ΟΙ ΑΜΟΝΤΑΡΙΣΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ
Μεγάλη χαρά έχω πάρει που με την αρχή του μήνα μπήκα στο Ιατρικό Αθηνών.
Ο γιατρός και φίλος μου Γιώργος Ναούμ, μμμμμ… μου επέβαλε σχεδόν, την εισαγωγή, αντί να γιατροπορεύομαι, επιλέγοντας την «ιατρική της συμπεθέρας».
(Πριν από δυο μήνες μοιραζόμασταν την εμπειρία μου με το σκόρδο, κρεμμύδι, ψαλίδι και μούντζα με το ξημέρωμα από παρθένα Μαρία, όταν το μάτι μου το δεξί είχε πάθει μόλυνση. Θυμάστε; Τότε, όλοι οι αυτόκλητοι επιστήμονες στο σόι, το γραφείο και το συνεργείο αυτοκινήτων ήξεραν τον μαγικό τρόπο για να ανοίξει το κλεισμένο μάτι.
Η Φιλιώ είχε προτείνει μούντζωμα το πρωί, η Δήμητρα σκόρδο, η Χριστίνα «πέρασμα» με ψαλίδι ραπτικής στο σημείο του πόνου, η γυναίκα του Χρήστου με το συνεργείο, έψησε κρεμμύδι για κατάπλασμα… Με τα πολλά έφτασε το μάτι να γίνει ερμητικά κλειστό. Κάποια στιγμή θυμηθήκαμε, με την ξανθιά κολλητή μου ότι κυκλοφορούν ανάμεσά μας οφθαλμίατροι που πιθανόν να ξέρουν κάτι περισσότερο από τις «συνταγές της Μαριγούλας»).
Στριφογυρίζουν δίπλα μου λοιπόν, άσπρες μπλούζες, αλλά η παραμονή μου με πλουτίζει γνώσεις για τον εσωτερικό μου κόσμο (!!!) αλλά και για την τηλεόραση.
Τελικά πρέπει να είμαι νευρωτικιά! Το ομολόγησα και σε έναν γιατρό, χωρίς να με πιέσει διόλου εκείνος. Με το που άκουγα το «περάστε», έμπαινα στο γραφείο – εξεταστήριο, χαμογελούσα στον γιατρό που ως ευγενικός άνθρωπος ήταν όρθιος για να με υποδεχθεί, τον προσπερνούσα καλημερίζοντας και πήγαινα ασκαρδαμυκτί και καθόμουνα στο γραφείο του μπροστά στον υπολογιστή του… (!!!)
Με συγκλονιστική άνεση, θρονιάστηκα και περίμενα να καθίσει εκείνος… απέναντι. (στην θέση του ασθενούς φυσικά) Σε δύο που το έκανα, οι άνθρωποι από ευγένεια δεν ήθελαν να με συνετίσουν. Ο τρίτος γιατρός αντέδρασε… «Ξέρετε πρέπει να καθίσουμε ανάποδα, γιατί πρέπει να ανοίξω τα αρχεία μου στον υπολογιστή, άλλωστε εσείς είστε η ασθενής»… Εκεί και αν ντροπιάστηκα… «Ξέρετε με το που θα δω γραφείο με υπολογιστή, μπαίνω και κάθομαι του λέω»… επιχειρώντας να απολογηθώ. «Το κατάλαβα» μου είπε «Είδατε τι είναι η δύναμη της συνήθειας» ;
Πω ! πω ! πω ! ένοιωσα γελοία και κακομοίρα, που στη θέα γραφείου με υπολογιστή, κάθομαι για να γράψω… ένα ακόμη σπικάζ, ένα ακόμη «μπικουτί» , ένα ακόμη «αφιέρωμα» σε ζωές άλλων…
Το ίδιο νευρωτικό σύμπτωμα έχω και με τα τηλέφωνα. Όταν βλέπω συσκευή να κουδουνίζει, θέλω να σηκώσω το ακουστικό, όχι φυσικά στο γραφείο το δικό μου μόνο , αλλά στα γραφεία όλων, στο γκισέ της τράπεζας, στο σούπερ μάρκετ περιμένοντας να πληρώσω μπροστά στο ταμείο, στο περίπτερο…Τώρα επεκτάθηκα και σε εναλλακτικούς εξωτερικούς χώρους.
Βγήκα λοιπόν, να καπνίσω έξω από την είσοδο του ιατρικού. Ακουμπισμένη στο πεζούλι της εξωτερικής ρεσεψιόν , ακούω να κουδουνίζει η συσκευή δίπλα μου… Πρώτο, δεύτερο, τρίτο ντριν… νοιώθω μια ακατανίκητη δύναμη να το σηκώσω. Ο άνθρωπος πίσω από το τζάμι με κοίταξε με κατανόηση …. «Είμαι εγώ εδώ» μου είπε γλυκά… Δευτερόλεπτα μετά, κοιτάζοντας με , μου λέει «Και όμως…σας ψάχνουν από το μικροβιολογικό» … «Είδατε που το ένοιωσα ότι ήταν για μένα» ; απάντησα.
Ο ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΝ ΣΑΧΛΑΜΑΡΑ …
Βλέποντας τηλεόραση από την θέση του ασθενούς, κατάλαβα γιατί το κουτσομπολιό που γινότανε στις αυλές των σπιτιών κάποτε, είχε και θεραπευτική επίδραση στα μυαλά των ανθρώπων .Αυτό το κουτσομπολιό της αυλής , αντικατέστησαν οι εκπομπές του μεσημεριού και του απογεύματος .
Πως να παρακολουθήσεις από το κρεβάτι του νοσοκομείου , την εκπομπή της ΝΕΤ , PRESS, για τον «ευρωπαϊκό δανεισμό και το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ»; Ο άνθρωπος που έχει σπασμένο το ποδάρι του, εκείνος που έχει κάνει εγχείρηση προστάτη, εκείνος που έχει βγάλει αμυγδαλές, θα επιλέξει σαχλαμάρα ή τίποτα.
ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ “ΕΡΕΥΝΑ” ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΤΣΙΜΑ
Επιεικώς εξαιρετική η εκπομπή του Μέγκα. Ο δημοσιογράφος επέλεξε να ακουστούν και να καταγραφούν απόψεις γερμανών δημοσιογράφων , πολιτών, μελών – βουλευτών της γερμανικής βουλής , ταξιτζήδων στο Αμβούργο σε μια παρουσίαση όπου, το επιχείρημα, ήταν ο μοναδικός πρωταγωνιστής .Η έρευνα έδινε την δυνατότητα με τον τρόπο που δομήθηκε η ροή της εκπομπής να κάνει και τον Έλληνα τηλεθεατή , λιγότερη η περισσότερο άρρωστο , δεν έχει σημασία , στο να «φορέσει τα παπούτσια ενός Γερμανού ή ενός Γάλλου , μέσου εργαζόμενου»… Η Ελλάδα πρωταγωνιστεί στην διεθνή σκηνή απασχολώντας τα διεθνή μέσα τον τελευταίο χρόνο. Ενδεικτικό τον άρθρο των Τimes ένα χρόνο πριν με τίτλο «φοβού τους Έλληνες και χρέη φέροντας»…
«Οι πολιτικοί σας ηγέτες σας έβαλαν στην ζώνη του Ευρώ χωρίς να σας εξηγήσουν οδυνηρές αλήθειες ….Βουλώνατε τις τρύπες του προϋπολογισμού με …τρικ …..Είναι κρίμα που οι πολίτες της Ελλάδας θα πληρώσουν για τα λάθη των ηγεσιών τους» ( ήταν μερικές από τις απόψεις που ακουστήκαν στην εκπομπή).
Η Γιούλιαμ Τιμ, γερμανικής καταγωγής , μάνατζερ τεχνικής εταιρείας στο Παρίσι , παντρεμένη με Έλληνα χημικό μηχανικό , δήλωσε ότι «αν η Ελλάδα δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της θα χρεοκοπήσει… Ας την αφήσουμε να χρεοκοπήσει λοιπόν , για να αρχίσει από την αρχή όπως θα γινότανε με κάθε επιχείρηση που θα πάθαινε το ίδιο». Αμέσως μετά, ο Ζan Roben δημοσιογράφος της Figaro, υποστήριζε ότι πρέπει με κάθε τρόπο να ενισχυθεί η Ελλάδα και ταυτόχρονα να ληφθούν πολύ δραστικά μέτρα.
Ένα καταπληκτικό οδοιπορικό σε Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία και Βρυξέλλες που έθετε το ερώτημα. « Ποιος φταίει για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας; Οι ελληνικές κυβερνήσεις; Οι κερδοσκόποι ; Η νοοτροπία; Τα μεγάλα Τραπεζικά μεγαθήρια; Ο ανταγωνισμός στρατηγικής ανάμεσα σε Γαλλία- Γερμανία;
Βλέποντας την «έρευνα» πίστεψα ότι υπάρχει λύση ακόμη και για την Ελληνική οικονομία. Όταν αντιμετωπίζομαι ως τηλεθεατής όπως με έκανε να νοιώσω ο Τσίμας με την συγκεκριμένη εκπομπή, αισθάνομαι ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα ότι στην ελληνική τηλεόραση προστατεύεται ακόμη η ελληνική γλώσσα, η δημοσιογραφική έρευνα και το ρεπορτάζ .
ΚΟΥΙΖ
Ποιος πολύ, πολύ, πολύ γνωστός παρουσιαστής της τηλεόρασης, ο οποίος απέχει το τελευταίο διάστημα από την «ενεργή τηλεοπτική δράση» αποτελεί μεγάλη επιθυμία των διοργανωτών των βραβείων τηλεόρασης για να τα παρουσιάσει, αν …αν ξεπεραστεί ένα προβληματάκι ;
Σαρδέλα μου, σε φιλώ στη μούρη.
