Τον απόλυτο εφιάλτη βιώνουν οι Έλληνες εφοπλιστές τα τελευταία δέκα χρόνια περίπου από ασφαλιστικές εταιρείες του Λονδίνου σε περίπτωση που τα πλοία τους ναυαγήσουν ή πάθουν μεσοπέλαγα μεγάλες ζημιές.
Είναι πλέον πολύ αμφίβολο να αποζημιωθούν από εταιρείες που ασφαλίζουν πλοία λόγω των μεθοδεύσεων που ακολουθούνται, ακριβώς για να μην καταβάλλονται οι νόμιμες και προβλεπόμενες αποζημιώσεις.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Κάποτε η Αγγλία αποτελούσε παγκοσμίως εγγύηση για τις ασφαλίσεις πλοίων και οι Έλληνες εφοπλιστές για δεκαετίες, επέλεγαν τη χώρα αυτή ως συνώνυμο της αξιοπιστίας και της ασφάλειας, δηλαδή, ήταν «Λίρα εκατό».
Αυτό σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς άρχισε να αλλάζει, επί τα χείρω πριν περίπου δέκα χρόνια και από τότε οι πλοιοκτήτες βρέθηκαν σε πλήρη ανασφάλεια, πιεσμένοι από τους θαλάσσιους κινδύνους, αλλά και από τα «κόλπα» ασφαλιστικών εταιρειών της Αγγλίας, που πλέον κάνουν, ό, τι μπορούν για να μην αποζημιώσουν ακόμη και εξόφθαλμα δίκαιες περιπτώσεις ατυχημάτων.
Όλα άρχισαν από την ιδιωτικοποίηση του περιβόητου Salvage Association πριν από δέκα χρόνια περίπου, η οποία αποτελούσε κοινοπραξία των ασφαλιστικών εταιρειών, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Όλοι συμφωνούν ότι ήταν ένας δίκαιος και ανεπηρέαστος κριτής, ο οποίος δεν αποζημίωνε άκριτα όλες τις περιπτώσεις αλλά δεν αδικούσε και όσους είχαν υποστεί ζημιές μεσοπέλαγα.
Οι νέοι μέτοχοι του Salvage Association, έδωσαν κερδοσκοπικό χαρακτήρα και στόχος πλέον φαίνεται να είναι η μη αποζημίωση και όχι η δίκαιη αντιμετώπιση της κάθε περίπτωσης.
Πλέον ο κάθε ασφαλιστής βάζει τον δικό του επιθεωρητή, που κρίνει υποκειμενικά και βεβαίως ο θεσμός εκφυλίστηκε. Οι αντιδικίες αυξήθηκαν κατακόρυφα και οι δικηγόροι άρχισαν να κερδίζουν τεράστια ποσά.
Στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι ασφαλιστές που «είδαν» τη νέα εποχή προσλαμβάνουν πλέον απευθείας δικηγόρους από την αρχή, ενώ παλαιότερα ήταν η… έσχατη επιλογή.
Το άμεσο αποτέλεσμα ήταν οι αμοιβές των ειδικών δικηγορικών γραφείων να εκτιναχθούν σε τέτοια ύψη σε συνδυασμό με την αποκλειστική δικαιοδοσία των Αγγλικών Δικαστηρίων με συνέπεια η δικαστική διαμάχη να στοιχίσει τελικά στον πλοιοκτήτη, ακόμα και περισσότερο από την αποζημίωση που προσδοκά να λάβει.
Εμπειρογνώμονες είναι στο πλευρό πλέον αυτών των δικηγορικών γραφείων και ψάχνουν από την πλευρά τους, όχι τι πραγματικά έχει συμβεί, αλλά πώς θα περιπλέξουν και θα βοηθήσουν τις ασφάλειες να αποφύγουν τις ασφαλιστικές αποζημιώσεις, κάτι που στην πράξη είναι απάτη.
Υπάρχουν εφοπλιστές που καταδικάστηκαν ερήμην γιατί δεν άντεχαν οικονομικά την αντιδικία και δεν εμφανίστηκαν ποτέ στο δικαστήριο να υποστηρίξουν τις θέσεις τους και προτίμησαν να χάσουν αμαχητί την περιουσία τους.
Παράλληλα, οι πρακτικές δικηγορικών γραφείων «παίζουν» με τα όρια του νόμου υπερβαίνοντας αυτά! Αφού, «ξεψαχνίζουν» τα ψιλά γράμματα των ασφαλιστικών συμβολαίων προχωρούν και σε επιλογές, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις προκαλούν το ενδιαφέρον του Νόμου και των Αρχών.
Στο πλαίσιο, των παραπάνω μεθοδεύσεων, έχουν καταγγελθεί όχι μόνο στις ελληνικές αρχές, δωροδοκίες προσώπων, παρακολουθήσεις, άσκηση πίεσης με παράνομους τρόπους, παραβίαση προσωπικών δεδομένων και παράνομη επεξεργασία τους.
Η εμπλοκή της Ελληνικής δικαιοσύνης
Κάποιοι από τους εμπλεκόμενους σε τέτοιες υποθέσεις, ναυτικών ατυχημάτων, από την πλευρά ασφαλιστικών εταιρειών έχουν κατηγορηθεί για τις παραπάνω παράνομες ενεργειες που επισύρουν αυστηρότατες κυρώσεις και φυλάκιση.
Παράλληλα, οι ελληνικές δικαστικές Αρχές για τις ίδιες υποθέσεις έχουν ζητήσει δικαστική συνδρομή και από άλλες χώρες, ώστε να διερευνηθούν τα αδικήματα στις χώρες που έχουν τελεσθεί.
Ενδεικτικά, οι υποθεσεις του IRENE EM (VENETICO MARINE S.A.) και του ALEXANDROS T δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι η ελληνική ναυτιλία αντιμετωπίζει μια νέα πραγματικότητα, καθόλου ευχάριστη και αρκετά επικίνδυνη για το παρόν και το μέλλον της.
Μήπως έχουμε ένα δεύτερο Brexit σε ναυτιλιακό επίπεδο…
