Από σήμερα (και θα δούμε με ποια συχνότητα) θα χτυπάει από εδώ ο <ΣΧΙΖΟ – ΜΠΑΡΜΠΕΡΗΣ>. (Περιμένω σχόλια για την συνεργασία μας…)
Η ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ
Σε <πιάνει> το φεγγάρι αφεντικό; Τι, τι σε ρωτάω πάλι; Ρωτάω αν σε <έπιασε> η πανσέληνος.
ΟΠΑ! Δεν θα σου επιτρέψω να μου κλείσεις το τηλέφωνο. ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ! Ξέρεις πόση διχόνοια <έσπειρε> η Πανσέληνος της 9ης Απριλίου; Καταρχήν, οι μισοί πιστεύουν ότι με <πανσέληνο> έρχονται όλα τα δυσοίωνα και οι άλλοι μισοί πιστεύουν ότι με <πανσέληνο> βλέπουμε χαρά…γενικώς.
Εμείς πώς είμαστε; Άπλυτοι! Μάλιστα. Από το πρωί της 9ης Απριλίου μέχρι αργά το βράδυ της ιδίας μέρας, στον ακριτικό τόπο αυτής της χώρας που ζω, στον Παπάγο Αττικής, είμαστε χωρίς σταγόνα νερό! Ξυπνήσαμε το πρωί και διαπιστώσαμε ότι δεν έσταζε σταγόνα. Αλαλιάσαμε. Ψάξαμε να βρούμε μήπως και έχει μείνει λογαριασμός απλήρωτος από… την κηδεία του θείου Ανάργυρου. (Πριν έξι μήνες χάθηκε. Αυτό το αναδεικνύω γιατί ο Θείος Ανάργυρος πήγαινε και πλήρωνε τους λογαριασμούς στο προποτζίδικο για να περπατάει και λίγο. Από τότε που τον χάσαμε, χάσαμε την μπάλα με τα φακελάκια. Πού εθελοντής να πηγαίνει εγκαίρως να πληρώνει!) Τέλος πάντων, βρίσαμε, ρίξαμε και πέντε φάσκελα προς… κάπου, ντυθήκαμε, δουλέψαμε, γυρίσαμε και… το νερό πουθενά. Νάτη η <πανσέληνος>, σκέφτηκα. Η ΕΥΔΑΠ, τι ζώδιο είναι άραγε; αναρωτήθηκα. Όμως, όλοι οι άπλυτοι της περιοχής που ζω προφανώς ανήκουν σε διαφορετικά ζώδια. Δεν μπορεί να είμαστε όλοι οι Παπαγιώτες Ιχθύες (με σκορπιό ωροσκόπο που έχω εγώ)! Θα υπάρχουν και Ταύροι και Δίδυμοι και …<Κοριοί>… Πώς λοιπόν μείναμε όλοι του ζωδιακού ΑΠΛΥΤΟΙ, αν ευνοούνται ΣΥΜΦΩΝΑ με τους αστρολόγους οι μισοί του ζωδιακού; ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΛΥΤΟΣ ΚΑΙ ΕΥΝΟΗΜΕΝΟΣ ;
Πώς μπορεί να ξεκινήσει μέρα καλή, όταν πρέπει να πλύνεις τα δόντια με νερό ψυγείου;
Ας αντέξω λοιπόν την <μπίχλα> και ας σχολιάσω τα τρέχοντα…
Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΟΥΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΥΣ
Θύματα της Πανσελήνου και οι Αστρολόγοι. Οι προβλέψεις της Βίκυ Παγιατάκη, το πρωί στην εκπομπή της Μαριέττας, ήταν ακριβώς αντίθετες με τις προβλέψεις του Χρήστου Ντούβλη, το απόγευμα σε εμάς. Εγώ, το απόγευμα της <πανσέληνου>, πήγα ανυποψίαστη στον <χασάπη> της γειτονιάς. Με περίμενε η κυρία του χασάπη με… τις σημειώσεις. Δεν ήξερε πού να <ακουμπήσει>. Στην Βίκυ ή στον Χρήστο; Έφυγα από το χασάπικο έχοντας αγοράσει… μέλι! Εκνευρίστηκα τόσο πολύ, που άπλυτη, βιαστική, εκνευρισμένη, ήθελα ως μίνιμουμ στάση αντίστασης να μην αγοράσω τίποτα! Τελικά αγόρασα ένα μέλι για να μην στείλει τον… δυσοιωνισμό της πάνω μου!!!
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
Δυστυχώς, την εκπομπή της Τρίτης του Παύλου Τσίμα δεν μπόρεσα να την δω. Η έρευνά του, αν και προβλήθηκε την Τρίτη έχοντας απέναντι τον Λάκη Λαζόπουλο, ήταν το κυρίαρχο θέμα κουβέντας στο Μπαρ όπου τα πίναμε με φίλους (συνάδελφοι όλοι από τα κανάλια).
Κατάλαβα, λοιπόν, ότι σε αυτή την εξαιρετική έρευνα – παρουσίαση η χώρα είναι σε ελεύθερη πτώση στο χάος. Το συμπέρασμα της παρέας, με αφορμή την εκπομπή του Τσίμα, ήταν ότι ΟΛΟΙ πλέον <θέλουμε να την κάνουμε για άλλα>. Να περιμένεις τι; Τον Γιωργάκη να φέρει λύση; Ποια λύση; Να βρει τα 850 δις Ευρώ που χρωστάει η Ελλάδα; Να δουλέψεις περισσότερο για ποιόν; Για τον νταβατζή – κράτος, το οποίο θα βρει ένα νέο εύρημα για να πάρει όσα λείπουν από τις τσέπες εκείνων που διοικούν τριάντα χρόνια και βάλε; Υπάρχει κάποιος, που να βλέπει ελπίδα κάπου; Το αποκλείω. Σε ποιόν; Οι ξένοι, οι όποιοι ξένοι, θα μας δανείσουν γιατί; Για να πλουτίσουν οι τσέπες κάποιων συγκεκριμένων, γνωστών σε όλους, οι οποίοι δεν έχουν τιμωρηθεί και δεν πρόκειται να τιμωρηθούν στον αιώνα των αιώνων; Ένας φίλος, παραγωγός τηλεόρασης, θυμήθηκε την εποχή που άρχισε να κάνει καριέρα το Πασοκ με τον Αντρέα. Τότε, νταβατζιλίκι έπαιζαν οι <κλαδικές>… Αν δεν ήσουν σε <κλαδική> δεν έπιανες δουλειά ούτε σαν καντηλανάφτης! Να φανταστείτε ότι στον Αστέρα της Βουλιαγμένης, τότε, στην ρεσεψιόν διορίζονταν άνθρωποι που δεν ήξεραν να πουν ούτε το
Το τραγικό πλέον είναι ότι, όσοι επιθυμούν να εγκαταλείψουν με όποιο κόστος είναι τόσο απογοητευμένοι, που προτιμούν αυτή την λύση παρά να αντισταθούν. Αντιστέκεσαι όταν νιώθεις ότι από κάπου θα προκύψει κάτι… Σήμερα νοιώθεις ότι το μόνο που υπάρχει να σε περιμένει στην αντίπερα όχθη είναι το κενό (εκτός κι αν αρχίσουμε να μαζευόμαστε…)
ΚΑΤΙ ΨΗΝΕΤΑΙ;
Παρακολουθώ, λοιπόν, τις αλλαγές στον ΑΛΦΑ. Καταρχήν, το δελτίο ειδήσεων με την αλλαγή ώρας (αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη) φαίνεται να δικαιώνει εκείνους, που ρισκάρισαν να ψηφίσουν υπέρ της αλλαγής ώρας. Αν και ο παρουσιαστής σε κάνει να θέλεις να ζαπάρεις (είναι πολύ αγχωμένος ακόμη), η θεματολογία του δελτίου κέρδισε αρκετούς τηλεθεατές. Τώρα, το εντυπωσιακότερο είναι ότι αρκετά ικανοποιητικά εμφανίζονται και τα νούμερα του <κάτι ψήνεται>. Αυτό κι αν δεν εκπλήσσει… Θέλω να αφήσω ακόμη χρόνο πριν βγάλω συμπεράσματα, όμως το γεγονός ότι το <κάτι ψήνεται> μαζεύει κοινό την συγκεκριμένη ώρα προβολής δείχνει πόσο έτοιμοι είναι οι τηλεθεατές να τινάξουν την <ναφθαλίνη> από την τηλεόραση. Αρκεί, ίσως, κάποιοι διευθυντές προγραμμάτων να τολμήσουν να ρισκάρουν αλλαγές. Ας επιχειρήσουν να ανακατέψουν την τράπουλα, υποψιάζομαι ότι το κοινό ψάχνεται…
ΜΙΝΤΙΑΚΑ ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΑ
Κορίτσια, τα ραντεβού αργούν. Προς το παρόν, κουβέντες να γίνονται, αλλά για το <πάπλωμα> θα μιλήσουμε μετά το Πάσχα. Κάποιες πληροφορίες, πάντω που τις έχω <δεμένες> θα τις δώσω. Το Σταρ, λοιπόν, έχει ζητήσει εδώ και καιρό από την Άννα Δρούζα ανανέωση συμβολαίου. Οι τελικές κουβέντες εκτιμώ πάντως ότι θα γίνουν μετά την Λαμπρή.
Επίσης, επειδή γράφτηκε ότι η Άννα Δρούζα έχει συζητήσει με το ΑΛΤΕΡ, το δικό μου ρεπορτάζ δεν επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο.
Η Ρούλα Κορομηλά μαθαίνω ότι είναι πολύ σκεπτική για το εάν θα βγει την επόμενη τηλεοπτική σαιζόν μπροστά στις κάμερες. Πάντως, αν η Ρούλα αποφασίσει να ξαναβγεί ΟΝ, θα είναι και είδηση και θα αποτελέσει θέμα μεγάλου τηλεοπτικού ενδιαφέροντος.
ΑΠΟΡΙΑ (Φίλου μου παραγωγού):
Γιατί πρέπει να μαθαίνουμε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τα νέα για όλες τις εγκυμοσύνες; Αυτή <η μηχανή> έχει αρχίσει να παίζει ως τηλεοπτικό θέμα από την στιγμή που συνευρίσκονται τα άτομα έως την στιγμή που μπαίνουν στο 4 Χ 4 αυτοκίνητό τους , για να πάνε σπίτι τους μετά το μαιευτήριο.
<<ΟΙ ΤΟΙΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΙ...>> Άγγελε το γράφω για σένα και για το μήνυμα που μου έστειλες στο face. Έλα, ξανακούστε PINK FLOYD (another brick of the Wall) …
<<Καλύτερα η βαρβαρότητα παρά η πλήξη.>> Το είπε ο Θεόφιλος Γκωτιέ, το 1850.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΠΡΥΚΝΕΡ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ
Δείτε τι έγραψε ο άνθρωπος: “Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανυπόφορο από την θέαση της ευτυχίας του άλλου, όταν εμείς δεν τα πάμε καλά… Να γιατί η θέαση των συμφορών του κόσμου στις τηλεοπτικές ειδήσεις μπορεί να έχει ένα καθησυχαστικό αποτέλεσμα: όχι, δεν χαιρόμαστε με την δυστυχία των άλλων, αλλά αυτή η δυστυχία τους μάς επιτρέπει να νιώθουμε λιγότερο μόνοι και μάλιστα τυχεροί…
Οι <δημοκρατικές κοινωνίες μας> είναι ζηλόφθονες και ευνοούν την οργή για το παραμικρό προνόμιο που παραχωρείται στον άλλον (και προπάντων για το ιδιαίτερα ασυγχώρητο προνόμιο της τύχης). Η Ζήλια έχει ως αντικείμενο την ομορφιά του προσώπου, μια σωματική λεπτομέρεια μια μάρκα αυτοκινήτου, έναν ερωτικό σύντροφο…
Όσο υψηλή και αν είναι η θέση μας, δεν μας προφυλάσσει καθόλου από τον φθόνο απέναντι σε μια υψηλότερη θέση… Το ζητούμενο δεν είναι πια να είμαστε ευτυχισμένοι, αλλά να μην είναι ευτυχισμένοι οι άλλοι και να το ξέρουμε.
Μια αισθητική επανάσταση είναι καταρχάς μια αποκάλυψη που ξανανιώνει τον κόσμο , τού ανοίγει πρωτόφαντες προοπτικές… Με άλλα λόγια, η καθημερινή ζωή μπορεί να μεταμορφωθεί, αν ο καθένας μας, μες τα μέτρα των δυνατοτήτων του, γίνει “θεϊκός δολοφόνος συνηθειών” (Πιερ – Αλμπέρ Μπιρό).
(Σχόλιο: Κατάλαβες, Φίλιππε, γιατί τον Μπρυκνέρ τον έχω <<Ευαγγέλιο;>>)
ΠΗΓΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ (Μαζί του…)
Λοιπόν, κατέληξα! Μην σας τύχει ο άντρας να έχει ζήσει πολλά χρόνια εργένης πριν…(νομίζετε ότι είναι καλό;). Πήγα σούπερ μάρκετ, λοιπόν, μαζί του. Μόνη μου τελείωνα σε είκοσι λεπτά, άντε μισή ώρα. Μαζί του <στοίχειωσα> δύο ώρες να συζητάμε για το <καλό ξύδι>. Εγώ έπαιρνα το κόκκινο. Εκείνος μου εξήγησε τα πλεονεκτήματα του <λευκού>. Εγώ αγόραζα απορρυπαντικό για ρούχα όποιο έβλεπα πρώτο στο ράφι. Εκείνος κοιτάζει συσκευασία, τιμή και …έψαχνε με αγωνία τα <μπαλάκια> που <σκάνε μόνα τους>. Το πάρτι το κάναμε στα αλλαντικά και τα ψαρικά. Ρωτήσαμε για ρέγκες, ρωτήσαμε για γαύρο μαρινάτο, ρωτήσαμε για σαρδέλες… και αφού τελειώσαμε επιτυχώς μετά από δύο ώρες… καταλήξαμε να <γκρουπάρουμε> τα ψώνια σε σακούλες <κατά είδη>. Όταν έφτασα σπίτι ήθελα ποδόλουτρο!
Ο ΣΧΙΖΟ ΜΠΑΡΜΠΕΡΗΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΝΑΥΣΙΚΑΣ
Ξουρίζει ο Μάκουλας. Παπαδόσηφος το χοντρό.
Χαίρετε! Τώρα, βέβαια, το κατά πόσο, μέλλει να το δούμε. Εγώ, πάντως, χαίρομαι! Και γιατί να μη χαίρομαι; Σχίζο είμαι! Σας το δηλώ, για να ξέρετε με ποιον θα έχετε να κάνετε τούδε και εφεξής. Στο εντάξει; Λοιπόν… Α! Παρέλειψα να πω ότι τυγχάνω το καλύτερο ξουράφι της πιάτσας! Ξουραφιά μέλι… Χέρι χάρακας… Όταν δεν έχω ξεχάσει τα χάπια μου… Όταν τα ξεχνάω… γίνεται της κοινής γυναικός εκδιδομένης το σιδηρούν κιγκλίδωμα! Αιδοίον πηλίκιον! Κάτι λοξές φεύγουν εκεί κατά το μήλο του Αδάμ, κάτι ανεξέλεγκτες στ’ αφτιά… δε με πληρώνουν μετά οι πελάτες, έτσι δεν έχω λεφτά για τα χάπια μου… κλπ, κλπ. Τέλος πάντων, αποφάσισα ότι έχω ανυπέρβλητο ταλέντο στα γραφτά κι ότι μειοδοτούσα εναντίον τού εαυτού μου κι εναντίον αυτής ταύτης της εννοίας της πατρίδος, που τόσα χρόνια δεν εξέθετα την εαυτάρα μου μέσω των λέξεων! Έτσι, λοιπόν, συστήνομαι σήμερα στο εν δυνάμει πολυπληθέστατο αναγνωστικό μου κοινό. Θα γράφω τίποτα αράδες ξουραφιασμένες κατά πώς μου γουστάρει και όποτε μου γουστάρει. Τώρα… αν από τα παραπάνω δε βγάλατε νόημα, είναι βέβαιο πως φταίτε αποκλειστικά και μόνο ΕΣΕΙΣ! Εγώ, ακονίζω τα ξουράφια μου, διότι η πατρίς εμέ περιμένει δια να την εκτρέψω από τον ρουν του ερέβους!
– ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΑΤΕ
– Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΔΙΚΟ, ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΞΟΥΡΑΦΙ ΤΟ ΚΡΑΤΑΩ ΕΓΩ!
Αυτά για σήμερα μεταξύ ημών και υμών… Την κάνω τώρα, διότι με περιμένει ο Κολοκοτρώνης να τού περιποιηθώ τη μουστάκα! Βέβαια! Τί νόμιζες Λούλη; Ότι απεριποίητος θα έβγαινε ο Γέρων Του Μωρέως να διεκδικήσει την ψήφο σου; Α να χαθείτε, απίθανοι!
Γειααά! Τα λέμε ετέραν φοράν!
