Οι πιέσεις από την εργοδοσία, πολιτικούς παράγοντες ή τις ίδιες τις κυβερνήσεις, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι μειώσεις μισθών, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, οι απολύσεις, αλλά και πλήγματα, που δέχεται ο δημοσιογραφικός χώρος, είτε με τη μορφή απειλών, είτε ακόμα και επιθέσεων συζητήθηκαν στο «Διάλογο των Δημοσιογραφικών Ενώσεων Μελών της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας», που διοργανώνεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα.
Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα έκλεισαν 80 μέσα ενημέρωσης και χάθηκαν 8.000 θέσεις εργασίας, ενώ οι μισθοί μειώθηκαν έως και 60%, ανέφερε η Νανά Νταουντάκη, μέλος ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. Από τα 5.617 μέλη της ΕΣΗΕΑ, 1.000 δηλώνουν άνεργοι, αν και ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος, συμπλήρωσε η κ.Νταουντάκη.
Η Ένωση Συντακτών Πελοποννήσου, Ηπείρου και Νήσων έχει 35% ανεργία, ενώ, ενδεικτικά, στην Πάτρα έκλεισαν τέσσερις από τις επτά εφημερίδες. Παρόμοια και χειρότερη είναι η εικόνα για τους δημοσιογράφους Περιοδικού Τύπου (πάνω από 40% ανεργία), τους διοικητικούς υπαλλήλους (30%), τους τεχνικούς του ραδιοφώνου (60%) και τεχνικούς τηλεόρασης (60%).
Στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του 20ου αιώνα λειτουργούσαν περισσότερες από εκατό εφημερίδες σε τέσσερις γλώσσες, λόγω της πολυπολιτσμικότητας, ακόμα, της πόλης. Σήμερα υπάρχει μόνο μια ημερήσια με ελάχιστη κυκλοφορία και μια εβδομαδιαία, υπογράμμισε ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΜ-Θ, Ν.Καρράς. Το 25% της ΕΣΗΕΜ-Θ είναι άνεργοι, καθότι έκλεισαν τέσσερις τοπικές εφημερίδες, μια εβδομαδιαία και εννιά ανταποκριτικά γραφεία των αθηναϊκών μέσων ενημέρωσης.
Στοιχεία από μια αδημοσίευτη, ακόμα, έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ έδωσε ο πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Θεσσαλίας, Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας, Δημήτρης Χορταριάς: το 2014 η ανεργία στον χώρο του Τύπου πανελλαδικά εκτοξεύτηκε στο 38,8%, (το εθνικό ποσοστό ανεργίας ήταν 26,6%), ενώ το 2005 ήταν μόλις στο 3,7%. Σήμερα έχει διαμορφωθεί ο δείκτης στο 15,6%.
Για τη δύσκολη κατάσταση στο χώρο του Τύπου στη Σερβία μίλησε η Ντραγκάνα Πέτσοβιτς, μέλος ΔΣ Ένωσης Συντακτών Σερβίας.
Το 50% των εργαζομένων πιστεύουν ότι απλά εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εργοδοτών, ενώ οι μισθοί βρίσκονται κάτω από το μέσο μισθό της χώρας.
Τα περισσότερα μέσα έχουν συγκεντρωθεί στα χέρια ολιγαρχών και πολιτικών και η λογοκρισία και ο περιορισμός στην ελευθερία του Τύπου είναι συχνά φαινόμενα.
Για την κατάσταση του Τύπου στο Λίβανο ενημέρωσε ο Αλί Γιούσεφ, ταμίας ΔΣ του Συνδικάτου Δημοσιογράφων Λιβάνου, SJL, όπου, όπως είπε, αν απολυθεί ένας δημοσιογράφος στην ουσία πετιέται στο δρόμο, με ελάχιστη αποζημίωση.
Επιθέσεις και απειλές
Στην Ιταλία αρκετοί δημοσιογράφοι αναγκάζονται να ζουν με αστυνομική συνοδεία, εξαιτίας απειλών από τη μαφία. Αναφερόμενος στη δολοφονία της Μαλτέζας δημοσογράφου Ντάφνι Καρουάνα Γκαλιζία, ο Ραφαέλε Λορούσο, γενικός γραμματέας της Ιταλικής Εθνικής Ομοσπονδίας Τύπου, FNSI, περιέγραψε πώς η μαλτέζικη κυβέρνηση πήγε να υποβαθμίσει το θέμα. Όσοι διαμαρτύρονταν εκφοβίζονταν, ακόμα και αν προσπαθούσαν να αφήσουν λουλούδια στον τάφο της.
Στην Τουρκία 300 δημοσιογράφοι βρίσκονται φυλακισμένοι, ενώ πολλοί αγνοούνται, τόνισε ο Νικόλας Βαφειάδης, μέλος της ΕΣΗΕΑ. Συμπλήρωσε, πως 25 έχουν δολοφονηθεί από το 1992 μέχρι σήμερα, εξαιτίας αυτών που έγραψαν.
Οι απειλές και οι συλλήψεις δημοσιογράφων αποτελούν συνηθισμένο φαινόμενο στο Μαρόκο, εξήγησε ο Γιούνες Μ Τζαχέντ, πρόεδρος του Εθνικού Συνδικάτου Μαροκινού Τύπου M.
H έλλειψη δημοκρατίας και ελευθερίας του λόγου δεν περιορίζονται στον Τύπο, αλλά είναι διαχρονικό πρόβλημα της μαροκινής κοινωνίας, είπε.
