Και κατά περίπτωση όταν το επιτρέπει η φαρμακευτική του αγωγή, χτυπάει ο σχιζο- μπαρμπέρης της οδού Ναυσικάς, στον οποίο διαθέτω χώρο με την ελπίδα μήπως τα ξεσπάσματά του από εδώ… λειτουργήσουν κατευναστικά στις διαταραγμένες σκέψεις του…
ΤΟ ΣΗΚΩΣΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!
ΑΝΤΩΝΑΡΑ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΘΕΟΣ!!!!!
Αφεντικό, αν μιλήσω βρώμικα, συμπάθα με… αλλά ΤΟ ΠΗΡΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!
Ναι ρε αφεντικό, ξέρω ότι δεν πρέπει να εκδηλώνομαι τόσο… αλλά μετά το θρυλερικό αγώνα, άσε με, γιατί εγώ, να φανταστείς είμαι τόσο άρρωστη με το ΘΡΥΛΟ, που γκόμενο Παναθηναϊκό δεν είχα ΠΟΤΕ! Στο ορκίζομαι στο νταμπλ ΠΟΥ ΠΗΡΑΜΕΕΕΕΕΕΕ!!!
Τι δε με πιστεύεις. Όταν σου λέω ποτέ – ΠΟΤΕ! Ούτε καφέ ΠΟΤΕ. Μόνο με Γαύρους. Δε με νοιάζει που με κοιτάς έτσι… Όσο έρευνα και να κάνεις σε βάθος χρόνου, θα δεις ότι εξομολογούμαι σήμερα κάτι εξαιρετικά προσωπικό μεν, αλήθεια όμως. Ναι… πως ήταν οι Σουλιώτισσες ένα πράγμα.
Έχω δηλώσει κάποτε, στην εφημερίδα ΦΩΣ, εφημερίδα που με είχε παρουσιάσει ως την «πιο άρρωστη γαυρίνα» που κυκλοφορεί ελεύθερη, ότι «ευτυχία είναι να έχει νικήσει ο Θρύλος, να πίνω φραπέ σε μεγάλο ποτήρι τίγκα στον πάγο και να ανάβω τσιγάρο»… Ναι ρε παιδί μου ο Ολυμπιακός είναι αρρώστια ΤΕΛΟΣ!
Το Σάββατο… γονάτισα… προσευχήθηκα… μούντζωσα… κατέρρευσα… αναστήθηκα… τα’ παιξα… ούρλιαζα… τάχτηκα… έπεσα στο πάτωμα… έκλαψα… ΤΟ ΠΗΡΑΜΕΕΕΕΕΕ, αφού φτύσαμε κυριολεκτικά την ψυχή μας.
Είδες την εικόνα με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να δίνει το κύπελλο στον Τζώρτεβιτς και μετά στο Νικοπολίδη;… Κλάμα πολύ σου λέω… ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ… ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΩΝΑΣ…
Άσπρισα. Το παιχνίδι θεοπάλαβο. Στα πρώτα δέκα λεπτά μας έφυγε η μαγκιά… και μετά την αρχή του δεύτερου ημιχρόνου και με την τροπή που πήρε το ματς… ξεκίνησα να πίνω ταυτόχρονα… ούζο με γαλλικό καφέ…( !!) Στο ένα το ποτήρι είχα βάλει ουζάκι… στο άλλο είχα γαλλικό καφέ, (από το μεσημέρι)… ο αγώνας «έτρεχε»… και όσο πιο θεότρελος γινότανε τόσο μπέρδευα τα υγρά… Στα πέναλτι, οι μόνοι που δεν χτύπησαν, ήταν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Μπάγιεβιτς με το Βαλβέρδε…
Τι με ενοχλεί στο Βαλβέρδε: Είναι γρουσούζης ρε γαμώτο… Ντύνεται σαν «κοράκι»… Με το Θρύλο είμαι προληπτικιά… τι να κάνω! Με το που τον βλέπω με το κορακίσιο ντύσιμο και το σκαρπίνι… νοιώθω το λιβάνι… στο ρουθούνι… Το άλλο που με ενοχλεί απίστευτα είναι ότι μπορεί να κάθεται… Έβλεπα τον Μπάγιεβιτς όρθιο και το δικό μας σαν τον κακομοίρη, καθιστό…
(Η ΑΠΟΡΙΑ ΜΟΥ για τον Μπάγιεβιτς. Είναι καταπληκτικό, αλλά τα ελληνικά του έχουν μείνει ίδια τα τελευταία τριάντα χρόνια, άντε και με κάποια πηγαινέλα να είναι λίγο λιγότερα. Αυτό το παθαίνουνε όλοι τελικά. Ό,τι μαθαίνουνε σε ελληνικά είναι πριν πατήσουν στη χώρα… μετά τίποτα. Θυμίζω: Στέφανο Σαρτίνι, Τζούλυ Μασσίνο, Καλομοίρα, Γκμοχ…)
Όταν έχουμε σημαντικό αγώνα, πάντα δίνω σημασία στα σημάδια και τους οιωνούς. Την Παρασκευή, που παίζαμε στο Βερολίνο, το περίμενα το φινάλε… Είδα το πρωί πριν φύγω για τη δουλειά, τη μαύρη χήρα που μένει απέναντι. Όταν παίζουμε και δω τη χήρα με τα μαύρα, να κρατάει τη σκούπα, ξέρω. Τι να σχολιάσω για το Βερολίνο…; Στο τελευταίο λεπτό;… Απλώς περιμένω να δω τι θα κάνει η ΤΣΣΚΑ.
ΤΟ ΓΔΥΣΙΜΟ ΤΟΥ ΓΚΑΛΕΤΙ :
Θέλω να θέσω ένα θέμα προς συζήτηση. Αυτή τη μαλακία, να παίρνει κίτρινη κάρτα ο ποδοσφαιριστής που βγάζει την μπλούζα του, δεν ξέρω ποιος τη σκέφτηκε, αλλά πρόκειται περί μαλακίας. Υπάρχει περίπτωση να αλλάξει ο κανονισμός, διότι τον βλέπω γελοίο; Δε θα μπορούσε δηλαδή να τη βγάλει τη φανέλα ο ποδοσφαιριστής να την πετάξει και να του δώσουνε μια άλλη μετά… χωρίς να πάρει κίτρινη;
ΤΑ ΤΡΕΙΛΕΡ ΤΟΥ ΜΠΡΕΙΚ ΣΤΟΝ ΑΛΦΑ…
Εγώ έβλεπα παιχνίδι και… ξήλωνα… την μπλούζα μου, τις κάλτσες μου… έπινα ούζο, κάπνιζα, χτένιζα το σκυλί… ζητούσα τη βοήθεια των θείων… και ξαφνικά το θρίλερ κόβεται και «σκάει μύτη» το διαφημιστικό για τους αγρότες που ψάχνουν γκόμενες… Καλά αφεντικό, έχεις δει το τρέιλερ του ΑΛΦΑ για τους φάρμερς που είναι μπακούρια; Κάτσε να σου το περιγράψω.
Είναι ένας τύπος στυλ «μάλμπορο», (ο οποίος αν και με στάιλιγκ μάλμπορο), δεν έχει γκόμενα και λάσο… Τον βλέπεις πάνω σε άλογο, δίπλα σε πετεινούς, δίπλα σε μια αγελάδα (πολύ χαριτωμένη) και πείθεσαι ότι είναι Single (!!)… Στεναχωριέσαι.
Ο Φάρμερ διαθέτει εξωτερικώς τα πάντα. Πηγούνι, ύψος, βλέμμα, πλάτες και εναλλακτικό στυλ ντυσίματος… Αντρικό. Παρολ’ αυτά μόνος… Γι αυτή τη λεπτομέρεια θα φροντίζει ο ΑΛΦΑ, ο οποίος μας δείχνει στο τρέιλερ τις υποψήφιες νύφες, οι οποίες είναι πολλές ξανθιές που τρέχουν σε αργή κίνηση προς… τον υποψήφιο γαμπρό… Σκηνή συνάντησης δεν υπάρχει στο τρέιλερ… για να έχουμε και κάτι να περιμένουμε, αλλά η παραγωγή ξέρω ότι βρίσκεται σε εξέλιξη και το πρώτο επεισόδιο θα είναι έτοιμο μέσα στον Ιούνιο.
ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΣΤΟ ΣΚΑΙ
Την Παρασκευή, βεβαίως, έκατσα να δω δελτίο στο ΣΚΑΙ, γιατί περίμενα να δω τον αγώνα στο Βερολίνο.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΗΔΑ ΜΠΟΛΑ:
Κάτι πρέπει να κάνει με τα μαλλιά της.
Κάτι πρέπει να κάνουν με τα σακάκια που της δίνουν της γυναίκας. Το συγκεκριμένο που φορούσε ήταν επιεικώς «τσουρούτικο». Αφήστε που τα μανίκια ήταν μέσα στην «τσαλάκα».
ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΕΛΤΙΟΥ:
Πολύ καλή η δομή. Πολύ σωστή η σύνδεση στη μέση του δελτίου με τον Δημοσθένη Καρμοίρη. Έδωσε το «κλίμα» πριν την αναμέτρηση.
Μου άρεσε το θέμα με τη διάσωση του σκύλου, ένα ρεπορτάζ της Ναντίν Χαρδαλιά. Μου άρεσε επίσης περισσότερο ότι το συγκεκριμένο θέμα υπήρξε και στο τρέιλερ του δελτίου. Επιτέλους πολιτισμός!
ΤΙ ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ (στο δελτίο του ΣΚΑΙ)
Βρήκα το ρεπορτάζ για τον ιό της γρίπης των χοίρων, «κινδυνολογικό» με το κρεσέντο της συντάκτριας μέσα στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του νοσοκομείου. Αυτό το επισημαίνω γιατί ο ΣΚΑΙ δε μας έχει συνηθίσει μέχρι τώρα σε κινδυνολογικά ρεπορτάζ.
ΜΠΡΑΒΟ που μεταδίδει το κανάλι τους αγώνες μότο GP. Στο τελευταίο θέμα όμως του δελτίου ειδήσεων που αφορούσε τον τερματισμό των πρωταθλητών, κόπηκε ο ήχος, στο πιο… μα πιο κρίσιμο σημείο. Αποτέλεσμα; Ακούστηκε φωνή από το «μέσα» δωμάτιο: «Τι έκανες»;;;… «Ο ΣΚΑΙ έκοψε ήχο…». Χασάπηδες στα κοντρόλια… προσέχτε τα ευαίσθητα ρεπορτάζ. Όταν λείπει ο φυσικός ήχος από ρεπορτάζ μηχανής και αυτοκινήτου είναι σαν να βλέπεις «πλέι μπου» χωρίς κουνελάκι.
Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΛΥΚΙΑΡΔΟΠΟΥΛΟΥ και οι παρατηρήσεις της:
Την Πρωτομαγιά εργαστήκαμε κανονικότατα. Μετά την κύρια εργασία μας, πήγαμε και στην εκπομπή της Ράνιας Θρασκιά ως καλεσμένες!! Η Χριστίνα Λυκιαρδοπούλου είναι πολύ αγαπημένη μου… Χρόνια τώρα! Μεγάλη αδυναμία μου είναι ο άντρας της ο Μέμος Φαράκος. (πολλά φιλιά Μέμο μου). Με τη Χριστίνα λοιπόν βρεθήκαμε, αν και γειτόνισσες, συγκαλεσμένες στην εκπομπή της Ράνιας Θρασκιά. Εκεί δέχτηκα λοιπόν δριμύτατη παρατήρηση από τη Χριστίνα. «Δεν γράφεις ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ… μπικουτί»!!! (Τέτοια να λες Χριστίνα μου, να ακούει και ο… «αφεντικός»)… Καλέ κορίτσια… γράφω ατελείωτα… αλλά τα αφήνουμε λίγο περισσότερο από 24 ώρες για να προλαβαίνετε να διαβάζετε… Τι να κάνω; Αν όμως Χριστίνα μου, σου αρέσει τοοοοσο το κομμωτήριο, πες στο αφεντικούλι μου να μου πάρει καμία λούστρα ακόμη, γιατί ΔΕΝ προκάνω να «κρεπάρω»…
Ο ΣΧΙΖΟ ΜΠΑΡΜΠΕΡΗΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΝΑΥΣΙΚΑΣ
Ξουρίζει ο Μάκουλας. Παπαδόσηφος το χοντρό.
Επιστρέφω κατόπιν απαιτήσεως των εκατομμυρίων αναγνωστών μου!
Ξεκινώντας τις ξουραφιές, έχω κατ’ αρχάς να επισημάνω στους διορθωτάδες τούτο: Να μάθουν να διορθώνουν πρώτα τα στοιχειώδη! Η… κομμώτρια, της οποίας, στη στήλη με το γελοίο όνομα «Τα Νέα Τού Μπικουτί», κάνω την τιμή να γράφω τις υπέροχες αράδες μου, είχε γράψει σε προηγούμενο κείμενο της, το εξής: «Πολύ αγάπη»! (Δεν το διάβασα εγώ φυσικά, μου το σφυρίξανε κάτι πελάτες). Έλεος, κύριοι διορθωτάδες! «Πολλή αγάπη», είναι το σωστό και τ’ αφήσατε ως είχε! Μην ασχολείστε λοιπόν με το πώς γουστάρω εγώ να χρησιμοποιώ την αρχα’ί’ζουσα «μπαρμπερικήν», ούτε με τ’ απαρέμφατά μου! Όλα είναι γραμμένα όπως είναι για κάποιο λόγο! Συνεχίζω:
Η εν λόγω κομμώτρια, ουδεμία σχέση έχει με τη φαρμακευτική μου αγωγή και, ως εκ τούτου, δεν δικαιούται δια να ομιλεί περί τής ταραχώδους και νεφελώδους ψυχικής μου κατάστασης! (Κι αυτό μού το σφυρίξανε). Επίσης, δηλώ με περισσό θράσος, ότι έτσι και την πετύχω, θα την ποτίσω έναν κουβά αψέντι. Μού καρφώσανε και το άλλο! Ότι η κομμώτρια, λέει, ξεσήκωσε στεγνά το δόγμα μου περί κατηγοριοποιήσεως τών γυναικών σε κακογαμημένες, καλογαμημένες και αγάμητες! Το έγραψε στα… μπικουτί της!!! (Με το θέμα θ’ ασχοληθώ διεξοδικά σε επόμενο κείμενο). Φταίω εγώ μετά να την ξουραφιάσω;
Ολυμπιακός – Α.Ε.Κ
Το είδα το ματσάκι, αφήνω τις αναλύσεις στους «ειδικούς». Μην περιμένεις ο μπαρμπέρης σου ν’ αρχίσει να γράφει αρλούμπες. Αυτά, είναι για τους λογικούς! Το παιχνιδάκι το βίωσα όπως εγώ ξέρω, με υγιή τρέλλα! ΧΑ! Μού δίνει, ωστόσο, την αφορμή, να πω δυο πραγματάκια, που θα είναι και τα πιο ουσιαστικά τού ανούσιου σημερινού κειμένου:
Είδα κάφρους στα επίσημα να τσακώνονται σαν κοκόρια. Και στα επίσημα, ως γνωστόν, δεν πάει ο πάσα ένας! Πάει ο αφρός! Ο Πρόεδρος δε, τής Ελληνικής «Δημοκρατίας», κοιτούσε με ύφος «από πού θα φύγουμε», σαν αντίκρυσε αποσβολωμένος ένα παιδάκι να το περιφέρουν ψηλά, χέρι με χέρι, σαν αφίσα, προκειμένου να το πάρουν μακριά από τους σκληροπυρηνικούς επισήμους, μπας και γλυτώσει το άμοιρο τις ξώφαλτσες!
Από την άλλη… χάρηκα ρε σεις, όταν η κάμερα έπιανε κάτι στιγμιότυπα από μικρά παιδιά στην κερκίδα… Το πώς άπλωνε το συναίσθημα, το όποιο συναίσθημα, στα παιδικά προσωπάκια… Και ρωτήθηκα… πόσα απ’ αυτά θα γίνουν κάφροι, επίσημοι ή ανεπίσημοι και δε θα μπορούν να χαρούν πια τη μπαλλίτσα; Θυμηθείτε, ρε σεις, κάποτε ήμασταν όλοι έτσι… Και οι πουτάνες, που άλλα όνειρα είχανε για το κορμί τους, κι οι απατεώνες, που πιθανώς αλλοιώς βλέπανε τον κόσμο μέσα από τα παιδικά τους μάτια… Και ξέρετε, εμείς οι τρελλοί, έχουμε μπόλικο από παιδί εντός μας…
Τέλος πάντων, το ματσάκι το χαιρόσουν. Μόνο το γεγονός ότι έσπασε παγκόσμιο ρεκόρ σε εκτελεσμένα «μπενάλντια»… Είχε το κατιτίς του! Κάτι από αλάνα, ρε παιδί μου. Για οπαδούς και παίκτες δε θα μιλήσω. Βαριέμαι. Είπαμε, υπάρχουν οι «ειδικοί» να μάς τα ζαλίσουνε. Θ’ αναφέρω, όμως, με την ευκαιρία τού αθλητικού αυτού γεγονότος, το όνομα ενός υπεραθλητή: Γιάννης Κούρος! Όσοι δεν τον ξέρετε, ντροπή σας και ψάξτε!
Φιλάρες και γλυκές ξουραφιές! Εις το… επαναγράφειν!
-ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΟΤΟ ΣΗΜΕΡΑ! ΧΑ!
