Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει καταφέρει να οδηγήσει την ελληνική οικονομία έως τον αεροδιάδρομο και ό,τι ακολουθήσει θα καθορίσει αν τελικά αυτή θα απογειωθεί, αναφέρει δημοσίευμα του περιοδικού Economist, με τίτλο: «Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να εξασφαλίσει ότι η ελληνική οικονομία θα αρχίσει να αναπτύσσεται ξανά;» και υπότιτλο: «Θα πρέπει να διορθώσει το τραπεζικό σύστημα, να χαλαρώσει τη δημοσιονομική πολιτική και να μειώσει τη γραφειοκρατία».
«Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη είναι ακόμη στην περίοδο του μέλιτος. Οι επιχειρήσεις είναι ενθουσιασμένες από μία ξεκάθαρα κεντροδεξιά κυβέρνηση. Το οικονομικό κλίμα βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο 12 ετών. Οι επενδυτές είναι αισιόδοξοι: η διαφορά των αποδόσεων των ελληνικών 10ετών ομολόγων από αυτές των αντίστοιχων γερμανικών ομολόγων έχει μειωθεί στο μισό φέτος. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ότι η αισιοδοξία αυτή θα ξεκινήσει έναν ενάρετο κύκλο. Καθώς η οικονομία αναπτύσσεται, οι μεταρρυθμίσεις γίνονται ευκολότερες», σημειώνει το δημοσίευμα, προσθέτοντας: «Αν, όμως, ήταν εύκολη η διόρθωση της κατάστασης μίας χώρας, η Ελλάδα θα είχε ήδη πλησιάσει την υπόλοιπη ΕΕ. Και η περίοδος του μέλιτος για την κυβέρνηση μπορεί να σπαταληθεί – ιδιαίτερα όταν η απόδοση πολλών από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις θα πάρει χρόνια – όπως η ολοκλήρωση των κατασκευαστικών έργων στο Ελληνικό».
Ο Economist σημειώνει ότι ο πρωθυπουργός θέλει να μετατρέψει το Ελληνικό σε ένα σύμβολο όχι των εμποδίων για το επιχειρείν στην Ελλάδα, αλλά του νέου ανοίγματος της χώρας στο εμπόριο. Οι άδειες, σημειώνει, έχουν προχωρήσει γρήγορα και οι ανάδοχοι του έργου ελπίζουν ότι θα βάλουν μπροστά τις μπουλντόζες το επόμενο έτος. «Θα χρειαστούν, όμως, πολύ περισσότερα από την έγκριση ενός μεγάλου επενδυτικού σχεδίου για την αναζωογόνηση της ελληνικής οικονομίας», σημειώνει το δημοσίευμα, προσθέτοντας: «Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να αντιμετωπίσει τη δίδυμη κληρονομιά της κρίσης: τις αδρανοποιημένες τράπεζες και την παραλυτικά σφιχτή δημοσιονομική πολιτική. Θα πρέπει, επίσης, να προσπαθήσει να μεταρρυθμίσει τη γραφειοκρατία που ταιριάζει περισσότερο σε αναπτυσσόμενη χώρα παρά σε μέλος ενός μεγάλου νομισματικού μπλοκ».
