«Οι Ρώσοι δεν δίνουν ποτέ μαθήματα σε κανέναν. Είναι ακρογωνιαίος λίθος της εξωτερικής πολιτικής μας. Αλλά αναμένουμε να μας μεταχειρίζονται με τον ίδιο σεβασμό, χωρίς επιπλήξεις σε διδακτικό τόνο» ανέφερε από το βήμα του Economist ο πρέσβης Vladimir Chizhov, μόνιμος αντιπρόσωπος της Ρωσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Ρώσος πρέσβης διεμήνυσε ότι η Μόσχα επιθυμεί να βλέπει μια ενωμένη και ευημερούσα Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός και οικονομικός εταίρος της. Όσο περισσότερα είναι τα προβλήματα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσο μεγαλύτερα είναι τα ρίσκα και οι αβεβαιότητες για τη Ρωσία, δήλωσε, υπογραμμίζοντας ότι η χώρα του διατηρεί στο ευρώ το 40% των αποθεμάτων της σε χρυσό και συνάλλαγμα.
«Γιατί να προκαλέσουμε αναταράξεις στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα ως παράγωγο ενός κλυδωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης;» διερωτήθηκε ρητορικά.
«Είχαμε προειδοποιήσει εκ των προτέρων πού θα οδηγούσαν οι επικίνδυνες επιχειρήσεις στο Ιράκ και τη Λιβύη. Οι εξελίξεις στην Ουκρανία μετά το πραξικόπημα του 2014 ήταν επίσης προβλέψιμες (ήταν αναμφίβολα ένα πραξικόπημα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν πώς συνέβη η αλλαγή της εξουσίας και τις συνέπειές της). Λυπούμαστε που οι προειδοποιήσεις μας δεν εισακούστηκαν» πρόσθεσε ο κ. Chizhov.
«Από την άλλη πλευρά, για παράδειγμα, υπήρξαν προσπάθειες να πειστούμε ότι το πρότζεκτ “Ανατολική Εταιρική Σχέση” της Ε.Ε. δήθεν δεν στόχευε σε βάρος των συμφερόντων της Ρωσίας. Ωστόσο, είμαστε μάρτυρες μιας αρκετά λυπηρής εικόνας στην Ουκρανία που κάποτε παρουσιάστηκε με την επιλογή: είτε “προς ένα λαμπρό μέλλον” με τη Δύση ή “πίσω στο σκοτεινό παρελθόν” με τη Ρωσία» σχολίασε παράλληλα ο Ρώσος πρέσβης.
Επιπλέον, ανέφερε ότι οι φιλοδοξίες των βαλκανικών χωρών να ενταχθούν στην Ε.Ε. δεν ήταν ποτέ θέμα για τη Ρωσία και πως έγκεινται στο δικό τους δικαίωμα.
«Τα Βαλκάνια δεν θα πρέπει να αποτελούν μια περιοχή αναμέτρησης αλλά μια πλατφόρμα εγκαθίδρυσης αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας που θα ωφελήσει κυρίως την περιοχή» σημείωσε ο κ. Chizhov.
Ο ίδιος δήλωσε πεπεισμένος ότι η Ρωσία και οι χώρες της Ε.Ε., «ως δύο πυλώνες του κοινού ευρωπαϊκού πολιτισμού», είναι προορισμένες να αλληλεπιδρούν.
«Μας ενώνουν επίσης βαθείς ιστορικοί δεσμοί, ακόμη κι αν μερικές φορές αμφισβητούνται» υπογράμμισε ο Ρώσος αξιωματούχος.
Παράλληλα, στάθηκε στο γεγονός ότι «η Μόσχα και η Αθήνα έχουν κοινή προσέγγιση σε πολλά επίκαιρα διεθνή θέματα» και πως «η Ρωσία και η Ελλάδα μπορούν να βασίζονται σθεναρά στην αμοιβαία συνδρομή για την ενδυνάμωση της ειρήνης, της σταθερότητας και της ασφάλειας της ευρωπαϊκής ηπείρου, όπως επιβεβαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά στη Μόσχα».
«Οι σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία είναι σήμερα περισσότερο τεταμένες από οποιαδήποτε άλλη στιγμή μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ωστόσο, αυτό δεν είναι Ψυχρός Πόλεμος. Βεβαίως, κανείς δεν αποκλείει ότι μπορεί να είναι η αρχή για κάτι θερμότερο».
Στη διαπίστωση αυτή προέβη κατά την εισήγησή του στο ετήσιο συνέδριο του Economist ο πρώην διευθυντής Ευρώπης και προβλέψεων του Economist Intelligence Unit Laza Kekic.
Όπως είπε, η Ρωσία περιγράφεται σήμερα ως η κύρια απειλή για την παγκόσμια ειρήνη. Ωστόσο, «η Ρωσία σήμερα δεν είναι Σοβιετική Ένωση, ούτε είναι μια υπερδύναμη».
Ο κ. Kekic στάθηκε στο γεγονός ότι η ρωσική οικονομική και στρατιωτική ισχύς είναι σήμερα ιδιαίτερα μειωμένη. Το ΑΕΠ της Ρωσίας σε αμερικανικά δολάρια, υπολογιζόμενο σε συναλλαγματικές ισοτιμίες αγοράς, εκτιμάται σε 1.283 τρις δολάρια το 2016 – λιγότερο από 7% του αμερικανικού, που ανέρχεται στα 18.562 τρις δολάρια.
Ακόμη και σε ισοτιμίες αγοραστικής δύναμης, το ρωσικό ΑΕΠ το 2016 ήταν μόλις το 20% του συνόλου των ΗΠΑ.
Σε όρους στρατιωτικής ικανότητας, το ΝΑΤΟ διαθέτει 3,6 εκατ. ένστολο προσωπικό – η Ρωσία 800.000. Το ΝΑΤΟ έχει 7.500 τανκς – η Ρωσία 2.750. Το ΝΑΤΟ έχει 5.900 μαχητικά αεροσκάφη – η Ρωσία 1.571. Το ΝΑΤΟ ξοδεύει 10 φορές περισσότερα απ’ ό,τι η Ρωσία.
Επίσης, σύμφωνα με τον κ. Kekic, έχει τεχνολογικό πλεονέκτημα, παρά το γεγονός ότι το κενό έχει ίσως μειωθεί από τη Ρωσία σε τομείς – κλειδιά τα τελευταία χρόνια.
Ο ίδιος, πάντως, τόνισε ότι οι διεθνείς σχέσεις σήμερα είναι λιγότερο προβλέψιμες απ’ ό,τι στον Ψυχρό Πόλεμο, όταν υπήρχε ένα πλαίσιο για τη διαχείριση συγκρούσεων μεταξύ των δύο παγκόσμιων υπερδυνάμεων.
