Παιδιά όλων των ηλικιών,
καλήν Τρίτη 29 Μαΐου να έχουμε…
Να ’μαστε πάλι μαζί, με την αγαπημένη σας στήλη «Τουϊτέρατα»,
την οποία διαβάζετε μανιωδώς καθημερινά
και νοσταλγείτε μανιωδώς τα Σαββατοκύριακα…
…
565 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα
από την Άλωση τής Κωνσταντινούπολης•
ήταν Τρίτη 29 Μαΐου τού 1453
όταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έκλεισε οριστικά τον κύκλο της.
Όπως ήταν φυσικό, το Διαδίκτυο τοποθετείται επί τού ιστορικού γεγονότος,
και εγώ, ως ο «Επίσημος Σταχυολογητής τού Twitter»,
ήμουν για μία ακόμη φορά ακροβολισμένος,
προκειμένου να συλλάβω τις απόψεις μας
και να τις οδηγήσω στα ενδότερα τής «Ζούγκλας».
Πάμε, λοιπόν, να δούμε το «Κορυφαίο Δέκα»,
και τα ξαναλέμε στο ΥστερόΓιωργο..!
…
Να αλώνει κανείς ή να μην αλώνει;
Έχεις απόλυτο δίκιο. Ο Νοσταλγός είναι η Ντροπή τής Νοσταλγίας.
Αν ήταν μόνο οι καφέδες, θα την είχαμε πάρει.
Όμως, μετά τον καφέ δεν θα πας για ένα φαγητό;
Ε, μετά δεν θα πας και για ένα ποτάκι;
Και αν σού τη βαρέσει δεν θα πας και για clubbing;
Να μην το πολυλογούμε•
εδώ και 565 χρόνια έχουμε βαρύ πρόγραμμα
και γι’ αυτό δεν ξαναπήραμε την Πόλη.
Βλέπουμε τουρκικά σίριαλ για να χτυπήσουμε τον εχθρό εκ’ των έσω.
Τι είν’ αυτά που λες; Είσαι ο «666»;
Και αν δεν είχε «μή» στο όνομά του,
θα είχε οδηγήσει τούς Τούρκους στην «Κερκόπορτα».
Τώρα, βάφεται η κοπέλα μου και ερχόμαστε.
Σε δύο χρόνια θα είμαστ’ εκεί.
Χτύπησες τον Εθνικισμό στη ρίζα.
Θα ξεσπούσε εμφύλιος και θα στέλναμε τούς Βυζαντινούς στη Γυάρο.
Φασίστες = Δωσίλογοι
(η πλέον κλασική και εύστοχη εξίσωση τής Ιστορίας)
…
ΥστερόΓιωργο..:
Παιδιά (όλων των ηλικιών),
θα σταθώ σε μία και μοναδική φράση που συνοδεύει τούτη την ημέρα.
Στη λαϊκή παράδοση
και συγκεκριμένα σε ένα από τα δημοτικά μοιρολόγια
που αναφέρονται στην Άλωση τής Πόλης,
υπάρχει ο στίχος
«H Δέσποινα εταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες.
– Σώπασε, Κυρά Δέσποινα, και μην πολυδακρύζεις,
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα ’ναι.».
Ποια ακριβώς θα είναι «δικά μας»;
Κι αν ήταν δικά μας, από πότε τα είχαμε, από πότε μάς ανήκαν’;
Από πότε η Κωνσταντινούπολη είναι ελληνική;
Από πότε;
Και πριν γίνει ελληνική, τι ήταν;
Υπήρχε;
Και αν ναι, πού ανήκε;
Ρητορικές οι ερωτήσεις βεβαίως,
και χρησιμοποιώ την Κωνσταντινούπολη σχηματικά
για να αναδείξω σε απόλυτο βαθμό
την αλήθεια τής ρήσης «Όπου γης και πατρίς»
που αποδίδεται στον Ρωμαίο ποιητή Πακούβιο,
ενώ συναντάται και στα γραπτά τού Κικέρωνα
με τη μορφή «Όπου καλώς, εκεί η Πατρίς»
(«Πατρίδα σου είναι εκεί που διάγεις καλή ζωή…»).
Ως εκ’ τούτων,
όσοι αναπαράγουν θρησκευτικού περιεχομένου ποιηματάκια,
στον Χριστό, στον Θεό ή σε όποιον άλλον θεό τους.
Βεβαίως, αν δεν υπήρχαν οι θεοί,
σε ποιον θα χρεώναν’ οι πιστοί τα «εγκλήματα ιδιοκτησίας» που κάνουν
και τις βαρβαρότητες στις οποίες επιδίδονται
για να επεκτείνουν την περιουσία τους..;
Μέχρι τη στιγμή
που η μόνη ανάγκη τού ανθρώπου φτάνει να είναι τα δύο μέτρα γης,
ο άνθρωπος θα επιδιώκει με απόγνωση
να έχει δικά του όσο το δυνατόν περισσότερα χιλιόμετρα.
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
…
Όμως, για μία ακόμη φορά φτάσαμε στην Αρχή Μας,
που για όλους τούς υπόλοιπους είναι το «τέλος».
Και το μόνο που απομένει,
είναι η στερεότυπη και -πάνω απ’ όλα- αγαπημένη προτροπή..:
Φωτίστε το βλέμμα σας με την πόλη που φλέγεται.
Γεια Χαρά…
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
(Twitter: @GeorgeMihalakas)
