(και κατά περίπτωση ξουρίζει… ο σχιζο – μπαρμπέρης της οδού Ναυσικάς)
ΕΝΑΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΕΦΥΓΕ
Καμιά φορά η ζωή μου στην τηλεόραση μοιάζει με φάρσα!
Φάρσα;;; Ναι φάρσα… Υπήρξαν φορές που παρακολούθησα, είτε μεταδίδοντας, είτε σχολιάζοντας, το “τελευταίο αντίο” ανθρώπων, με τους οποίους είχα μοιραστεί -με άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο- στιγμές. Στιγμές ζωής.
Παρακολούθησα, λοιπόν, όπως πολλοί από εσάς το “τελευταίο αντίο στον Ευγένιο Σπαθάρη”. Είδα το κοντινό πλάνο του Σωτήρη, του γιου του, είδα το κοντινό πλάνο της Κατιάνας, συζύγου του Σωτήρη και αγαπημένη νύφη του Ευγένιου. Είδα την σύζυγό του, την κόρη του, και πολύ κόσμο να συνοδεύει την σωρό. Χειροκροτήσαμε και… είδαμε σε απευθείας σύνδεση τον τελευταίο περίπατό του έξω από το Σπαθάρειο ίδρυμα.
Ο Σωτήρης σκηνοθετεί το “φως στο τούνελ” και την Αγγελική Νικολούλη, είναι συνάδελφος και φίλος καρδιάς από τα πρώτα χρόνια της τηλεόρασης. Την φωνή της Κατιάνας την ακούω σταθερά τώρα δύο χρόνια στο αφτί μου. Σκηνοθετεί την εκπομπή μας. Και οι δυο τους είναι άνθρωποι που εργάζονται πίσω από τις κάμερες.
Είναι πολύ παράξενο, περίεργο, το συναίσθημα του να βλέπεις αγαπημένα πρόσωπα να πονάνε σε πρώτο πλάνο. Νιώθω πάντα αμηχανία, πολύ αμηχανία, και στεναχώρια για την “έκθεση” σε μια προσωπική στιγμή πόνου για τον δικό τους άνθρωπο. Αλλά αυτό είναι το κόστος, όταν ο δικός σου άνθρωπος… ΣΗΜΑΙΝΕΙ για όλους μας. Γι αυτό και ο αποχαιρετισμός στον “Καραγκιόζη” μας μεταδόθηκε από εκπομπές και δελτία ειδήσεων.
Θεωρώ ευλογημένη την οικογένεια του Ευγένιου. Είχαν την μεγάλη τύχη να νιώσουν αυτόν τον μεγάλο καλλιτέχνη και άνθρωπο. Ο Σπαθάρης είναι κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού. Κατόρθωσε να περάσει με τις φιγούρες του ολόκληρη την νοοτροπία ενός λαού, που συνδυάζει την μπαγαποντιά με την καλοσύνη, την τόλμη με το αραλίκι, την γενναιότητα με την κοροϊδία…
Ο Σπαθάρης υπήρξε ένας μεγάλος διανοούμενος. Το έργο του μοναδικό, πρωτότυπο, και…τρυφερό τόσο, όσο η προσωπικότητα του δημιουργού. Κατόρθωσε να κάνει ό,τι πολλοί λίγοι μεγάλοι καλλιτέχνες κατάφεραν. Πέρασε το έργο του “στους δρόμους”. Αυτή είναι και η μεγάλη μαγκιά του δημιουργού.
Βλέποντας το τελευταίο αντίο στον ευγενικό άνθρωπο, ένιωσα ότι και με αυτή την απώλεια αποχαιρετίσαμε ένα μεγάλο κομμάτι των παιδικών μας καλοκαιριών, της ξεγνοιασιάς μας -τότε, που με σακουλάκια πασατέμπο και ένα παγωτό σοκολάτα ως υπόσχεση για μετά έβλεπα με τις φιλενάδες μου τις περιπέτειες των ηρώων του Σπαθάρη στην πλατεία του τόπου όπου παραθέριζα.
Η ΠΡΩΤΙΑ ΘΕΛΕΙ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ… ΙΔΡΩΤΑ!
Αν ήταν με τον ιδρώτα μας να μεγαλουργούμε, τότε όλοι θα κυκλοφορούσαμε με μια πτυσσόμενη σάουνα!
Νιώθω, ξέρεις, αφεντικό, την αγωνία πολλών για την διάκριση της χώρας μας στο πανηγύρι της Γιουροβίζιον. Με τόσο “ξύλο” που τρώμε ως λαός, νά ‘ναι καλά τα παιδιά, όπως η Έλενα Παπαρίζου, ο Σάκης και το Καλομοιράκι, που μας έφεραν διακρίσεις.
ΟΙ “ΣΚΟΠΕΛΟΙ” … (ουπςςςς…..πώς σας φαίνεται ο όρος;)
Το γράφω κομψά. Πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν οι επιτροπές που θα βαθμολογήσουν τα τραγούδια δίνοντας βάση όχι στην σκηνική παρουσία, αλλά στην μουσική.
Κατά την γνώμη μου, ΟΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ είναι αρκετοί και δυνατοί. Αγγλία, Νορβηγία, Αζερμπαϊτζάν, Τουρκία, Μάλτα, Ισλανδία, Γαλλία, Κύπρος, Σουηδία, Πορτογαλία.
ΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΣΤΟΥΣ “ΑΛΛΟΥΣ”; Η φωνή της Αγγλίδας είναι αριστούργημα. Ο Νορβηγός, επίσης, μου αρέσει πάρα πολύ συνολικά (χορευτικά, μελωδία, ερμηνεία). Η Γαλλίδα έχει εξαιρετική φωνή και ο τρόπος που παρουσιάζεται στην σκηνή είναι τόσο απλός, που κάνει αμέσως την διαφορά. Το τραγούδι της Τουρκάλας θα γίνει σουξέ. Του Αζερμπαϊτζάν… δεν το συζητάω, θα βαρεθούμε να το ακούμε όλο το καλοκαίρι και… πάει λέγοντας!
ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΣΑΚΗ; Προς το παρόν, και πριν τον ημιτελικό αύριο, τον βλέπω στην πεντάδα που με τον συγκεκριμένο ανταγωνισμό θα είναι μεγάλη επιτυχία. Μετά τον δεύτερο ημιτελικό θα ξανακάνω πρόβλεψη. Αλλά… ας μην μας παρασύρει παραλήρημα μεγαλείου και αγνοούμε τους ανταγωνιστές.
ΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ
1. Από εκεί που θα ήθελα να παρακολουθώ ένα πανηγύρι μουσικό, για να ψηφίσω πρέπει να αισθανθώ ότι συμμετέχω στην… νέα “συμφωνία της Γιάλτας” για το μοίρασμα του κόσμου!
2. Οι αδελφές Μαγγίρα. Τις άκουσα στον ημιτελικό και θα ήθελα να ακούσουν ξανά τους εαυτούς τους και να διορθωθούν. Συμβουλή: Ας μην διακινδυνεύουν προβλέψεις, όταν δεν είναι σίγουρες, γιατί θα εκτεθούν.
3. Η εμμονή πολλών στο “σιγουράκι” του Σάκη για πρωτιά. Αγχώνεται ακόμη περισσότερο ο ίδιος (έτσι φαντάζομαι), δημιουργείται ψυχολογικό κλίμα στο κοινό σε βαθμό που, αν κατακτήσουμε την 3η, 4η θέση να… “πέσουμε στα πατώματα”, διότι ως λαός μόνο υπερβολικοί είμαστε.
4 . Οι ψύχραιμες φωνές, που θα έπρεπε να παρουσιάζουν και την ουσία. Δεν υπάρχει μόνο το πάρτι, το κουτσομπολιό, οι “ματιές” και η κυτταρίτιδα της Τουρκάλας (που δεν ξέρω κι αν πράγματι έχει η κοπέλα).
ΠΟΙΑ ΝΕΑ ΜΙΝΤΙΑΚΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ…
Μυρίζομαι ότι αυτό το καλοκαίρι θα φέρει εξελίξεις στο Μαρούσι.
Μυρίζομαι ότι πριν τις εκλογές ο Λάκης θα αποφασίσει για το πού θα πάει το τσαντίρι του.
Μυρίζομαι ότι το “ριζότο” στον ΑΛΦΑ έχει “κάτσει” βαρύ στο στομάχι πολλών.
Μυρίζομαι να… “βράζουν” αλλαγές στις πρωινές ενημερωτικές εκπομπές.
Παρουσιάστρια του “ροζ σανού” θα είναι η Σίσσυ Χρηστίδου; (Υπάρχουν πάντως και άλλα πρόσωπα που είναι υποψήφια)
Το “δέκα” στον Αλφα αντιμετωπίζει θεματάκια. Αλλά, κάθε αρχή και δύσκολη.
ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ… ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ… ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΟΤΙ Η ΑΡΧΗ “ΑΙΜΑ – ΔΑΚΡΥΑ -ΙΔΡΩΤΑΣ” ΔΕΝ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΠΑΝΤΑ…
