ΟΙ ΑΜΟΝΤΑΡΙΣΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ
ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Πέμπτη 21:00
Αναζητώ ταξί από το Σύνταγμα για Παπάγου. Σταματάνε έξι, δεν με θέλει κανένας. Οι τέσσερις ελεύθεροι, οι δύο με άλλους επιβάτες. Ο 7ος σταμάτησε. Μπαίνω. «Από πού θα πάμε;».
«Από Κατεχάκη θα μπούμε» απαντώ. Γυρίζει με κοιτάζει και το πρόσωπό του αλλάζει. Μου θυμίζει τον Κρίστοφερ Λη, όταν από άνθρωπος μεταλλάσσονταν σε βρικόλακα. «Καλώς τα, τα παιδιά!». Το ύφος του ειρωνικά απειλητικό. Προτιμώ να κοιτάξω έξω από το παράθυρο και να κάνω την κουφή. Περνάμε μπροστά από τη Βουλή. Φασκελώνει. Δεν με χαλάει. «Τι έχεις να πεις για τους δικούς σου, τον Πρετεντέρη, τον Ρουσσόπουλο, την Τρέμη και όλους που μας φλομώσατε με ψέματα».
Το κεφάλι μου είναι νταούλι, η μέρα που πέρασα ήταν δύσκολη, πεινούσα, με φλέρταρε η ημικρανία και ο οδηγός του ταξί εμένα, τον Ρουσσόπουλο, τον Πρετεντέρη και τον Τσιαμτσίκα μας έχει στο ίδιο παρεάκι. Στη Ρηγίλλης με έχει κάνει θηρίο! Νομίζω ότι, αν φορούσα τσεμπέρι, θα ξεμπέρδευα. Γιατί στο μόνο που μοιάζω με τον Πρετεντέρη είναι στο μαλλί. Συνεχίζει ακάθεκτος να κατηγορεί ΟΛΟΥΣ τους δημοσιογράφους σαν ρουφιάνους του συστήματος. Μπροστά στην αμερικανική πρεσβεία έχουμε αρχίσει τα γροθίδια. (Λεκτικά εννοώ, γιατί εξαγριωμένος συνεχίζει να οδηγεί).
Τον αποκαλώ φασίστα, μας αποκαλεί ΟΛΟΥΣ τους δημοσιογράφους ΛΑΜΟΓΙΑ και εκεί κάπου αρχίζω να ξεφωνίζω. Έχουμε φτάσει στη Μεσογείων μπροστά στο MEGA και τον προκαλώ να με κατεβάσει κάτω και να μπει μέσα να πει αυτά που λέει σε μένα στον Πρετεντέρη. Εκεί κάπου στη σχολή της αστυνομίας, παραφέρομαι, λέω κάτι «Γαλλικά» για τον δικό τους τον κλάδο, ψιλοϊσιώνει, για να μου αποκαλύψει ότι μένει στο Ζεφύρι και ότι πίσω από τις καλύβες έχουν χτίσει τσιγγάνοι βίλες, οι οποίοι κυκλοφορούν με Ferrari. Μου προτείνει να κάνουμε και ρεπορτάζ για τη χωματερή, όπου δύο μαφίες διαχειρίζονται τα σκουπίδια, ενώ, μπροστά στο 401, με ρωτάει γιατί κανένας δημοσιογράφος δεν έχει κάνει ρεπορτάζ για τις αγροτικές αποζημιώσεις.
Για να μη φτάσουμε να πιαστούμε στα χέρια, αποφασίζω να του πω ότι έχω καταθέσει τη δημοσιογραφική μου ταυτότητα και ότι εργάζομαι πια ως κομμώτρια. Κακήν κακώς, φτάνω σπίτι μου. Μπαίνω στο μπάνιο και ρίχνω κρύο νερό στο κεφάλι μου.
Πέμπτη 23 και 30 η «Ζούγκλα» στο ALTER έχει ξεκινήσει
H τηλεόραση ανοιχτή και εγώ να επιχειρώ να δουλέψω στον υπολογιστή. Θέμα τα ΝΑΝΟΒΙΟΝΙΚΑ… Σε ακούω, αφεντικό, να παρουσιάζεις τους καλεσμένους, βλέπω τον Νίκο Γκάλη να δηλώνει πόσο άλλαξε η διάθεσή του στην προπόνηση με το γιλέκο, μέχρι που ακούω να καλείς τη φίλη μου, τη Σοφία Λουκέρη, να σηκωθεί όρθια.
Παρατάω τον υπολογιστή, στήνομαι στην τηλεόραση. Βλέπω τη φίλη Σοφία, οδοντίατρο, όρθια δίπλα σου να φοράει πέδιλο πλατφόρμα. Της έχεις ρίξει στον ένα ώμο νανοβιονικό και πηδάς πάνω της. Ξυπνάω τη Βίλυ, που είναι και εκείνη κολλητή με τη Σοφία, και αφήνω μήνυμα στο κινητό της Λουκέρη, να σου ζητήσει να κυκλοφορήσεις άμεσα το νανοσουτιέν και τη νανοκιλότα. Η Βίλυ απαντά στο τηλέφωνο, βλέπει «Ζούγκλα», η Λουκέρη είναι έτοιμη για ΦΛΙΚ – ΦΛΟΚ με το νανογιλέκο και εγώ πιέζω να αποσπάσει από εσένα, αφεντικό, απάντηση για το νανοσουτιέν. Συγγνώμη, αλλά, αν το νανογιλέκο σηκώνει τους κατάκοιτους, σκέψου πώς θα μοιάζουν τα μεμέ μας, αν μπούνε σε νανοσουτιέν. Θα σηκωθούν στα μάτια, κατά τη γνώμη μου.
ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Εκεί κάπου στα μεσάνυχτα, ξεσπάει ο Βελόπουλος. Είναι η στιγμή που τον ρωτάς, αφεντικό, να μιλήσει για την εμπειρία του με το νανογιλέκο. «ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ΤΙΠΟΤΑ ΜΑΚΗ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΤΟ ΕΒΑΛΑ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΑ ΝΑΝΟΓΙΛΕΚΑ… ΕΝΤΑΞΕΙ ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΩΜΟ, ΤΟ ΦΟΡΕΣΑ, ΔΕΝ ΠΟΝΑΩ, ΤΟ ΔΙΝΩ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ… ΑΛΛΑ ΤΕΛΟΣ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ».
Βουνό το δίκιο του βουλευτή! Εμένα θα μου πείτε που έχω αλλάξει και καθαριστήριο και σούπερ μάρκετ, γιατί μου βάζανε χαρτάκια στις τσέπες, για να μεσολαβήσω να παραλάβουν νωρίτερα νανο- αξεσουάρ;
Ο Βελόπουλος αντιδρούσε και η Λουκέρη όρθια σε φάση πειράματος να αισθάνεται νανο-μοντέλο και εγώ με τη Βίλυ να φαντασιωνόμαστε τα πλεονεκτήματα ενός νανοσώβρακου για τους άνδρες!!
ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ πια, στέλνω μήνυμα στη Δήμητρα, τη φίλη που τράκαρε και είναι ανάσκελα με διάσειση, μήπως, αντί για κολάρα, μαγνητικές και χάπια, να της δέσω το κεφάλι με τη νανομπαντάνα. Δεν μου απαντά…
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΟ ALTER 10 ΚΑΙ ΜΙΣΗ το πρωί
Δεν κατεβαίνω γραφείο, γιατί δεν έχω μεταφορικό μέσο. Το αυτοκίνητο στο συνεργείο και ταξί, μετρό, λεωφορεία σε απεργία. Βλέπω τον Δημήτρη Φρέσκο να συνομιλεί με τον Νίκο Τσιαμτσίκα, ο οποίος μας πληροφορεί ότι, το πρωί που άφησε το παιδάκι του στο σχολείο, είδε ένα άλλο παιδάκι του δημοτικού να τρώει αποφάγια από τον σκουπιδοτενεκέ… Έχει «σκάσει» η είδηση ότι παιδιά στα σχολεία λιποθυμάνε από ασιτία!!! Ο Τσιαμτσίκας είναι σοκαρισμένος. Είναι αβάσταχτο, αλλά μένω για να μάθω … Έχουμε, λέει, οι περισσότεροι περιορίσει το κρέας δύο φορές τον μήνα και τρώμε όσπρια και ζυμαρικά. Το ότι περιορίσαμε την κατανάλωση κρέατος δεν με ενοχλεί, το ότι τα παιδάκια στα σχολεία λιποθυμούν από πείνα είναι αβάσταχτο.
Κάθε μέρα, κάτω από το γραφείο μας στο Σύνταγμα, βλέπουμε ανθρώπους, Έλληνες, να ψάχνουν τα σκουπίδια για αποφάγια, αλλά τα παιδάκια να ανοίγουν σκουπιδοτενεκέδες για να φάνε το μισοτελειωμένο σάντουιτς;
ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΑΜΙΝΗ να κρύβεται πίσω από τις πινακίδες, για να γλυτώσει το λιντσάρισμα!
Οι δημαρχαίοι που εμπλέκονται στο θέμα των σκουπιδιών πρέπει άμεσα να προμηθευτούν τα παπούτσια του αστυνόμου Σαΐνη. Δεν γνωρίζω αν θα υπάρξουν νανο-παπούτσια αλλά με το σκαρπίνι δεν τους βλέπω ασφαλείς.
ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΦΟΡΟΙ ΣΕ ΜΙΣΘΩΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ! Η Δ.Ε.Η. ΘΑ ΚΟΒΕΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΤΕΧΝΗΤΗ ΚΑΡΔΙΑ!
Το τελευταίο το άκουσα ως επίσημη καταγγελία από τον εκπρόσωπο των ανθρώπων που είναι ανάπηροι στην εκπομπή του Δημήτρη Φρέσκου. Όποιος δεν είναι τετραπληγικός, δηλαδή, είναι υποψήφιος μελλοθάνατος!!
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΝΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ
Το ότι έχουν παραβιάσει το Σύνταγμα αφορά κανέναν από τους 300; Οι αντιδράσεις μέχρι τώρα χλιαρές. Γαργάρα η παραβίαση του Συντάγματος και βασικών αρχών του.
Ευχάριστο νέο ότι σε ραδιοφωνικό σταθμό πληρώθηκαν οι εργαζόμενοι αυτές τις μέρες τα λεφτά για τον Ιούνιο!
Σας γράφω και επικοινωνώ ακόμη από αυτή τη μικρή γωνιά της ζούγκλας μας. Είμαστε σε Κατοχή.
