ΤΟ ΜΠΙ- ΚΟΥ- ΤΙ ΠΗΓΕ EURO (από σπόντα)
Το μπι-κου- τί ταξίδεψε στο Μόναχο την Παρασκευή και γύρισε την Κυριακή. Ο λόγος ΔΕΝ ήταν το Euro. Το παιδί μου, αναγνώστη, σπουδάζει στο Πολυτεχνείο του Μονάχου, τσίμπησα μία μέρα άδεια και πήγα.
ΟΙ ΦΙΛΑΘΛΟΙ ΚΑΙ Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ
Είχα καιρό να ταξιδέψω με την Ολυμπιακή. Την Παρασκευή το πρωί λοιπόν, το λεωφορειάκι του αεροδρομίου μας άφησε μπροστά στο αεροπλάνο μας… Περιμέναμε πέντε λεπτά πριν μπούμε, καθώς ο καθαρισμός δεν είχε βγει ακόμη από το αεροσκάφος… Το τι άκουσε το πλήρωμα, από κάτι τύπους με κασκόλ που κάνανε τους μάγκες, δεν μπορώ να σας το περιγράψω… Μάλιστα δύο τύποι, βλέποντας να καθαρίζει το συνεργείο τα τζάμια του πιλοτηρίου φώναζαν… «Ε… ΜΠΡΡΡ…! ΚΟΙΤΑ ΚΑΙ ΤΟ “ΦΑΝΑΡ”, ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΕΧΕΙ ΛΑΔΙΑ… ». Έβλεπα τις κοπέλες του πληρώματος να τρέχουν να διευθετήσουν τα της επιβίβασης και σκεφτόμουνα πόσο αφανείς ήρωες είναι αυτοί, ειδικά οι εργαζόμενοι… Η υπεύθυνη πτήσεως έκανε σαν να μην άκουγε τίποτα από τα «μπρρρ…» και «τα πλύνε κούκλα το φανάρι»… Μας καλοδέχτηκαν με το χαμόγελο… Φτάσαμε… Βγήκαμε… Φύγαμε…
ΟΙ ΦΙΛΑΘΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ (ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ)
Κυριακή μεσημέρι , προσγειωνόμαστε στο Ελευθέριος Βενιζέλος . Ταξιδεύω πάλι με Ολυμπιακή και το αεροπλάνο είναι γεμάτο φιλάθλους που επιστρέφουν. Δυο σειρές πίσω από μένα κάθεται ΕΛΛΗΝΑΡΑΣ που φοράει υφασμάτινο παντελόνι με πιέτα, άσπρη κάλτσα, μοκασίνι, πουκάμισο υποκίτρινο, ροζ γραβάτα και σακάκι μεσάτο ένα νούμερο μικρότερο. Το πλήρωμα δίνει τις γνωστές οδηγίες και περιμένουμε να ανοίξει η πόρτα του αεροσκάφους… Ο «Ελληνάρας» αρχίζει, λοιπόν: «Ανοίχτε ΡΕ… και τις πίσω πόρτες…». Ο υπεύθυνος του πληρώματος ΕΥΓΕΝΕΣΤΑΤΑ (σε σημείο που ήθελα μετά να ψάξω να βρω τους υπαλλήλους αυτούς και να ρωτήσω τι είδους γιόγκα κάνουνε για να διαχειρίζονται έτσι τα θέματα ), τον ακούω να λέει «περάστε κύριε παρακαλώ στην σειρά σας»… «Μωρέ ΤΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ είναι αυτές; ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΠΕΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΕ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ;;; ΑΝΟΙΧΤΕ ΠΙΣΩ!!!»… Εγώ σκέφτηκα προς στιγμή, ότι για κάτι τέτοιους τύπους θα έπρεπε να έχω στην τσάντα ένα πτυσσόμενο ηλεκτροσόκ… Μην σας ζαλίζω… Μέχρι να πάρω την βαλιτσούλα μου, ο τύπος με την ροζ γραβάτα έβριζε την Ολυμπιακή και τους ανθρώπους της… Αξίζει πραγματικά ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στους εργαζόμενους του εθνικού μας αερομεταφορέα, που συνεχίζουν να διατηρούν την ευγένεια και το χαμόγελό τους και πιστέψτε με, επειδή έχω ταξιδέψει με αρκετές εταιρείες του εξωτερικού, τους θεωρώ από τους καλύτερους στην ευγένεια και στην εξυπηρέτηση…
ΤΟ ΜΠΙΚΟΥΤΙ… ΕΙΔΕ ΕΛΛΑΔΑ – ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ… ΓΟΝΑΤΙΣΕ!
Είναι από τις λίγες φορές που ένιωσα με ξένους τόσο αλληλέγγυα! Το βράδυ του αγώνα, ο γιος μου είχε καλέσει καμιά 25αριά συμφοιτητές του. Όλοι ήταν ξένοι, πλην μιας κοπέλας ελληνίδας. Η τηλεόραση είχε βγει στην βεράντα του σπιτιού… τα παιδιά ήρθανε φέρνοντας ο καθένας το φαΐ του… και εγώ κάθισα στον πάγκο ανάμεσα σε έναν Γάλλο και ένα Γερμανό… Όλοι κρατούσανε ελληνικές σημαίες και κασκόλ ελληνικά… τα καφάσια της μπύρας κάνανε παρέλαση και… με το που «τρώμε» το πρώτο από τους Ρώσους… γονάτισα στα μωσαϊκά…! Ο Γάλλος φίλος του γιου μου για να με παρηγορήσει. άρχισε, απευθυνόμενος στην τηλεόραση και στους Ρώσους, να φωνάζει: «Πάρε τον πουλό (!!!)… μαλακά». Καταλαβαίνω ότι ο Αλέξης τους έχει μπριφάρει στις ελληνικές φράσεις – κλειδιά. Με το που λέει «πουλό» ο Γάλλος, αρχίζει και ο Βαυαρός δίπλα μου… να φωνάζει: «τον πουλό, τον πουλό, τον πουλό!»… Δίπλωσα από τα γέλια. Τα παιδιά ζούσανε στιγμές αλληλεγγύης με εμάς… αλλά δεν καταλάβαιναν γιατί εγώ βλέποντας το Βατερλό μας γελούσα… Επεχείρησα την ώρα του γλυκού να τους εξηγήσω την σημασία του τόνου στην παραλήγουσα και όχι στην λήγουσα , αλλά εκείνοι το θεώρησαν ως ανθυπολεπτομέρεια!
ΤΟ ΜΠΙΚΟΥΤΙ ΕΙΔΕ ΟΤΙ:
Το δελτίο ειδήσεων στο γερμανικό κρατικό κανάλι 2DF διαρκεί ΕΝΑ ΤΕΤΑΡΤΟ!! Μιλάμε για το κεντρικό δελτίο ειδήσεων της χώρας. Η πρώτη είδηση το Σάββατο αφορούσε στην Ιρλανδία, η δεύτερη τις καταστροφές στην Αμερική, η τρίτη το Euro, η τέταρτη το πετρέλαιο…, καιρός και τον «πουλό».
ΤΟ ΜΠΙΚΟΥΤΙ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΕ…
…με την μετάδοση των αγώνων. Οι Γερμανοί σχολιαστές είναι σχεδόν «λοβοτομημένοι» από συναίσθημα… Τους ακούς… Σχολιάζουν δίνοντας περιγραφή με νευροχειρουργική ακρίβεια, αλλά… η φωνή τους δεν έχει αυξομειώσεις έντασης… Όταν μπαίνει γκολ λένε: «Μπήκε, όπως όλοι είδαμε, γκολ». Εμείς αντίστοιχα λέμε: «Και… ΝΑΙΑΙΑΙΑΙ!!! ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΟΟΣ!!!ΝΑΙΑΙΑΙΑΙ. ΓΚΟΟΟΛ… ΓΚΟΟΟΛ!!!… ΓΚΟΟΟΛ!!!… ». Εκεί κατάλαβα ότι η έκφραση του συναισθήματος από λαό σε λαό διαφέρει, ε;
ΤΑ ΣΗΜΑΙΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΡΥΠΑΝΣΗ:
Τα μικρά σημαιάκια που μπαίνουν στα αυτοκίνητα τα ξέρετε… Δεν εννοώ τα ΛΑΒΑΡΑ που βάζουμε εμείς μερικές φορές. Εννοώ τα μικρά σημαιάκια που κολλάνε στα τζάμια… Άκουσον τώρα τι… ζόρι τραβάνε με το περιβάλλον και την προστασία του στη Γερμανία. Θέλουνε να απαγορεύσουνε την ανάρτηση μικροσκοπικών σημαιακίων, γιατί λέει ότι το αυτοκίνητο που φέρει σημαιούλα, αν τρέχει με ταχύτητα 100 χιλιομέτρων την ώρα, αυξάνει τους ρύπους κατά 0,8 %!!!
Φαντάσου την εικόνα του Γερμανού που βλέπει το μαύρο ντουκόχρωμα που βγαίνει από τις εξατμίσεις των ταξί και των λεωφορείων μας εδώ τι θα πάθει. Μάλλον θα πεθάνει ακαριαία από το σοκ.
ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΓΙΟΚ!
Παιδιά, δεν καπνίζεις πια πουθενά στην Γερμανία, παρά μόνο στον δρόμο. Σε όλους τους κλειστούς χώρους, καφέ, εστιατόρια, μπαρ, κλαμπ οι καπνιστές «παίρνουν τον πουλό».
ΤΟ ΜΠΙΚΟΥΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΥΛΟΣ!
Στην Βαυαρία, λοιπόν, δύο κατηγορίες πληθυσμού είναι «πασάδες»! Οι ηλικιωμένοι και οι σκύλοι! Κάθε φορά που πηγαίνω, βλέπω υπέργηρες κυρίες, οι οποίες κυκλοφορούν με «πι»… Το «πι», ξέρετε, είναι μια πατερίτσα χαμηλή με δύο πόδια για να έχει ο άνθρωπος μεγαλύτερη στήριξη στο έδαφος. Τα «πι» στην Γερμανία είναι «πολυσυσκευές»! Καταρχήν κινούνται και με ρόδες, έχουν ενσωματωμένο μικρό καλάθι για αγορές, αλλά και κάθισμα, σε περίπτωση που κουραστεί ο χρήστης, να καθίσει και να το χειριστεί σαν αυτοκινούμενο όχημα!
ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ τώρα: Ακολουθούν τα αφεντικά τους ΠΑΝΤΟΥ! Στις εκκλησίες, στα σούπερ μάρκετ, στα καφενεία, στα ρεστοράν, στα πάρκα, στην πόλη, στο μετρό. Τα παιδάκια δεν παθαίνουν εξορκισμό στη θέα ενός σκύλου και ο σκύλος δεν παθαίνει εξορκισμό στη θέα ενός άλλου σκύλου. Έχουν μάθει την συμπεριφορά «πόλης». Οι Βαυαροί πληρώνουν 40 Ευρώ φόρο τον χρόνο για το κατοικίδιό τους, έτσι ώστε να μπορεί τόσο αυτό, όσο και ο ιδιοκτήτης, να απολαμβάνουν ποιότητα ζωής που τους κάνει ευτυχισμένους.
ΤΟ ΜΠΙΚΟΥΤΙ ΕΠΑΘΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
Στα σούπερ μάρκετ! Αγόρασα ένα μεγάλο καρότσι με τρόφιμα, γιαούρτια, καθαριστικά, κρέατα, μπύρες, ταψιά και πιάτα… και πλήρωσα το ένα τρίτο που πληρώνω εδώ. Το γιαούρτι ΓΙΓΑΣ το πλήρωσα 0.60 Ευρώ, τον Γαλλικό καφέ σε συσκευασία γίγας τον πλήρωσα 2 Ευρώ, την μπύρα το κουτί την πλήρωσα 0,80 Ευρώ. Ήπια έναν ωραιότατο καπουτσίνο στο καφέ Όπερα, δίπλα στην Όπερα του Μονάχου, σε χώρο υψηλής αισθητικής, όπου σχεδόν ανά δύο τραπέζια αντιστοιχεί ένας σερβιτόρος και πλήρωσα τον καφέ 1,50 Ευρώ. Να σας πω μεταξύ άλλων ότι το κράτος διαθέτει 200 Ευρώ τον μήνα σε κάθε Γερμανό πολίτη που σπουδάζει και ο πρώτος μισθός είναι 1.600 Ευρώ. Τέλος για να σας δώσω και το τελευταίο χτύπημα, βρήκα σπίτι έξω από το Μόναχο, πέντε δωματίων, με κήπο ένα στρέμμα, 265 τετραγωνικά να πουλιέται 263.000 Ευρώ!! Τα έγραψα όλα σήμερα γιατί τρία χρόνια πάω και έρχομαι, τα βλέπω και αναρωτιέμαι: Τι κάνω εγώ εδώ;
