Η ΝΑΝΑ ΣΤΗΝ ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΗΣ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑΣ…

Ημερολόγιο: 13η μέρα  στην Ζούγκλα…

Αφεντικό, είναι ανεπανάληπτο αυτό που συμβαίνει… Η φήμη μας έφτασε μέχρι εδώ που νομίζω ότι πιο μακριά δεν έχει… Για να καταλάβεις δηλαδή, έφυγα από το σπίτι…, πήγα Ελευθέριος Βενιζέλος, επιβιβάστηκα, ταξίδεψα δέκα ώρες χωρίς στάση… κατέβηκα, περίμενα τρεις ώρες στην Μπαγκόγκ, πήρα άλλο αεροπλάνο, ταξίδεψα άλλες πέντε ώρες, κατέβηκα… πήρα ταξί… άφησα πράγματα… πήρα φωτογραφική μηχανή, περίμενα οδηγό και αυτοκίνητο, ταξίδεψα έξι ώρες, μπήκα σε ζούγκλα, ανέβηκα σε ελέφαντα…, κατέβηκα, μπήκα σε αυτοκίνητο, ξανά ταξίδεψα μία ώρα… σταμάτησα για… να πιω καφέ από… «κακά» ενός περίεργου ζώου… (έτσι παράγεται εδώ που είμαι ένα σπάνιο είδος καφέ)… (ΟΛΑ ΑΥΤΑ τα έκανα για να γλιτώσω από την πεθερά μου την υποκρίτρια)… ΚΑΙ… στο… ας το πούμε καφενείο του χωριού στα έγκατα της ζούγκλας της Ινδονησίας, βρέθηκε Γιαπωνέζος με λάπτοπ να με ρωτάει αν οι «ΜΥΚΟΝΙΑΤΕΣ» και οι «ΣΑΝΤΟΡΙΝΙΟΙ», ανήκουν στις άγριες ελληνικές φυλές !!!!!!!…

ΤΑ ΝΕΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΪΡΙΑ ΜΑΣ… ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!!

Αφεντικό, έχουμε ξεφτιλιστεί παγκοσμίως… Σου το λέω να το ξέρεις. Εδώ που είμαι, για να καταλάβεις, υπάρχουν κάτι φυλές που οι εξαιρετικά φιλόξενοι και πολιτισμένοι ιθαγενείς του μέρους που βρίσκομαι, τους θεωρούν λίγο πιο αγκρέσιβ… Είναι οι φυλές του Βόρνεο, της νήσου Παπούα και της Ιάβα… Οι πληροφορίες μάλιστα θέλουν μερικές φυλές να αποτελούνται από  ανθρωποφάγους… Όλοι αυτοί θεωρούνται Ινδονήσιοι… Πρέπει να σου πω, αφεντικό μου, ότι εδώ όσοι με βλέπουν, το ότι είμαι Ελληνίδα, δεν τους θυμίζει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ… Έλληνες, Γερμανούς, Άγγλους, Ιταλούς, οι περισσότεροι εδώ τους έχουν ΕΝΑ.

ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ…

Φτάνω απογευματάκι με τον οδηγό μου τον Άρη, σε ένα καφενείο, στο μέσο της Ζούγκλας… Μπροστά μου οι ορυζώνες και στο βάθος… η ζούγκλα… Στο διπλανό τραπεζάκι, κάθεται Γιαπωνέζος με λάπτοπ… Ακούει που λέω στο ιδιοκτήτη ότι είμαι «ΓΙΟΥΝΑΝΙ»… και… γυρίζει το σώμα του, ο Γιαπωνέζος, μαζί με την καρέκλα και το λάπτοπ, προς το μέρος μου… Είναι η μέρα, αφεντικό, που το CNN, μετέδιδε το περιστατικό με τους Γορίλλες στην Μύκονο και με τον ψυχωτικό στην Σαντορίνη… Εγώ φυσικά δεν έβλεπα τηλεόραση…, ο Γιαπωνέζος όμως έβλεπε…

Η ΑΠΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΠΩΝΕΖΟΥ

…Η απορία ενός Γιαπωνέζου εξερευνητή, ήταν αν στην Μύκονο ζούνε άνθρωποι «άλλης» φυλής… πως είναι δηλαδή οι «γείτονες» των δικών μου εδώ… που ζούνε στην Ιάβα;

ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΕΓΩ ΑΦΕΝΤΙΚΌ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΥΚΟΝΟ; Αν ανήκουν οι Μυκονιάτες σε άλλη φυλή; Αν ο Γιάννης Γαλάτης είναι «ανθρωποφάγος»;… Από την μία θύμωνα, από την άλλη με πιάνανε τα γέλια… από την άλλη έβριζα που στο «τέλος του κόσμου» εγώ συγχυζόμουνα για μια ακόμη φορά με την ελληνική καφρίλα…

«ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΥΚΟΝΙΑΤΕΣ;»…

Με ρώτησε ο οδηγός μας ο Άρης, ο οποίος δεν γνώριζε ότι το όνομά του έχει ελληνική ρίζα, αλλά γνώριζε ότι ο πρώτος των Θεών στην Ελληνική Μυθολογία είναι ο Ζευς… Τι να του πω;… Να του δείξω βίντεο του Γαλάτη να χορεύει το «Ασπρονήσι»;… Να του δείξω φωτογραφίες των «πουράτων» που κυκλοφορούν στα Ματογιάννια με τις κοιλιές να κρέμονται πάνω από τις ζώνες Γκούτσι; Να του δείξω τις εκκεντρικές εμφανίσεις του Λάκη Γαβαλά ; Θα τον μπέρδευα χειρότερα… Αν του έλεγα πάλι ότι η Μύκονος είναι ένας ειδυλλιακός τόπος για διακοπές, νομίζω ότι θα με κοιτούσε καχύποπτα, καθώς είχε διαδοθεί και το «χτύπημα» από την Σαντορίνη… με τον τρελό που έτρεχε με το κομμένο κεφάλι… ΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΙΑΔΟΘΗΚΕ…; Τι να έλεγα; Είχα και τον Γιουκανάτσι δίπλα μου, έτσι τον λέγανε τον γιαπωνέζο με το λάπτοπ, που άκουγε τα πάντα γιατί ήθελε να προγραμματίσει διακοπές… ΌΧΙ φυσικά πια στην Ελλάδα, αλλά… στο Βιετνάμ!!!

ΟΙ «ΜΥΚΟΝΙΑΤΕΣ»… τώρα…

Θα μπορούσα να πω σίγουρα ότι ορισμένοι που πηγαίνουν στην Μύκονο ανήκουν με βεβαιότητα σε μια… άλλη φυλή ανθρωποειδών… Δεν έχω προς θεού τίποτα με το νησί. Το θεωρώ ένα από τα ωραιότερα μέρη του πλανήτη, αλλά βαρέθηκα και σιχάθηκα το στυλάκι όσων δεν έχουν να πλασάρουν απολύτως τίποτα άλλο εκτός από την συνεύρεσή τους με κάποιους αναγνωρίσιμους, ενός ελεεινού μικρόκοσμου απελπισμένων για τρίλεπτη δημοσιότητα .

Να σου πω ότι είναι ωραίο εδώ στο τέλος του κόσμου, να εξηγείς ότι δεν είναι οι νησιώτες δολοφόνοι; Τι να εξηγήσεις; Σε ποιόν; Ξέρεις κάποιον στ’ αλήθεια που μπορεί να υπερασπιστεί το δικαίωμα του Έλληνα να κάνει διακοπές στον τόπο του; Έχουμε το ωραιότερο μέρος του πλανήτη, με τους πιο κάφρους κατοίκους ΤΕΛΟΣ.

Τι να τα κάνω για ακόμη μία φορά τα λόγια, τι να κάνω εγώ τις δεσμεύσεις, των υπευθύνων, όταν μια ολόκληρη χώρα διασύρεται, γιατί δεν μπορεί ΚΑΝΕΝΑΣ να την καθαρίσει από την καφρίλα που κυκλοφορεί ασύδοτη… Δεν είναι μόνο οι μπράβοι αφεντικό, είναι η νοοτροπία του νταβατζή που έχει κολλήσει το σύμπαν στο γούπατο που ζούμε… αρχίζοντας από το κράτος… (δες τι γράφουμε στην πρώτη σελίδα… μέχρι 23 .000, δικαιούται να δηλώνει ο Έλληνας, αν δεν θέλει να κάνει το κράτος νταβατζή)… Εφόσον το κράτος είναι ο νταβατζής μας, πώς να μην αρχίσει από εκεί και κάτω παρέλαση υπονταβατζήδων;… Όσο πιο μακριά από την Ελλάδα φεύγεις, τόσο πιο πολύ αντιλαμβάνεσαι το καθεστώς της ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑΣ, το οποίο έχει εγκατασταθεί στην χώρα… Πέντε ΦΕΟΥΔΑΡΧΕΣ… και μερικοί… που κάνουν διαχείριση στους φοροεισπράκτορες…

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΜΑ!

Αφεντικό μου, συγκλονιστική εμπειρία. Δεν είμαι φωτογράφος… Προσπάθησα να σας μεταφέρω μερικές εικόνες και εσείς προσθέστε μυρωδιές από ζεστή υγρασία, «στικάκια» που ανάβουν παντού οι Ινδουιστές για να κάνουν θυσία στους Θεούς εξευμενίζοντάς τους και καμμένη καρύδα, το κυριότερο καύσιμο εδώ που βρίσκομαι…

ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΛΕΥΚΗ ΤΙΓΡΗ…!!!

Αφεντικό, την φωτογράφισα στο ένα μέτρο…!!! Εδώ στην Ινδονησία, διασώζονται ΔΥΟ, από τις πιο σπάνιες τίγρεις στον κόσμο…Την χάζευα πάνω από μία ώρα… Το αυτοκίνητο πέρασε μέσα από τους χώρους των λιονταριών και των τίγρεων… Τα θηρία όταν έχουν φάει είναι ήρεμα και γλυκά… Πήρα στα χέρια μου ένα νεογέννητο τιγράκι και ένα λιοντάρι τεσσάρων μηνών… Δεν περιγράφεται η αίσθηση του δέους… Όταν βλέπεις από κοντά το αρσενικό λιοντάρι καταλαβαίνεις γιατί είναι ο Βασιλιάς των Ζώων… Είδα τους ντόπιους να μαζεύουν το ρύζι από τους ορυζώνες και δοκίμασα βόλτα με… ΕΛΕΦΑΝΤΑ!!!

ΜΗΝ ΑΝΕΒΕΙΣ ΠΟΤΕ, ΑΦΕΝΤΙΚΟ, ΣΕ ΝΤΡΟΠΑΛΗ ΕΛΕΦΑΝΤΙΝΑ!

Τι ήταν αυτό που έπαθα αναγνώστες μου ουουου!!! Έχω ανέβει σε γαϊδούρι, σε άλογο και σε γκαμήλα… Σκέφτηκα λοιπόν, γιατί όχι σε ελέφαντα… Φτάνει λοιπόν ο οδηγός και ανεβαίνω στο ειδικό καρεκλάκι που έχει ο ελέφαντας στην πλάτη του για τους επιβάτες… Χωράνε δύο. Επιβιβάζεται και ο δεύτερος και ξεκινάμε. Έχεις ταξιδέψει, αφεντικό, με δέκα μποφόρ, κατά τόπους έντεκα;… Ε…, τέτοια αίσθηση… Καταρχήν ο «ελέφαντάς μας» ήταν κορίτσι. Μας την σύστησε ο οδηγός, την λέγανε Χάιντυ και ήταν δέκα χρονών… Εκεί που όλοι οι άλλοι ελέφαντες πηγαίνανε μπροστά… η δικιά μας άρχισε να πηγαίνει με… την ΟΠΙΣΘΕΝ… Σε δευτερόλεπτα, άρχισε να επιταχύνει, με την ΟΠΙΣΘΕΝ πάντα… Εγώ «άσπρισα»… Είχα πιαστεί από το υποτυπώδες κάγκελο του καρεκλακίου και … «Ντρέπεται»… ακούω να λέει ο οδηγός… μιλώντας αγγλικά με ινδονησιακή προφορά, όπου ΌΛΑ, τονίζονται στην λήγουσα… Καταλαβαίνεις, αφεντικό, ότι ΔΕΝ είχα καμία περιέργεια να μάθω γιατί και ποιόν ντρεπότανε… Είχα χάσει το αίμα μου… ΞΑΦΝΙΚΑ… ΝΟΙΩΘΩ ότι πνίγομαι!!! Ακούω νερά να τρέχουνε με ΚΡΟΤΟ ΦΟΒΕΡΟ! Σκέφτηκα ότι πεθαίνω και δεν το έχω καταλάβει από τον τρόμο μου… Τελικά έκανε ΤΣΙΣΑ!!! Έχεις ακούσει ελέφαντα να κάνει τσίσα, αφεντικό μου;… Είναι σαν να σπάει το φράγμα του Μαραθώνα και να το βλέπεις… ΑΥΤΟ ΝΤΡΕΠΟΤΑΝΕ και δεν ήθελε να την βλέπουν οι άλλοι… ΕΚΑΝΕ ΤΣΙΣΑ ΕΝΑ ΤΕΤΑΡΤΟ!… Μετά τα τσίσα, άρχισε να… βιάζεται να προλάβει τους φίλους της… Τα μποφόρ, όπως καταλαβαίνεις, είχαν γίνει 12!!!… Αφού προλάβαμε τους άλλους… η δικιά μας… στην μέση ενός στενού μονοπατιού, με ποτάμι δίπλα, όπου λιαζόντουσαν ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΙ… τους οποίους φωτογράφιζαν κάποιοι άλλοι τουρίστες… άρχισε να γυρίζει γύρω από τον εαυτό της… σαν… να χόρευε ζεϊμπέκικο!!! ΕΚΕΙ ΕΓΩ ΑΡΧΙΖΑ ΝΑ ΦΩΝΑΖΩ… ΧΕΛΠ!!! Ο συνεπιβάτης μου να γελάει και ο οδηγός μας με ένα… σκεπάρνι… την χτυπούσε στο αφτί… για να σταματήσει τις γυροβολιές!!!…Εγώ αφεντικό να το «έχω δαγκώσει» κανονικά… Να της τραβάω τα μαλλιά… τα οποία είναι σαν βούρτσες σκληρά… πιστεύοντας ότι θα κρατηθώ από τις τρίχες του κεφαλιού της και δεν θα πέσω στην ράχη του κροκόδειλου στο παρακάτω χαντάκι… Οι «πισινοί» μας τουρίστες, εν τω μεταξύ, βλέποντας το μαρτύριό μου… νόμιζαν ότι η «δικιά μας» κάνει φιγούρες για να μας διασκεδάσει και βγάζανε φωτογραφίες του μαρτυρίου μου… Αφεντικό, υπάρχει βίντεο και ντοκουμέντα… θα σας τα στείλω αργότερα, γιατί εδώ τα συστήματα καθυστερούν λίγο…

ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ ΟΙ ΤΡΑΒΕΣΤΙ!!!

Όπως καταλαβαίνεις, αφεντικό, έψαξα και για ΝΑΙΤ ΛΑΙΦ… Ανακάλυψα, λοιπόν, στο ΣΕΜΙΝΓΙΑΚ, το «ΠΙΕΡΟΣ» της πόλης… Μιλάμε όμως για πολύ χαρντ κορ κατάσταση… Το περίφημο Q κλαμπ… φιλοξενεί σχεδόν αποκλειστικά τραβεστί και πολλούς, πολλούς, εκκεντρικούς τύπους… Εκεί το ένα μπαρ είναι δίπλα στο άλλο, ο κόσμος είναι στο δρόμο, όπου και γίνεται το ψωνιστήρι… Εγώ στην φωτογραφία που σας στέλνω είμαι δίπλα στην σούπερ «ΝΤΑΝΑ» ΠΑΤΡΙΤΣΙΑ… με την οποία γνωρίστηκα και φωτογραφήθηκα. Ήθελα να έχετε μια εικόνα και από αυτή την πλευρά της ζωής!!!

ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!