μια πολύ κοντόφθαλμη στρατηγική κατά τη γνώμη μου.
Ίσως οι Γερμανοί θα ήθελαν να το δουν αυτό πριν από τις γερμανικές εκλογές ως ένα βραχυπρόθεσμο σημάδι ότι «το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης λειτουργεί» και μετά να ανησυχήσουν για τα αληθινά κόστη, μετά τις εκλογές.
Ή ίσως κάποιοι από τους θεσμούς γνωρίζουν ότι η ελληνική τοποθέτηση θα υπερκαλυφθεί σε μεγάλο βαθμό από επενδυτές πεινασμένους για απόδοση, κάτι που θα στείλει ένα μήνυμα εμπιστοσύνης στον κόσμο για την Ελλάδα, το οποίο με τη σειρά του θα είναι γενικώς χρήσιμο για την οικονομική ανάκαμψη και μακροπρόθεσμα.
Προσωπικά ωστόσο είμαι ιδιαίτερα επιφυλακτικός για το αν η Ελλάδα μπορεί να βγει στις αγορές και να πετύχει οτιδήποτε άλλο από ένα επιτόκιο που θα είναι πολύ υψηλό για να το αντέχει η χώρα.
