ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
ΟΙ ΑΜΟΝΤΑΡΙΣΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΜΟΝΑΧΟ
Παρασκευή πρωί έφτασα Μόναχο. Οι λόγοι πολλοί. Ο σημαντικότερος φυσικά να δω το παιδί μου, το οποίο εργάζεται τα τελευταία πέντε χρόνια στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας της Γερμανίας, αλλά και να σκανάρω καταστάσεις και θέματα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μας ξημερώνει μια επόμενη μέρα στην Ελλάδα.
ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, λοιπόν, ανακάλυψα ότι σε μια επόμενη επάνοδό μου στον πλανήτη Γη, θα ήθελα να είμαι, σκύλος, παιδί ή άνθρωπος με κινητικά προβλήματα στη Γερμανία. Το ένα τρίτο των δικαιωμάτων και την ποιότητα ζωής που απολαμβάνουν οι τρεις μεγάλες αυτές κατηγορίες των πλασμάτων στη συγκεκριμένη ζώνη του πλανήτη τα ζηλεύω, ναι.
Μια μάνα με παιδί, μια γιαγιά με εγγόνι ή ένας πατέρας που κάνει ποδήλατο με το κοριτσάκι του στους παγωμένους δρόμους του Μονάχου απολαμβάνουν τις διευκολύνσεις που θα επιθυμούσε να έχει ο Κίμωνας Κουλούρης από τις αρχές.
Τα σκυλιά με τους ιδιοκτήτες τους πάνε παντού παρέα. Στο αεροδρόμιο στην αίθουσα αφίξεων περιμένουν τα μέλη της οικογένειας. Είδα σκύλο που φορούσε ταυτότητα με την ένδειξη ότι ήταν συνοδός τυφλού και οι υπάλληλοι αντιμετώπιζαν το τετράποδο σαν να είχε βγει στην λαϊκή της Κηφισιάς η Μενεγάκη βόλτα.
Είδα μεγάλους ανθρώπους να προσεύχονται στην εκκλησία με τον σκύλο δίπλα τους. Όσο για τους ανάπηρους που κυκλοφορούν με αναπηρικά καροτσάκια, η πρόσβασή τους ΠΑΝΤΟΥ είναι πιο εύκολη, από τη δυνατότητα ελιγμών που έχει ένας ποδηλάτης στην Αθήνα.
Κατά τα άλλα, χιονίζει, έχει πάγο, τα αυτοκίνητο, τα λεωφορεία, τα τρένα κινούνται κανονικά, κάνει κρύο και φυσάει λυσσασμένα και εγώ, μια μάνα Ελληνίδα, να είμαι «κρεμασμένη» στο ταρατσάκι του σπιτιού του παιδιού μου, φορώντας παντοφλάκι ροζουλί, φόρμα γυμναστικής, φούτερ ισοθερμικό, μπουφάν και σκούφο, για να καπνίσω μισό τσιγάρο, μετά από επτά ώρες που δεν βρήκα λαγούμι να κρυφτώ. Αυτό με κάνει τρελή. Αμ πίνουν όλοι τους κουβάδες με την μπίρα από τα 14, αμ τους πειράζει ο καπνός…
ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΙΣΟΠΑΓΩΜΕΝΗ ΝΑ ΚΟΙΤΑΩ ΤΙΣ ΑΛΠΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΝΑ ΛΙΓΟΘΥΜΑΕΙ ΚΑΘΩΣ ΤΑ ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟΛΕΣΕΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ…
ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΔΑΚΗ το πρωί της Πέμπτης.
Ο Χρυσοχοΐδης να ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕΙ όλες τις αποφάσεις της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΟΛΕΣ ΟΜΩΣ, να έχει αγανακτήσει με την υπογραφή του μνημονίου και τους όρους του, να είναι καταπέλτης για το κατάντημα της ποιότητας του τρόπου ζωής των Ελλήνων, να μοιάζει επικεφαλής των Αγανακτισμένων που μούντζωναν τη Βουλή, να τον διακόπτει ο Παπαδάκης λέγοντας «δεν μούντζωναν το κτήριο, εσάς φασκέλωναν» και εκείνος να συνεχίζει…
ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ είδα σε πραγματική κρίση τον «διπλανό μου στο κρεβάτι», ο οποίος ακούγοντας, αν τον κατέγραφε κάμερα χωρίς ήχο, θα τον κάνανε πρωταγωνιστή στη «φωλιά του Κούκου» νούμερο 35. Πεταγότανε, ακούγοντας πάντα Χρυσοχοΐδη, ημίγυμνος από το κρεβάτι, να μου δίνει εντολές, όπως «Δώσε μου το κινητό σου να πάρω ΑΝΤ1».
«Πάρε εσύ τηλέφωνο να με βγάλουν στον “αέρα”». Εγώ καταλαβαίνετε σε κατατονία. Δεν αντιδράς σε τέτοια περιστατικά ποτέ. Απλώς τα παρακολουθείς.
Σε κλάσματα δευτερολέπτου έψαχνε τον υπολογιστή να στείλει ηλεκτρονικό μήνυμα στον Παπαδάκη.. Δευτερόλεπτα αργότερα μετάνιωνε, γιατί ο Χρυσοχοΐδης συνέχιζε να μιλάει και εκτονωνότανε, συγγνώμη, μουντζώνοντας, στη συνέχεια, έψαχνε, για να στρίψει τσιγάρο. Την αμέσως επόμενη στιγμή, έσκισε το τσιγάρο και πέταξε στην τηλεόραση το μαξιλάρι ευτυχώς… Στο επόμενο λεπτό το κινητό του χτύπησε.
Ήταν η Τράπεζα, που σε εκείνη τη φάση ήθελε να τον ενημερώσει για μια προσωπική του υπόθεση, ζητώντας κλασικά στην αρχή να μάθει αν είναι ο γιος του πατέρα του.
Από εδώ και μετά… φαντασία έχετε… Πάντως αυτή τη συγκεκριμένη κουβέντα του Γιώργου Παπαδάκη με τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, κάντε τον μια κόπια και να το στέλνετε στους πολίτες μαζί με τον λογαριασμό της ΔΕΗ.
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ
Η Πόπη έχει πιάσει σειρά στην ουρά από τις οκτώ το πρωί για να πληρώσει τέλη κυκλοφορίας. Περιμένουν ήδη 650 άτομα. Τα ταμεία δύο. Χρόνος αναμονής περίπου τρεις ώρες και είκοσι λεπτά.
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
1 . Μεγάλης ηλικίας κυρία, φορώντας πέρλες στον λαιμό, ταγιέρ και έχοντας το μαλλί χαμηλό σινιόν με φιόγκο βελούδινο, φτάνει μετά από πολύωρη αναμονή να ζητήσει φορολογική ενημερότητα.
«Τι να την κάνετε;» Ρωτάει η εφοριακός…
«Ό,τι θέλω» απαντάει η κυρία με το σινιόν. «Θα μου πείτε τι την θέλετε πρώτα και μετά θα σας τη δώσω».
Εκείνη τη στιγμή, προφανώς η κυρία με το σινιόν έχει δει Χρυσοχοΐδη στον Παπαδάκη νωρίτερα παθαίνει ΚΡΙΣΗ.
Ξεχνάει το σινιόν, τις πέρλες, την ηλικία της, τα Γαλλικά που της δίδαξαν, τη στενή φούστα της, τις γόβες της και με την κραυγή «ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΚΩΛΟΧΑΡΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΟΥΠΙΖΩ ΤΟΝ ……Κ…. μου» πετάει από το γραφείο της κυρίας εφοριακού, υπολογιστή, σιλοτέιπ, πατατάκια, χαρτιά, ψαλίδι, τα κουτιά με τα παυσίπονα… και, αφού το κάνει το μακελειό, αφήνοντας τους 649 που περίμεναν «μάρμαρο»… επανήλθε μισή ώρα αργότερα, η κυρία με το σινιόν πάντα εκεί, τις γόβες, τις πέρλες, το ταγιέρ, με μέλη της ομάδας ΔΙΑΣ…
Από εκεί και κάτω, πρέπει ο Κώστας Βουτσάς να το ανεβάσει θεατρικό…
2. Στις δύο ώρες αναμονής, μια κυρία ζητάει να «της κρατήσει κάποιος τη θέση στην ουρά, για να πάει τουαλέτα». Προθυμοποιήθηκε ο «από πίσω» της κύριος, ο οποίος με «λονδρέζικο τρόπο» την προτρέπει να πάει για τσίσα…. «ΝΑ ΕΚΑΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ… ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΙΝΕ ΤΗ ΧΑΝΕΙ ΤΗ ΣΕΙΡΑ». Αυτό είπε μια νοικοκυρά, με το μάτι γυαλένιο, ακούγοντας την πρόθεση του κυρίου να βοηθήσει τον συνάνθρωπο να μην κατουρηθεί…
Η Πόπη έφθασε στο γραφείο μας λίγο πριν από τις 4 το μεσημέρι. Ήταν για νοσηλεία κανονικά, όμως θα κλείσω προς το παρόν με την απλή ερώτηση. Με δεδομένο ότι στις τράπεζες μια χαρά διευθετείται το θέμα με τα «τέλη κυκλοφορίας», μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος γιατί από κάποια στιγμή και μετά σταματάει η παροχή υπηρεσίας για τους κατόχους αυτοκινήτων και συνεχίζεται μόνο για τους οδηγούς δικύκλων;
Σας αφήνω προς το παρόν να περάσετε ένα καλό ΣΚ. Θα επανέλθω με αρκετές τηλεοπτικές ιστορίες, γιατί το θέμα στην πρωινή ζώνη των καφέδων σηκώνει πια σοβαρή κουβέντα, αλλά με καφέ και τσιγάρο.
