ΠΓ
Την Τετάρτη 16 Μαρτίου από νωρίς το πρωί οι γνωστοί διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οίκοι και τα μεγάλα χρηματιστηριακά γραφεία στις ΗΠΑ, στην Ασία και στην Ευρώπη περίμεναν με αγωνία νέα από τη Μόσχα. Το ρωσικό υπουργείο Οικονομικών θα έπρεπε κατά τη διάρκεια της ημέρας να δώσει σημεία ζωής. Ήταν το τελευταίο εικοσιτετράωρο για την πληρωμή της δόσης τοκοχρεολυσίων ύψους 117 εκατομμυρίων δολαρίων (106 εκατομμύρια ευρώ). Η πληρωμή θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί με εμβάσματα σε δύο αποδέκτες.
Λίγο μετά το μεσημεριανό γεύμα, μια ανακοίνωση του υπουργού Οικονομικών της Ρωσίας Anton Siluanov περιέπλεξε τα πράγματα. Ο καθ’ ύλην αρμόδιος Ρώσος αξιωματούχος ανέφερε πως «οι πληρωμές είναι καθ’ οδόν, αλλά λόγω των κυρώσεων η διαδικασία αυτή είναι πολύ αργή και περίπλοκη».
Με την ολοκλήρωση του εικοσιτετραώρου η εικόνα ήταν πλέον σαφέστερη. Οι Ρώσοι δεν είχαν πληρώσει τη δόση. Οι Δυτικοί έχουν φροντίσει να υπάρχουν «ανοιχτοί δίαυλοι» όσον αφορά τέτοιες διαδικασίες όπως πληρωμή δόσεων δημοσίου χρέους. Είναι και οι τρεις ρωσικές τράπεζες διά μέσου των οποίων εξυπηρετούνται οι δοσοληψίες της Γερμανίας με τη Ρωσία (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κ.λπ.) στις οποίες (περιέργως) δεν έχει επιβληθεί όλο το πακέτο κυρώσεων. Άρα υπάρχουν κανάλια επικοινωνίας.
Σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς, η Μόσχα έχει τώρα έναν μήνα μπροστά της, ημέρα με την ημέρα, για να στείλει τα εμβάσματα. Αν δεν το κάνει, τότε για τρίτη φορά θα κατοχυρωθεί «Στάση Πληρωμών». «Αθέτηση χρέους» αποκαλείται πιο δραματικά. Είχε ξανασυμβεί το 1918, έναν χρόνο μετά την Επανάσταση των Μπολσεβίκων, αλλά και το 1998.
Ο Maximilian Hess, πολύ γνωστό στέλεχος της διπλωματικής επιθεώρησης Foreign Policy για διεθνή οικονομικά ζητήματα και εξωτερικού χρέους, δήλωσε στη γαλλική «Le Monde» πως «το καθεστώς Πούτιν είναι πλέον rogue borrower». Στα ελληνικά αυτό σημαίνει «σάπιος δανειολήπτης», που στην ορολογία των διεθνών χρηματοπιστωτικών οίκων έχει τη σημασία του.
Αυτά ως προς το θεαθήναι και την τρέχουσα επικοινωνιακή εκμετάλλευση ένθεν κακείθεν του ποταμού Δνείπερου στην Ουκρανία. Διότι επί της ουσίας και τα λεφτά υπάρχουν, και η Ρωσία εξάγει καθημερινά, παρ’ όλες τις κυρώσεις, πετρέλαιο και φυσικό αέριο αξίας 700 εκατομμυρίων δολαρίων στους πελάτες της στη Δύση. Τα λεφτά αυτά αρκούν όχι μόνον για να χρηματοδοτήσουν τη ρωσική πολεμική μηχανή, αλλά και για να αποπληρωθούν τα τοκοχρεολύσια των 117 εκατομμυρίων δολαρίων. Άρα δεν βρίσκεται εκεί ο πυρήνας του ζητήματος.
Πρόκειται, προφανώς, για συνειδητή επιλογή των Ρώσων να μην καταβάλουν τις υποχρεώσεις τους. Ο λόγος είναι απλός. Διά των κυρώσεων η Ρωσία ετέθη εκτός του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Με τη σειρά της, η Μόσχα δεν έχει κανέναν λόγο να αποπληρώνει τους δανειστές της όταν οι ίδιοι την έχουν εξοστρακίσει. Πρόκειται για απλή λογική, όπως σημειώνει η γαλλική «Le Monde».
Για να μιλήσουμε σοβαρά, εντός του Μαρτίου πραγματοποιήθηκαν όλες οι προγραμματισμένες πληρωμές από τους πελάτες προς τους δύο ρωσικούς πετρελαϊκούς γίγαντες, Gazprom και Rosneft, παρά τις εχθροπραξίες. Αυτό επισημαίνουν οι ειδικοί στη Φρανκφούρτη, στο Λονδίνο και στο Μανχάταν. Προφανώς για να διασφαλιστεί η ομαλή ροή φυσικού αερίου και πετρελαίου προς τις δυτικές αγορές.
Business as usual, αλλά με κάποιες δυσκολίες λόγω πολέμου. Αυτό έχει σημασία. Αρκεί να παρακολουθήσει ο παρατηρητής τη συνεχιζόμενη πτώση της τιμής του αργού στις διεθνείς αγορές. Η τιμή στο βαρέλι κυμαίνεται από 100 έως τα 102 δολάρια. Πριν από λίγες ημέρες είχε φθάσει τα 140 δολάρια το βαρέλι. Οι υπόγειες διαδρομές των διεθνών αγορών λειτουργούν πάντα με τη δική τους επιχειρηματική λογική. Αρκεί να υπάρχει κέρδος.
