(και κατά περίπτωση ξουρίζει ο Σχίζο Μπαρμπέρης τής οδού Ναυσικάς)
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ <<ΑΝΟΙΓΜΕΝΟΥ ΚΟΥΜΠΙΟΥ >>!!!
Τώρα που τελείωσε η αναμέτρηση στην Ρωσία, γράφω χωρίς να νιώθω ότι διαπράττω… “εθνική μειοδοσία”!
Καταρχήν, τα αποτελέσματα ήταν αναμενόμενα. Οι καλεσμένοι σου(όπως ο Μπάμπης Στόκας και ο Τζώνυ Βαβούρας) αφεντικό, που μίλησαν στην Ζούγκλα και που προέβλεψαν ότι θα διεκδικούσαμε την έβδομη θέση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΕΣ. Είναι απλώς άνθρωποι που γνωρίζουν από μουσική και σύνθεση. Ο Τάσος Τρύφωνος, πάλι , που δεν ήταν καλεσμένος δικός σου, αλλά είναι διευθυντής του love radio, σε όποιες κουβέντες είχαμε ουδέποτε πίστεψε ότι ο Σάκης με το συγκεκριμένο κομμάτι θα περνούσε στην πρώτη τριάδα. Η γειτόνισσά μου, πάλι, το απόγευμα της Παρασκευής, τινάζοντας τα σεντόνια της μου είπε “Νανά μου γιατί όλοι…λέτε ότι ο Σάκης θα βγει πρώτος; Έχετε ακούσει τα υπόλοιπα τραγούδια;;;”. Και, τέλος, στο κομμωτήριο του Χατζή, το Σάββατο, πριν τον τελικό, στην αίθουσα του πεντικιούρ – μανικιούρ, απολογήθηκα σε όλες τις κυρίες, οι οποίες είχαν παρακολουθήσει τα “ξεφτιλίκια μας”.
ΤΑ “ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ”
Φυσικά και αισθάνομαι ντροπή. Αισθάνομαι καταρχήν ντροπή για τον τρόπο που μεταδίδονταν οι πληροφορίες από την Μόσχα. Έβλεπα να προπαγανδίζεται ένα κλίμα “οπαδισμού”, το οποίο δεν επέτρεπε σε καμία ψύχραιμη φωνή να ακουστεί.
“Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΚΡΙΤΙΚΗ”
Ο Σάκης, που είναι περίπου “αγιοποιημένο” πρόσωπο, πρέπει να είναι ευτυχής που με τέτοιο ανταγωνισμό είναι έβδομος. Ευτυχής, γιατί εκείνος έδειξε ότι είχε υπερβεί των δυνάμεών του, αλλά και ευτυχής γιατί κατέκτησε την συγκεκριμένη θέση με ένα τραγούδι εξαιρετικά μέτριο. Δηλαδή, αν ο Σάκης ήταν στην θέση του τραγουδιστή από το Αζερμπαιτζάν, μπορεί και να ήμασταν πρώτοι – δεύτεροι. Η ευθύνη του Σάκη περιορίζεται στην επιλογή του τραγουδιού. Ο ίδιος, επειδή δεν ήταν πλέον πρωτο-εμφανιζόμενος, θα μπορούσε να απαιτήσει πολύ καλύτερο κομμάτι.
Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ
Λυπάμαι ειλικρινά (το λυπάμαι δεν με αντιπροσωπεύει ακριβώς) για την ποιότητα της πληροφορίας που βγήκε στον “αέρα” δημιουργώντας προσδοκίες που δεν είχαν να κάνουν σε καμία περίπτωση με τα πραγματικά δεδομένα.
ΑΓΝΟΗΣΑΜΕ – ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΑΜΕ
Είναι ντροπή όλων όσων ακολούθησαν και υιοθέτησαν την συγκεκριμένη τακτική.
Για τον Νορβηγό μεταδόθηκαν πληροφορίες χυδαίες, πληροφορίες που μας έκαναν να ντραπούμε ως Έλληνες, και μετά ως οτιδήποτε νομίζει ο καθένας ότι εκπροσωπεί…
Ευτυχώς, που ο ίδιος ο Σάκης δεν ενεπλάκη στην λογική αυτή και δεν παρασύρθηκε από τον οπαδισμό και την παραπληροφόρηση.
Στην φετινή Γιουροβίζιον συμμετείχαν πολλά καλά τραγούδια και καλλιτέχνες με εξαιρετικές φωνητικές δυνατότητες. Μόνο που ο κόσμος, ο πολύς κόσμος, το αντιλήφθηκε αφού τελείωσε ο διαγωνισμός.
Είναι ντροπή, επίσης, για όλους, όσους συμμετέχουν με την οποιαδήποτε ιδιότητα στην κάλυψη του συγκεκριμένου θέματος, να μην τηρούνται αρχές δημοσιογραφίας και κριτικής.
Υπάρχουν αξιολογότατοι Έλληνες δημοσιογράφοι και παραγωγοί, οι οποίοι θα μπορούσαν -αν τους επέτρεπαν- να μιλήσουν και να διαχειριστούν τις πληροφορίες με ψυχραιμία και γνώμονα την εμπειρία και την γνώση. Δυστυχώς, το θέμα έγινε μονόδρομος.
Μείναμε στα πάρτι, στο μπλουζάκι του Σάκη που σκίστηκε ή που δεν σκίστηκε, στο νερό που έχυσε στα μαλλιά του και στην εμμονή ότι θα “τελείωνε” η Ευρώπη βλέποντας τους κοιλιακούς του Ρουβά! Δυστυχώς, αποδείχθηκε ότι… δεν “τελειώνουμε” όλοι με το ίδιο μοντέλο! Απόδειξη, ότι “τελειώσαμε” με τον Νορβηγό, ο οποίος το μόνο που ξέσκισε ήταν… το βιολί του!
Η ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Λυπάμαι ειλικρινά και για τις Μαγγίρες.
Φυσικά και αναρωτιέμαι γιατί έγινε η επιλογή, αλλά από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει και αν καεί; Και κάηκε! Δεν καταλάβαινα και δεν καταλαβαίνω, όμως, και το γιατί επειδή είναι αδερφές θα πρέπει να τα κάνουν όλα μαζί. Τα κορίτσια ήταν καλά, πολύ καλά, στο “καμπαρέ”, αλλά η μετάδοση ενός διεθνούς διαγωνισμού θέλει άλλα ταλέντα -πώς να το κάνουμε;
Τις άκουγα προσπαθώντας να ξεπεράσω την χροιά “πίπιζας” και την κακή εκφορά του λόγου. Οι φωνές τους είναι εξαιρετικά “αντι-τηλεοπτικές”, έκαναν πολλά λάθη και δεν γνώριζαν τα στοιχεία εκείνα, που θα δικαιολογούσαν την συμμετοχή τους. Όταν ακούω και δεν βλέπω, ο σχολιαστής παίζει κυρίαρχο ρόλο. Φαίνεται, όμως, ότι για εκείνους που επιλέγουν αυτό θεωρείται… λεπτομέρεια.
Η ΑΓΕΝΕΙΑ: Απαράδεκτο, επίσης, το φινάλε της παρουσίασης. Εμείς οι Ελληνες, που “πουλάμε” προς τα έξω πολιτισμό και φιλοξενία, δεν επιβραβεύουμε τον νικητή; Θα μας άρεσε, δηλαδή, να βγαίναμε πρώτοι και οι υπόλοιπες χώρες να μην χειροκροτούσαν; Έχετε σκεφτεί, αν εμείς βρισκόμασταν στην θέση της Νορβηγίας και ακούγαμε από μια άλλη χώρα όσα άκουσε ο συνθέτης και τραγουδιστής τους, τι θα κάναμε; Θα μπορούσαμε -έστω και την τελευταία στιγμή- δημοσίως να αποχαιρετίσουμε το κοινό, δίνοντας συγχαρητήρια στον πρώτο. Επιλέξαμε την αγένεια…
ΚΡΙΜΑ που κυριάρχησε ο οπαδισμός, τα “πυροτεχνήματα” -ανούσιες πληροφορίες και παραπληροφόρηση για τους ανταγωνιστές.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ
Τελικά, ο Τάσος Τρύφωνος δεν φιλοξενήθηκε το πρωί της Κυριακής στο “Αρχονταρίκι”, αλλά στο “Καλομελέτα και έρχεται” με την Σοφία Αλιμπέρτη.
Βλέποντας λίγο την εκπομπή, διαπίστωσα πως ό,τι ακούστηκε εκεί από τους φιλοξενούμενους της Σοφία, αν είχε ακουστεί ψύχραιμα τις προηγούμενες μέρες από όλες τις τηλεοπτικές εκπομπές, θα είχε δημιουργήσει ένα διαφορετικό κλίμα, όσον αφορά στις προσδοκίες για την πρωτιά του Σάκη. Άλλαξα κανάλι, όμως, γιατί μιλούσανε όλοι μαζί με αποτέλεσμα τελικά να μην ακούω κανέναν.
ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΣΙΣΣΥ ΧΡΗΣΤΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΑΤΑΛΙΑ ΓΕΡΜΑΝΟΥ
Θα δώσω μια συμβουλή στην Σίσσυ. Είδα την εκπομπή την επόμενη της Γιουροβίζιον και αυτό που διέκρινα τηλεοπτικώς είναι άκομψο. Είναι τόσο πληθωρική, που φαίνεται να παίρνει τις ατάκες της Ναταλίας και ότι εκείνη θέλει να είναι η κεντρική παρουσιάστρια. Φαντάζομαι ότι δεν είναι η πρόθεσή της να το κάνει. Αυτό όμως βγαίνει στον αέρα. Ας δει σε βίντεο την εκπομπή -και αναφέρομαι στην χρονική στιγμή που προηγείται της κουζίνας τους. Έχει κάνει τουλάχιστον πέντε άκομψα κοψίματα, επιχειρώντας να αναδείξει την δική της άποψη, την μέρα που το κυρίαρχο θέμα “το έχει” η Ναταλία. Στην πληθωρικότητά της επάνω, για να επιβάλει την γνώμη της, έκανε και πολλά λάθη στα ελληνικά… αλλά, επειδή δεν ενδιαφέρεται κανένας για το πώς μιλάμε την γλώσσα μας, δεν θα περάσω σε παραδείγματα.
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ… ΑΣ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΟΥΜΕ ΛΙΓΟ, ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ…
Ο ΣΧΙΖΟ ΜΠΑΡΜΠΕΡΗΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΝΑΥΣΙΚΑΣ
Ξουρίζει ο Μάκουλας. Παπαδόσηφος το χοντρό.
– «Άσε, ρε Μάκουλα, άσε! Κοίτα να δεις, δηλαδή… Είμαι… να σκάσω είμαι, Κυριακάτικα!»
– «Να σκάσεις και ν’ ανοίξεις, ρε Μήτσο, ν’ ακούσουμε και τί κρότο θα κάνεις, αλλά όχι μέσα στον ιερό τούτο χώρο. Πώς είναι έτσι η μάπα σου; Σαν πατημένο φραγκόσυκο, και μάλιστα αξούριστο. Μα Κυριακή σήμερα, και δεν ξουρίζω, μωρ’ αδερφάκι μου. Τι μου κουβαλήθηκες, και δη σαν τεθλιμμένη χήρα;»
– «Ο Σάκης…»
– «Ποιος, ρε; Ο Κεσκερλές; Τί έτρεξε; Μην έπαθε κάτι;»
– «Όχι… όχι… ποιος Κεσκερλές, βρε μαλάκα μπαρμπέρη… Αυτός ζει και βασιλεύει…Εγώ να δω πώς θα ζήσω…»
– «Γιατί, ρε;»
– «Καλά, εσύ δεν παίρνεις πρέφα καθόλου; Πού ζεις, ρε φίλε; Όλος ο κόσμος σου….»
– «… αυτό το μπαρμπέρικο, τό ‘χουμε ξαναπεί και δε σηκώνω μισή κουβέντα! Τί να κάνω με ‘σάς τούς ημίτρελλους, ‘κεί έξω, να πούμε; Έρχεστε ‘σείς εδώ, και παίρνει αέρα η ψυχή μου, γιά ‘ντα θωρώ πόσο κουζουλοί είστε. Λέγε ήντά ‘γινε, σβέλτα, σαν μ’ ακούς ν’ αρχίζω τα Κρητικά, ξέρεις…!»
– «Στο χθεσινό διαγωνισμό της Γιουροβίζον, ο Σάκης, ο Ρουβάς ρε, βγήκε -αν έχεις το Θεό σου, ρε Μάκουλα- έβδομος!»
– «Ρε, άντε κόψε λάσπη από ‘δω! Και τί σε κόφτει εσέ, βρε ηλίθιε;»
Είδε το μάτι μου και γυάλισε επικινδύνως, ο Μήτσος, και την έκανε με κάτι σπινιές… Αφού έτρεχε, και τα πόδια του έμεναν στο ίδιο σημείο, σα Ζ3 που πατούσε σε λάδια, και, πριν ξεκολλήσει κι απομακρυνθεί από το οπτικό μου πεδίο, πρόλαβε να ψελλίσει ότι θα τον σκοτώσει η κυρά του, διότι είχε ποντάρει ποσό μέγα στο Σάκη, ότι δεν τού έδωσαν καλό τραγούδι να πει τού παιδιού, αναφώνησε κι ένα «ωιμέ» σαν αρχαία τραγωδός μ’ ευκοίλια, κι ολ’ αυτά πριν εξαφανιστεί!
Κι έμεινα να μού ‘χει χαλάσει ο Μήτσος την ιεροτελεστία τού Κυριακάτικου Καφέ μου, επειδή ο «δικός μας καλλιτέχνις», ατύχησεν, διότι κάποιοι αλήται, δεν θέλησαν να τού δώκουνε «καλό τραγούδι», προκειμένου να σαμποτάρουν την πατρίς, η οποία επερίμενε αγωνιούσα και σύσσωμη το τέκνο της να σαρώσει, δια να μπορέσει και η ιδία να ανακτήσει το σέβας ολοκλήρου τής Γηραιάς Ηπείρου! Ρε, δεν αυτοφασκελλωνόμαστε, λέω ‘γω!
Η Μουσική… Τέχνη Θεία… Δυνάμενη να προκαλέσει θαύματα στον άνθρωπο, κατάντησε (και) ένα παζάρι διαγωνισμού τρύπιας νότας και ανώφελης σάρκας… Μάλιστα…
Σαν διασκέδαση, η Μουσική, σαν βάλσαμο, η Μουσική, σαν απόλυτη έκφραση τού όποιου ανθρώπινου συναισθήματος, η Μουσική… Το κύμα τής θαλάσσης, Μουσική, ο άνεμος, Μουσική. Μουσική… υπήρχε στη φύση προτού πατήσει ο άνθρωπος τη Γη…
Ευγένιε Σπαθάρη, που ήσουν όνομα και πράμα, είθε εν ειρήνη ν’ αναπαυθείς… Να δούμε ο Καραγκιόζης μέσα μας πότε θα ψοφήσει…
Αυτά τα ολίγα για σήμερα, δεν έχει μότο, διότι είναι Κυριακή και βαριέμαι…
Να πάτε όπου θέτε.
