«Το νομοσχέδιο αποδομεί το υφιστάμενο, εδώ και δεκαετίες, πλαίσιο που διέπει το ατομικό και συλλογικό εργατικό δίκαιο» ανέφερε εκ μέρους της ΑΔΕΔΥ ο Δημήτρης Μπράτης κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εργασίας στη Βουλή. «Βασική στόχευση του νομοσχεδίου είναι η αποδυνάμωση της συλλογικής αυτονομίας και του ρόλου των συνδικαλιστικών οργανώσεων, καθώς και η πλήρης απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων» είπε ο κ. Μπράτης στη διαδικασία της ακρόασης φορέων.
«Το νομοσχέδιο επιδιώκει τη διασφάλιση της μέγιστης ευελιξίας του εργοδότη, με την κατάργηση της συλλογικής σύμβασης εργασίας και την ενίσχυση της ατομικής, σε μια περίοδο που η ανεργία είναι στα ύψη και η διαπραγματευτική θέση του εργαζόμενου είναι δεινή», είπε ο εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ και προσέθεσε ότι το νομοσχέδιο «μας γυρίζει σε εργασιακές σχέσεις των αρχών του 19ου αιώνα, που ο μισθός και οι όροι εργασίας δεν ήταν αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης αλλά μονομερής επιβολή των όρων εργασίας από τον εργοδότη».
Ο κ. Μπράτης είπε ότι «είναι βέβαιο πως το 8ωρο καταργείται μέσω της δήθεν οικειοθελούς αίτησης του εργαζόμενου» και προειδοποίησε ότι η διάταξη αυτή θα οδηγήσει σε ζούγκλα εργασιακών σχέσεων, με δεδομένο μάλιστα ότι αυξάνεται ο χρόνος των υπερωριών και επεκτείνεται η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, σε ένα σωρό κλάδους και επιχειρήσεις, ακόμη και στις επιχειρήσεις σκυροδέματος.
«Θα έχουμε τεράστια σύγχυση μεταξύ του εργασιακού χρόνου και του ελεύθερου χρόνου, ο εργαζόμενος θα είναι λάστιχο και δεν θα γνωρίζει το ωράριο εργασίας του, δεν θα έχει την Κυριακή ως αργία» είπε ο εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ και μίλησε για αντιμεταρρύθμιση του αιώνα.
Ως προς τις παρεμβάσεις στον συνδικαλιστικό νόμο, είπε ότι είναι παρεμβάσεις που επαναφέρουν νόμο του 1976 που μιλούσε για την καταχρηστική απεργία. «Ο υπουργός Εργασίας, με τις παρεμβάσεις που κάνει, παρεμποδίζει πλήρως το δημοκρατικό δικαίωμα λειτουργίας των συνδικάτων» είπε ο κ. Μπράτης.
Αναφέρθηκε στην πρόβλεψη για το προσωπικό ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας που πρέπει να ανέρχεται στο 33,3% σε μια επιχείρηση κοινής ωφέλειας για να επισημάνει: «Προφανώς η απεργία έχει κόστος και για τους εργαζόμενους και για το κοινωνικό σύνολο, αλλά είναι το μόνο μέσο άσκησης πίεσης των εργαζομένων για τα δικαιώματά τους. Αν είναι να μην έχουν καμία συνέπεια οι απεργίες, τότε δεν υπάρχει λόγος να προκηρύσσονται. Με τα εμπόδια που θέτει το νομοσχέδιο το δικαίωμα στην απεργία εξαλείφεται».
