Διαδικτυώτισσες και Διαδικτυώτες,
καλήν Τρίτη 27 Μαρτίου να έχουμε…

Να ’μαστε πάλι μαζί, με την αγαπημένη σας στήλη «Τουϊτέρατα»,
την οποία διαβάζετε μανιωδώς καθημερινά
και νοσταλγείτε μανιωδώς τα Σαββατοκύριακα…

Σήμερα θα ασχοληθούμε
με το εξαιρετικά οδυνηρό θέμα τής Κακοποίησης των Ζώων,
έχοντας ως σημείο αναφοράς μας
το προσφάτως γνωστοποιηθέν γεγονός με τον σκύλο στην Κόνιτσα.
Το μόνο που θα σημειώσω στον πρόλογο
(καθώς θα πούμε πολλά στο «ΥστερόΓιωργο»)
είναι ότι το ζωάκι είχε την τύχη να επιβιώσει
από τη βαναυσότητα που υπέστη•
πρόκειται για σκυλίτσα με το όνομα «Μούργα»,
η οποία είχε χαθεί από τον ιδιοκτήτη της
και αυτός την ανεγνώρισε συγκινημένος
μέσα από τις φωτογραφίες και το βίντεο τού αποκρουστικού συμβάντος.

Πάμε να δούμε κάποιες σκέψεις που διατυπώσαμε στο Διαδίκτυο
και τα ξαναλέμε στο ΥστερόΓιωργο..!
…


Και λίγα τούς λες…


Ξεδιάντροποι, απαίδευτοι, ανάγωγοι ψευτόμαγκες.


Συνηθίζουν την μορφή τού Τέρατος και δεν το αντιλαμβάνονται.


Έχεις δίκιο. Σκληρή Αλήθεια, αλλά Αλήθεια!


Οι Υπάνθρωποι δεν έχουν καν υποτυπώδη σεβασμό.


Οι Βλάκες κάνουν και φόνο για ένα «like».


Ανδρείκελα.


Θλιβεροί.


Αυτό.


Δεν υϊοθετώ την ακρότητά σου,
αλλά συναισθάνομαι απόλυτα την οργή και τη θλίψη σου,
(περισσότερα για την οπτική που εκφράζεις θα πούμε στη συνέχεια…)
…

ΥστερόΓιωργο..:
Παιδιά (όλων των ηλικιών),
θα ξεκινήσω από κάτι που θα μάς στεναχωρήσει
και προέκυψε ως είδηση εν’ όσω έγραφα τη στήλη•
σάς μεταφέρω αυτολεξεί το ρεπορτάζ που έχει ήδη αναρτηθεί στη «Ζούγκλα»:
«Σύμφωνα με ανακοίνωση
του Συλλόγου Προστασίας Αδέσποτων Ζώων Ιωαννίνων,
ο σκύλος που βρέθηκε τη Δευτέρα
δεν είναι τελικά αυτός που έριξαν από τον γκρεμό πριν από τέσσερις μήνες
δύο φαντάροι στην Κόνιτσα.».
…

Όλοι εμείς που είχαμε νοιώσει ένα μικρό και συνάμα τεράστιο ξαλάφρωμα
μαθαίνοντας ότι ο κακοποιημένος σκύλος ζει,
βυθιζόμαστε πάλι στη λύπη•
ως έκφραση συγκρατημένης αισιοδοξίας,
άφησα τη φωτογραφία και τον πρόλογο που συνοδεύουν το παρόν πόνημα
όπως τα είχα πριν μαθευτεί το δυσοίωνο μαντάτο.

Πάνω στη φωτογραφία τής ανάρτησης έγραψα τρεις λέξεις:
«Κακοποιήθηκε αλλά ΖΕΙ».
Πόσα ζωάκια, όμως,
κακοποιήθηκαν και κακοποιούνται χωρίς να τα καταφέρουν να ζήσουν..;
…

Θα μπω στο θέμα με μία προσωπική-κοινωνιολογική προσέγγιση,
η οποία έχει ισχυρότατες βάσεις λογικής.
Αυτά τα ανθρωποειδή που βασανίζουν και σκοτώνουν ζώα,
δεν το κάνουν μόνο και μόνο επειδή τα αντιπαθούν ή και τα απεχθάνονται•
στόχος αυτών των ανθρωποειδών είναι η Κοινωνία•
στόχος αυτών των ανθρωποειδών είμαστε όλοι εμείς που αγαπάμε τα Ζώα
και εκτιμούμε τον ρόλο τους στη ζωή μας.

Αυτά τα ανθρωποειδή παράγουν εικόνες αποτροπιασμού
για να βιάσουν την ψυχή μας.
Πρόκειται για σαδιστικά ανθρωποειδή,
που θέλουν να καταστρέφουν την ευαισθησία εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αυτός είναι ο στόχος τους: Να βιάζουν την Ψυχή Μας.
…

Προσωπικώς, δεν έχω δει όλο το στιγμιότυπο•
μόνο την πρώτη εικόνα και σφίχτηκε η καρδιά μου•
τα υπόλοιπα δεν χρειάστηκε να τα αντικρίσω• τα αντιλήφθηκα.

Είχαν ανεβάσει και βίντεο αυτά τα «όντα»
για να μάς αποδείξουν και μέσω εικόνας το ποιόν τους.
Και όταν η πράξη τους πήρε έκταση
και έπαψαν να έχουν τον έλεγχό της
(διότι ποιος ξέρει πόσες τέτοιες «μαγκιές» έχουν κάνει),
βγήκαν αυτά τα ανδρείκελα να κοροϊδέψουν το Πανελλήνιο
με αποκλειστικό σκοπό να περιορίσουν τις επιπτώσεις εις βάρος τους.
…

Η δημόσια «συγγνώμη» τους, αποτελεί Μνημείο Γελοιότητας και Ανανδρίας.
Διαβάστε:
«Αναφορικά με το συμβάν που έλαβε χώρα στην Κόνιτσα στο παρελθόν,
και έχει σχέση με τον εμφανιζόμενο στο διαδίκτυο σκύλο,
δηλώνουμε ότι πρόκειται για καθαρά ατυχές συμβάν
και ότι δεν είχαμε καμιά πρόθεση για κακοποίηση του παραπάνω ζώου,
το οποίο τύγχανε της συνεχούς μας φροντίδας και περίθαλψης,
και με το οποίο είχαμε εξοικειωθεί βάσει της καθημερινής μας φροντίδας.

Θεωρούμε ότι το παραπάνω συμβάν είναι μη αποδεκτό προς τις αρχές μας
και ασκώντας την αυτοκριτική μας
δηλώνουμε δημοσία την ειλικρινή μας μεταμέλεια,
ζητώντας την επιεική κρίση και κατανόηση όλων.

Νικόλαος Τζούνας
Γεώργιος Χαρίτος».
…

Κατ’ αρχάς,
η εμπειρία λέει ότι αυτό το κείμενο είναι γραμμένο από το χέρι δικηγόρου
(επί παραδείγματι,
σιγά μην ξέρουν αυτά τα απαίδευτα και ανάγωγα όντα
ότι το «βάσει» είναι Δοτική).
Όμως, ας δεχθούμε ότι αυτά τα λόγια είναι δικά τους,
έστω κι αν τα έγραψε κάποιος «μορφωμένος».

«…καθαρά ατυχές συμβάν…».
Πράγματι, από ατυχία ο σκύλος βρέθηκε στο διάβα τους και στα χέρια τους•
το απέδειξε η οικτρή πράξη τους.

«…τύγχανε της συνεχούς μας φροντίδας και περίθαλψης…».
Ερωτώ όλους εμάς που αγαπάμε τα Ζώα, που έχουμε ζώα,
που στη ζωή μας φροντίζουμε και περιθάλπουμε ζώα:
Υπάρχει έστω κι ένας από εμάς (και είμαστε εκατομμύρια),
που να έχει προβεί σε τέτοια ενέργεια προς τα ίδια τα ζώα που φροντίζει;
Ως εκ’ τούτου, και επειδή η απάντηση είναι δεδομένη•
ως εκ’τούτου, και επειδή η απάντηση είναι «Ούτε ένας»•
γίνεται ευκόλως αντιληπτό σε όλους εμάς,
ότι αυτά τα σαδιστικά όντα δεν αγαπούσαν’ τον σκύλο•
εξ’ ου και με απίστευτη ευκολία και χωρίς δισταγμό τον βασάνισαν.
…

Εδώ, λοιπόν, θα πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους…
Η Ελληνική Επαρχία θα πρέπει να αναλάβει επί τέλους τις ευθύνες της•
είναι αποκρουστικό το γεγονός ότι συγκεκριμένα μέρη τής χώρας
συνδέονται διαρκώς με γεγονότα κακοποίησης και θανάτωσης ζώων•
εννοείται ότι και στις μεγαλουπόλεις υπάρχουν πολλά τέτοια κρούσματα,
αλλά πρέπει να πάψει και αυτός ο χυδαίος μιντιακός λαϊκισμός
που ισχυρίζεται a priori ότι «Οι άνθρωποι τής επαρχίας είναι πιο αγνοί».
Είναι αγνοί οι άνθρωποι που δηλητηριάζουν σκύλους και γάτες,
μόνο και μόνο επειδή ζουν στην Κρήτη, στη Μάνη, ή όπου αλλού;
Τέτοια «αγνότητα» τη σιχαίνομαι.

Προτιμώ να με αγαπάει ένας σκύλος,
παρά να με αγαπούν τα ανθρωποειδή που σκοτώνουν σκύλους.
Όσα κι αν είναι αυτά τα ανθρωποειδή,
αρνούμαι να κάνω «δημόσιες σχέσεις» μαζί τους.
Η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Επαρχία,
οφείλουν να αποδεικνύουν ότι αποτελούνται από ανθρώπους
και όχι από ανθρωποειδή.

Μιλάμε για μία κοινωνία, την ελληνική,
η οποία δυσκολεύεται να εξανθρωπιστεί•
όσο κι αν γίναμε αστοί
(χρησιμοποιώ πρώτο Πληθυντικό από αστική ευγένεια),
δεν έχουμε απεμπολήσει παγανιστικές και σκοταδιστικές συνήθειες•
χαρακτηριστικότερη αυτών,
και εμφανιζόμενη διαρκώς στην καθημερινότητά μας,
είναι η τάση μας να χρησιμοποιούμε τα ζώα
για να προσδιορίσουμε με αρνητικό τρόπο τούς συνανθρώπους μας
(είτε πρόκειται για σωματικά χαρακτηριστικά,
είτε για συμπεριφορές).
…

Κάποιοι φιλόζωοι λένε
ότι όσοι κακομεταχειρίζονται ζώα θα πρέπει να έχουν τη χειρότερη τιμωρία.
Κάποιοι άλλοι διαφωνούν κάθετα,
λέγοντας «Σιγά μη βάλουμε ίσα κι όμοια τούς ανθρώπους με τα ζώα».
Μάλιστα…
Και για ποιον λόγο να μην τα βάλουμε ίσα κι όμοια;
Mάς είχε εγγυηθεί κάποιος
ότι θα γεννιόμασταν ως άνθρωποι και όχι ως μυρμήγκια;
Μάς είχε εγγυηθεί κάποιος
ότι θα γεννηθούμε για να πατάμε και όχι για να πατιόμαστε;

Αν δεν μπορείτε να αντιληφθείτε ότι βρισκόμαστε στη ζωή
μέσα από μία ασύλληπτη σύμπτωση που λέγεται «Συμπαντικότητα»,
θα περάσετε από τη ζωή και δεν θα ακουμπήσετε.

Ναι, συμφωνούμε απολύτως ότι ο Άνθρωπος, το Ανθρώπινο Είδος,
έχει μία φυσική προίκα με την οποία δύναται να ηγείται των υπολοίπων ζώων•
όμως, κι ο Άνθρωπος, «Ζώο» είναι•
δεν το λέω εγώ• η ετυμολογία τής λέξης το δηλώνει.
…

Χώρια αυτό το άκρως ύπουλο και υποκριτικό επιχείρημα
που χρησιμοποιούν όσοι αντιπαθούν βαθύτατα τα ζώα,
αλλά θέλουν τη μισοζωΐα τους να μάς τη σερβίρουν με «κορδελίτσα»
και με δηθενιά ουμανισμού..:
«Εδώ πεθαίνουν άνθρωποι κι εμείς λυπόμαστε για τα ζώα».
Κατ’ αρχάς και κατ’ αρχήν,
εσύ που λες κάτι τέτοιο, οπωσδήποτε δεν λυπάσαι για τα ζώα.
Άσε εμάς να έχουμε την εγκάρδια και ψυχική δύναμη
να λυπούμαστε και για τούς ανθρώπους και για τα ζώα.

Και, σ’ αυτό το σημείο, πάμε και σε μία ακόμη σημαντική παράμετρο…
Ο Άνθρωπος είναι σαρκοβόρο ον•
η Ανθρώπινη Φύση είναι Σαρκοβόρος.
Σεβαστό.
Όμως, ακόμη και τα ζώα που έχουν σιτιστική χρησιμότητα,
οφείλουμε ως Ανθρώπινο Είδος να τα σεβόμαστε•
δεν είναι απλώς μία προαίρεση καλοσύνης αυτό που λέω•
υπάρχει σχετική Διακήρυξη τού Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών
που αναγνωρίζει δικαιώματα
και στα πλάσματα που θυσιάζονται στον βωμό τής τροφής
και τής γεύσης μας.

Όσο κι αν ακουστεί σκληρό,
όσο κι αν θίξει άδυτα τής σαρκοβόρου φύσης μας αυτό που θα πω,
το στομάχι μας είναι νεκροταφείο δολοφονημένων ζώων.
Ως εκ’ τούτου, ας είμαστε πιο ταπεινοί προς τα Ζώα.
Είτε μάς χρησιμεύουν για να πλαισιώσουν την καθημερινότητά μας,
είτε μάς χρησιμεύουν για να γεμίσουν το πιάτο μας,
ας είμαστε πιο ταπεινοί απέναντί τους.
Ας νοιώθουμε.
Θέλει δύναμη, αλλά είναι το Σωστό.
Ξέρω• δεν γίνεται κατά παραγγελία•
ευχή εκφράζω…
…

Κλείνω με έναν έξοχο μύθο των Ινδιάνων…

Όταν ο Θεός απεφάσισε να δημιουργήσει τον κόσμο,
εθέλησε να χωρίσει τον Άνθρωπο από τα Ζώα με ένα ποτάμι•
ε, την τελευταία στιγμή,
ο Σκύλος επρόλαβε και επήδηξε στην όχθη τού Ανθρώπου!
…

Ο Σκύλος είναι το «Σήμα-Κατατεθέν» των Ζώων!
Εκφράζει, Αντιπροσωπεύει, Συμβολίζει τα Στοιχεία
που αποτελούν Ζητούμενά μας στις σχέσεις μας με τούς άλλους ανθρώπους..:
Φιλία, Πίστη, Αγάπη!

Και κάτι προσωπικό..:
Δεν είναι που αργείς να ’ρθεις πάλι,
το ξέρω μ’ αγαπάς, κι είν’ αρκετό…
(αφιερωμένο στους σκυλάκους τής ζωής μου…)!
…

Όμως, για μία ακόμη φορά φτάσαμε στην Αρχή Μας,
που για όλους τούς υπόλοιπους είναι το «τέλος».

Και το μόνο που απομένει,
είναι η στερεότυπη και -πάνω απ’ όλα- αγαπημένη προτροπή..:
Φωτίστε το βλέμμα σας με την πόλη που φλέγεται.
Γεια Χαρά…

Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
(Twitter: @GeorgeMihalakas)