Η επάρκεια των υδάτινων πόρων εν μέσω κλιματικής κρίσης τέθηκε επί τάπητος στο συνέδριο του Economist: «Eighth Sustainability Summit for SE Europe & the Mediterranean – Re-inventing green leadership: Collectivity vs fragmentation του Economist Impact», που πραγματοποιείται στην Αθήνα.
«Το πόσιμο νερό είναι πολύ λιγότερο από αυτό που χρειάζεται για τη γεωργία και δεν θα μείνουμε από πόσιμο νερό», ξεκαθάρισε ο Χαράλαμπος Σαχίνης, διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ, επισημαίνοντας ωστόσο, ότι η κλιματική κρίση έχει προκαλέσει μία τεράστια ανομβρία, γεγονός που δημιουργεί την ανάγκη για νέες πολιτικές, αλλά και επενδύσεις. Όσον αφορά την αντιμετώπιση του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής, εξέφρασε την πεποίθηση ότι ο άνθρωπος θα δώσει λύσεις.
Ειδικότερα, όσον αφορά το νερό, ο κ. Σαχίνης ανέφερε ότι πρέπει να δούμε τα ζητήματα της προσφοράς και της ζήτησης η οποία, όπως είπε, βρίσκεται σε συνάρτηση με τη θερμοκρασία, καθώς όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία, ανεβαίνει η ζήτηση, άρα οι ταμιευτήρες μας αδειάζουν πολύ πιο γρήγορα από άλλες περιόδους, όπως είπε, προσθέτοντας ότι πρέπει να δούμε πώς θα διαμορφώσουμε τη ζήτηση, και να εξετάσουμε κίνητρα που μπορούν να δοθούν, ενδεχομένως αντίστοιχα με το «Εξοικονομώ» στην ενέργεια.
Όσον αφορά την προσφορά, ο κ. Σαχίνης εξήγησε ότι η Αθήνα υδροδοτείται από τον Εύηνο και τον Μόρνο, αλλά τώρα, είπε, επειδή αδειάζουν οι ταμιευτήρες λόγω της ανομβρίας, έχουμε βάλει μπροστά πηγές από γεωτρήσεις, ωστόσο με μεγαλύτερο ενεργειακό κόστος.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ΕΥΔΑΠ, σε συνεργασία με το Δημόσιο, εξετάζουμε διάφορες εναλλακτικές, όπως για παράδειγμα πρακτικές ανακύκλωσης, ενώ πραγματοποιούμε μελέτες προκειμένου να δούμε πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε το νερό από την Ψυτάλλεια και το Θριάσιο.
Επιπλέον, όπως είπε, εξετάζουμε το ζήτημα της αφαλάτωσης, πρακτική η οποία ωστόσο έχει πολύ μεγάλο ενεργειακό κόστος, ενώ παράλληλα, προσπαθούμε να βρούμε πρακτικές αξιοποίησης για το βρόχινο νερό.
Σε προτεραιότητα έχει τεθεί η αξιοποίηση του ταμιευτήρα των Κρεμαστών και να πάρουμε 1-2% του νερού από εκεί, προκειμένου να συμπληρώσουμε τις ποσότητες υδάτων που απαιτούνται για το λεκανοπέδιο, σημείωσε.
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα πάντα με τον κ. Σαχίνη, μπορούμε να λειτουργήσουμε συνδυαστικά, ωστόσο προκρίνεται η περίπτωση αξιοποίησης μίας ποσότητας υδάτων από τον ταμιευτήρα των Κρεμαστών, όπου εισρέουν περί τα 3,5 δισ. κυβικά μέτρα νερό τον χρόνο, όταν οι υδατικές ανάγκες της πρωτεύουσας είναι περί τα 400 εκατ. κυβικά κατ’ έτος. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να λύσουμε το ζήτημα της ύδρευσης για τα επόμενα 50 χρόνια, ανέφερε χαρακτηριστικά.
Τέλος, ανέλυσε τον ρόλο της Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων, καθώς οι απαιτήσεις ύψους 2,1 δισ. ευρώ, που προγραμματίζονται από την ΕΥΔΑΠ, απαιτούν προτεραιοποίηση, και επεσήμανε την ανάγκη συνολικών λύσεων.
Απ΄ την πλευρά του ο Loïc Charpentier, manager of the advocacy program, Water Europe, κατέθεσε την ευρωπαϊκή προοπτική, αναφέροντας ότι πέντε χρόνια μετά το Green Deal, παρατηρείται μία κόπωση στην εφαρμογή των πολιτικών.
Ζούμε σε ένα περιβάλλον που γεννά από μόνο του ένα ευρωπαϊκό αφήγημα που μπορεί να δημιουργήσει μία σημαντική ευκαιρία για το νερό, τόνισε.
Οι πάροχοι στην Ευρώπη είναι περί τους 22.000, άρα μία συγκέντρωση αρχών, θα μπορούσε να βοηθήσει στις επενδύσεις. Θα μπορούσε να υπάρξει ένας πρόεδρος για τα ύδατα, προκειμένου να πάψει αυτός ο κατακερματισμός, με αντίστοιχη χρηματοδότηση προκειμένου να περάσουμε στη νέα εποχή, είπε.
Όπως εξήγησε ο κ. Charpentier, η νέα επίτροπος θα πρέπει να παρουσιάσει μία νέα στρατηγική για την ΕΕ, καθώς οι περισσότεροι πολίτες απαιτούν δράσεις για τη διαχείριση των υδάτων, των πλημμυρικών φαινομένων κλπ.
Μάλιστα, εκτίμησε ότι απαιτούνται πόροι ίσοι με τον προϋπολογισμό της ΕΕ προκειμένου να υλοποιηθούν οι απαιτούμενες επενδύσεις, σε ένα ολιστικό επίπεδο και επεσήμανε την ανάγκη ορθολογικής χρήσης των υδάτων, με έμφαση στην εξοικονόμηση, στο πλαίσιο της πράσινης μετάβασης, η οποία όπως τόνισε, πρέπει σε κάθε περίπτωση να επιταχυνθεί.
Συντονιστής της συζήτησης ήταν ο καθηγητής του ΕΚΠΑ Ανδρέας Παπανδρέου, SDSN Greece, ο οποίος έθεσε το ζήτημα της ορθολογικής τιμολόγησης εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
