Τα Zώα ΔΕΝ είναι ύβρεις.
Ο Άνθρωπος·
το κορυφαίο αποτέλεσμα που προσέφερε στη Γη η «Εξέλιξη των Ειδών».
Έχουν περάσει κοντά στα 2.000.000 χρόνια από τον «Homo Erectus»
και την ιστορική «στιγμή» που αυτό το ον εστάθη για πρώτη φορά όρθιο,
έχουν περάσει 200.000 χρόνια από τον «Homo Sapiens»
που κατέστησε σαφές ότι η διανοητική υπεροχή τού Ανθρωπίνου Είδους
θα μετατρεπόταν σε μόνιμο πρόβλημα για τα υπόλοιπα πλάσματα τού πλανήτη μας.
Στην αρχή τής ύπαρξής του, ο Άνθρωπος εσκότωνε για λόγους επιβίωσης·
έπρεπε να επιβαλλόταν διά τού Θανάτου,
προκειμένου να έβρισκε τροφή και -συνάμα- προκειμένου να μη γινόταν ο ίδιος τροφή.
Όμως, η συνεχώς αναπτυσσόμενη και εξελισσόμενη ευφυΐα του,
δεν τού αφήρεσε την τάση να αφαιρεί ζωές·
πώς να πας κόντρα σε ένα «DN.A.»
που αρχετυπικά απαιτεί από εσένα να βλέπεις παντού εχθρούς
και να τούς απαλλοτριώνεις την ύπαρξή τους..;
«Έξις, δευτέρα φύσις.», διεπίστωναν σοφά οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Ως εκ τούτου,
μία συνήθεια 2.000.000 ετών δεν κόβεται από τη μία χιλιετία στην άλλη.
…
Ο Άνθρωπος είναι ζώο·
ένα υπερφίαλο ζώο που -κόντρα στην ετυμολογία τής λέξης- αρνείται ότι είναι ζώο.
Τι κι αν το ουσιαστικό «ζώον» παράγεται από το ρήμα «ζω»·
ο Άνθρωπος -όντας εγκλωβισμένος στο «DN.A.» του-
εμμένει να διαχωρίζει προνομιακά τον εαυτό του
και να εκφράζει τα αρχέγονα ένστικτά του χρησιμοποιώντας τα Ζώα ως «ύβρεις».
Με δεδομένο ότι η Γενίκευση είναι η Αρχή τού Φασισμού,
ο Φασισμός τού Ανθρωπίνου Είδους αποτελεί τη συντομότερη μορφή γενίκευσης,
καθώς εκφράζεται μονολεκτικώς μέσα από τον υποτιμητικό χαρακτηρισμό «Ζώα»
που απευθύνεται από ανθρώπους σε ανθρώπους.
Μιλάμε για διττή υποτίμηση των ζώων·
οι άνθρωποι υποβαθμίζονται σε ζώα, τα ζώα υποβαθμίζονται σε ύβρεις.
…
Και βεβαίως,
όπως είναι αναμενόμενο,
η Μισοζωϊκή Κουλτούρα δεν περιορίζεται στον γενικόλογο χαρακτηρισμό «Ζώα»,
αλλά μπαίνει και σε αντίστοιχες -αριοφυλετικής αντίληψης- περιπτωσιολογίες
όπου παρεισφρέουν και ακατάσχετες ποσότητες υφέρποντος μισογυνισμού.
Έτσι, δειγματοληπτικώς να αναφέρουμε ότι,
η παχύσαρκη γυναίκα προσδιορίζεται ως «φάλαινα»,
η γυναίκα με πλαδαρό σώμα προσδιορίζεται ως «φώκια»,
η γυναίκα με κακό χαρακτήρα ή με διεκδικητικές τάσεις προσδιορίζεται ως «σκύλα»,
η γυναίκα που δεν διαθέτει ωραία εμφάνιση προσδιορίζεται ως «κάμπια»,
η γυναίκα που εκμεταλλεύεται τούς άντρες προσδιορίζεται ως «αράχνη»,
η γυναίκα με ευμεγέθεις μαστούς προσδιορίζεται ως «γελάδα»,
ο δειλός άνδρας προσδιορίζεται ως «κότα».
Διόλου τυχαία επέλεξα τούς μειωτικούς χαρακτηρισμούς
που συνδέουν τη Γυναίκα με τα Ζώα,
καθώς πρόκειται για τα δύο σκέλη τής ίδιας βάρβαρης και εγκληματικής νοοτροπίας:
«Η Γυναίκα είναι κατώτερη βαθμίδα τού Ανθρωπίνου Είδους,
τα Ζώα είναι κατώτερη βαθμίδα τής Ζωής.».
…
Υπ’ αυτό το πλαίσιο, λοιπόν,
ο διακεκριμένος ψυχίατρος Δημήτρης Σούρας προέβη κατά το τελευταίο διάστημα
σε ένα σημαντικό ολίσθημα Επικοινωνίας και -κυρίως- Ουσίας.
Από την πρώτη στιγμή που μαθεύτηκε η σοκαριστική αλήθεια
για τη γυναικοκτονία και τη ζωοκτονία στα Γλυκά Νερά,
ο καταξιωμένος επιστήμων ετάχθη με πύρινο λόγο κατά τού στυγνού δολοφόνου
και -ακριβώς επειδή ενεσάρκωσε το Συλλογικό Αίσθημα-
έγινε περιζήτητος στις πάσης φύσεως τηλεοπτικές εκπομπές.
Όμως, παρ’ ότι είναι καλλιεργημένος άνθρωπος,
υπέπεσε σε ένα απαράδεκτο σφάλμα που υποδαυλίζει έτι περαιτέρω τη Μισοζωΐα:
«Είναι κτηνάνθρωπος. Με πολύ σεβασμό για τα κτήνη.»,
είπε αναφερόμενος στον σιχαμερό δολοφόνο,
χρησιμοποιώντας -ως σχήμα λόγου- τον προσδιορισμό «κτήνος».
Εξεστόμισε αυτήν τη φράση στην πρώτη του εμφάνιση·
και όμως,
παρ’ ότι η διευκρίνιση «…Με πολύ σεβασμό στα κτήνη.»
έδινε ελπίδες ότι επρόκειτο απλώς για μία λεκτική παραδρομή,
επανέλαβε την ίδια ακριβώς διατύπωση και στην επόμενη εμφάνισή του.
Και κατόπιν, εσυνέχισε να «αθωώνει» τον αποκρουστικό εγκληματία,
παραλληλίζοντάς τον διαρκώς με κτήνος.
…
ΟΧΙ.
Αυτό είναι Λαϊκισμός.
Αυτό είναι δημόσιες σχέσεις με τούς ημεδαπούς βαρβάρους
που εμμένουν να βρίσκονται στο «πρωκτικό στάδιο» συνειδητοποίησης τού Κόσμου.
Συνελόντι ειπείν,
περιμένουμε και απαιτούμε από τούς επιστήμονες να απέχουν τού Λαϊκισμού
και να μη χρησιμοποιούν απαράδεκτα τσιτάτα
για να συνεννοηθούν με μία μεσαιωνίζουσα πλέμπα
που θεωρεί ότι «Το μόνο χρήσιμο ζώο είναι το ζώο που τρώγεται.»
και «Τα ζώα που τρώγονται τα σκοτώνουμε επειδή είναι χρήσιμα
και τα ζώα που δεν τρώγονται τα σκοτώνουμε επειδή είναι άχρηστα.».
…
Τα Ζώα ΔΕΝ είναι ύβρεις, τα Κτήνη δεν είναι ύβρεις.
Η λέξη «Κτήνος» -βάσει τής ετυμολογίας της- είναι εξόχως διδακτική,
καθώς μαρτυρά σε απόλυτο βαθμό
την καταδυναστευτική αντίληψη που έχει παγιωθεί στο Ανθρώπινο Είδος
για ανεξίκακα πλάσματα όπως είναι τα αμνοερίφια·
ιδίως το πρόβατο έχει πιστοποιηθεί -από το «Δωδεκάθεο» μέχρι και σήμερα-
ως ο απόλυτος εκπρόσωπος μίας δολοφονικής κουλτούρας
που μετατρέπει τα ζώα -μέσω θυσιών- σε αιματηρές εκφράσεις θρησκευτικής πίστης.
Το ουσιαστικό «Κτήνος» προέρχεται από το αρχαίο ρήμα «κτω»,
που εσήμαινε «κατέχω», «εξουσιάζω» («κτώμαι» στην Παθητική Φωνή).
Όπερ μεθερμηνευόμενον,
κτήνος είναι το ζώο που βρίσκεται στην κατοχή τού ανθρώπου,
το ζώο που αποτελεί ιδιοκτησία τού ανθρώπου,
το ζώο που ενίοτε εκτρέφεται ως έμψυχη πλουτοπαραγωγική πηγή.
Ως εκ τούτου, αγαπητέ Δημήτρη Σούρα,
οι κτηνοτρόφοι εκτρέφουν πρόβατα, γίδια, αγελάδες,
και όχι στυγνούς δολοφόνους.
…
Από πού κι ως πού, λοιπόν,
χρησιμοποιείται ο προσδιορισμός «Κτήνος» με σαφέστατα αρνητικό πρόσημο
και με απώτερο στόχο να δηλωθεί η Βαρβαρότητα;
Τι γελοία και συνάμα τραγική αντιφατικότητα είν’ αυτή;
Όπως αποδεικνύεται,
2.000.000 χρόνια εξέλιξης και εκπολιτισμού δεν είναι αρκετά
ώστε το Ανθρώπινο Είδος να συνειδητοποιήσει και να εμπεδώσει
ότι τα κτήνη αξίζουν μέγιστο σεβασμό
για την -αν μη τι άλλο- τεράστια προσφορά τους στη σαρκοβόρο φύση μας.
Εν κατακλείδι,
πρέπει να μπει τέλος στη λεκτική κακοποίηση και δυσφήμιση των ζώων.
Όχι, αυτός που ακολουθεί άκριτα το «ρεύμα», δεν είναι «πρόβατο»·
ένας μαλάκας είναι, ένας βλαξ είναι, ένας ξευτίλας είναι.
Φυσικά, στη Νεοελληνική Μπανανία όλα τούτα φαντάζουν ως «ψιλά γράμματα»,
καθώς μιλάμε για μία καθυστερημένη κοινωνία
που βγάζει όλο το μένος και τη θρασυδειλία της πάνω σε αδύναμα πλάσματα.
Και το ακόμη πιο θλιβερό είναι,
πως αυτή η καθυστερημένη κοινωνία
-υπό την ανοχή και την εκκωφαντικά σιωπηρή απάθεια τής Πολιτείας-
κάνει την ψυχολογική προβολή τού εαυτού της
στα πλάσματα που αποτελούν τα μόνιμα θύματα τής βαρβαρότητάς της.
Έτσι, φτάνουμε στη Νοηματική Κατάντια,
το Θύμα να συστήνεται ως «Θύτης» από τον ίδιον τον Θύτη.
Διόλου τυχαίο,
ότι οι φασίστες -ανά τον κόσμο- εκφράζουν ακριβώς την ίδια μισοζωϊκή αντίληψη.
Προσέξτε -επί παραδείγματι-
τι είδους ρητορική χρησιμοποιεί αυτό το χιτλεροειδές έμεσμα ο Ερντογάν,
όταν αναφέρεται στους Κούρδους..:
«Θα τούς σκοτώσουμε σαν τα σκυλιά.», λέει βγάζοντας αφρούς από το στόμα,
ο παλαβός χουντικός υπάνθρωπος.
Μας θυμίζει κάτι η φράση «Θα τούς σκοτώσουμε σαν τα σκυλιά.»;
Ναι, είναι ανατριχιαστικό·
μάς παραπέμπει ευθέως στο αθώο πλασματάκι, τη σκυλίτσα Ρόξι,
που ο στυγνός δολοφόνος εκρέμασε
για να τη χρησιμοποιήσει ωσάν πειστικό «ντεκόρ» στη σκηνοθεσία τής δήθεν ληστείας.
Και όσο δεν απαγορεύεται διά νόμου, η μετατροπή των ζώων σε «ύβρεις»,
μην αυταπατάσθε·
τα ίδια τραγικά γεγονότα θα συμβαίνουν,
οι ίδιες τραγικές εικόνες θα μάς στοιχειώνουν
και θα μάς γυρίζουν στην εποχή όπου ο Φόνος ήταν επιλογή επιβίωσης
ή ακόμη-ακόμη και αντίδραση προς το Άγνωστο.
Τώρα, όμως, δεν υπάρχει το «Άλλοθι τής Επιβίωσης».
Τώρα η Επιβίωση δεν είναι Δικαιολογία, ούτε καν Πρόφαση.
Τώρα μιλάμε για το «Χόμπι τής Επιβολής».
2.000.000 χρόνια μετά…
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
