(Ένας χώρος στη ζούγκλα που στηρίζει τα δικαιώματα των ζώων)
ΟΙ ΑΜΟΝΤΑΡΙΣΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ (Σαρδέλα)
Θυμήθηκα, λοιπόν κοριτσάκι μου το δόγμα ανάπτυξης της σύγχρονης ελληνικής οικογένειας.
«ΔΟΥΛΕΨΕ ΝΑ ΦΑΣ ΚΑΙ ΚΛΕΨΕ ΝΑ ‘ΧΕΙΣ»
Αυτό το αξίωμα ζωής ρίζωσε σαν το Άλιεν, Σαρδέλα, ένα πράγμα, στον εγκέφαλο της πλειονότητας των ανθρώπων που γεννήθηκαν στο γούπατο αυτό που ύμνησε τον πολιτισμό και τη Δημοκρατία!
Θέλουμε να χύσουμε τόνους μπουγαδόνερα στους Γερμανούς συλλήβδην για ένα κίτρινο πρωτοσέλιδο, το οποίο εκθέτει τον εκδότη και τον διευθυντή του περιοδικού, αδιαφορώντας παντελώς για το ότι γενιές ολόκληρες στη χώρα μεγάλωσαν και μεγαλώνουν, βροντοφωνάζοντας ότι: «στον ελεύθερο χρόνο μου δουλεύω στο Δημόσιο».
ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΟ ALTER
Την παρακολούθησα την ημέρα της απεργίας, γιατί στην πρώτη της προβολή δεν μπόρεσα να την δω.
Λοιπόν, ο Νίκος Χατζηνικολάου είναι μακράν εξαιρετικός στο είδος της δημοσιογραφίας που λέγεται συνέντευξη. Διαθέτει ένα μεγάλο ταλέντο. Μπορεί να ρωτάει με απλούστατο, εξαιρετικά απλούστατο τρόπο, τα πάντα και να παρουσιάζει το κάθε σύνθετο εξειδικευμένο θέμα, έτσι ώστε να το καταλαβαίνει η πρωταγωνίστρια της εκπομπής «κάτι ψήνεται», χωρίς ταυτόχρονα να νιώθει ο υποψήφιος διδάκτορας του απέναντι διαμερίσματος ότι ο τύπος είναι λαϊκιστής.
Ας λένε ότι θέλουν όσοι θέλουν, ο Βγενόπουλος υπήρξε εξαιρετικός καλεσμένος. Αν δεν ήταν ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας, θα μπορούσα άνετα να τον δω, σε ρόλο Χατζηνικολάου σε μεγάλο κανάλι διεθνούς εμβέλειας.
Η κουβέντα ήταν εξαιρετική για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί δεν ένιωσα ως τηλεθεατής ότι ο δημοσιογράφος είχε πρόθεση να διευκολύνει τον καλεσμένο, και δεύτερον γιατί ο καλεσμένος κάθισε με τη διάθεση να εκτεθεί.
Άσχετα από οποιαδήποτε ιδεολογία, συμφωνώ απολύτως με τον επιχειρηματία που είπε ότι στην παρούσα φάση (της τραγωδίας που ζούμε, συμπληρώνω εγώ) το μόνο που μπορούμε να κάνουμε ως πολίτες είναι να στηρίξουμε τον Γιώργο Παπανδρέου.
Ο συγκεκριμένος, την εποχή που άλλοι έκαναν κάθε δυνατή προσπάθεια να πηδήξουν κουτουρού από το σκάφος που είχε κεντράρει σε ξέρα, επέλεξε να ζητήσει λαϊκή εντολή να κυβερνήσει. Από τρέλα; Από άγνοια κινδύνου; Από διάθεση να σύρει τον «χορό του ζαλόγκου»; Από οικογενειακή παράδοση; Από εμπιστοσύνη στον θεό της Ελλάδας; Βρέθηκε, πάντως, εκείνος να αναλαμβάνει το χάος, τη στιγμή που οι προηγούμενοι… ήθελαν να πηδηχτούν από τα παράθυρα.
Έχει βγει, λοιπόν, ο Παπανδρέου παγανιά και παρακαλάει κάθε αρχηγό κράτους που κυκλοφορεί να δείξει λίγη κατανόηση στην τραγωδία που περνάει ο ελληνικός λαός.
Σε κάθε τραγωδία, όμως, σύμφωνα με την αρχαιοελληνική σκέψη, υπάρχει κάθαρση.
Την κάθαρση αυτή ζητάμε, την κάθαρση αυτή ζήτησε και ο Βγενόπουλος δημοσίως. Για να μπορέσει ο προδομένος λαός να αναθαρρήσει, επιβάλλεται να αναλάβει πρωτοβουλία ένας ηγέτης να παρουσιάσει στον ελληνικό λαό ποιοι είναι εκείνοι οι πρόστυχοι πολιτικοί που λαμβάνοντας λαϊκή εντολή, πρόδωσαν και εκποίησαν, γη, αέρα, θάλασσα και βυθό ελληνικό σε βαθμό εγκλήματος «εσχάτης προδοσίας».
Αυτή τη χρονική στιγμή νιώθω ότι ο πρωθυπουργός έχει την συναίνεση να προχωρήσει σε απόλυτη εκσκαφή. Δεν χρειάζεται να διαθέτει κάποιος την επιχειρηματική δραστηριότητα του Βγενόπουλου για να καταλάβει ότι στη χώρα δύο βαριές βιομηχανίες θα μπορούσαν να αναπτυχθούν:
Ο Πολιτισμός και ο Τουρισμός
Και αναρωτιέμαι; Τόσο ατάλαντους σκηνοθέτες, παραγωγούς, ηθοποιούς, διευθυντές φωτογραφίας διαθέτουμε που δεν μπόρεσε Υπουργείο Πολιτισμού να πρωτοστατήσει στην παραγωγή ταινιών μεγάλου μήκους που να έχουν σχέση με την ελληνική μυθολογία και όχι μόνο; Γιατί αφήσαμε τους Αμερικάνους να χρησιμοποιήσουν τις ελληνικές επικές ιστορίες, με αποτέλεσμα να δούμε στη μεγάλη οθόνη τον Μέγα Αλέξανδρο σαν Αλεξία και τον Αχιλλέα με μούσι;
Γιατί δεν παράγουμε εμείς στη μεγάλη οθόνη την ιστορία μας, έτσι ώστε να μην φτάνουμε σήμερα να εκλιπαρούμε για σεβασμό, ζητιανεύοντάς τον.
Και σκηνοθέτες υπάρχουν καταπληκτικοί και ηθοποιοί και παραγωγοί, απλώς τα τελευταία χρόνια, όποιος μιλάει για όνειρο – όραμα ελληνικό, αντιμετωπίζεται ως περιθωριακός ή ως γραφικός εθνικοπατριώτης.
Είναι ή δεν είναι παράλογο, κύριε Γερουλάνο μου, όταν θέλει κάποιος να σπουδάσει βυζαντινή μουσική να πρέπει να πάει στην Ολλανδία ή στο Βέλγιο; Έψαξε κανείς να μάθει πόσοι αριθμητικά είναι εκείνοι που σπουδάζουν το συγκεκριμένο αντικείμενο στην Ευρώπη; Είμαι βέβαιη πως ποτέ.
Ξέρει μήπως κάποιος πόσα λεφτά χρειάζεται ένας φοιτητής, για να σπουδάσει στην Οξφόρδη Φιλοσοφία; Είναι χοντρικά 2.500 ευρώ τον μήνα. Αυτά περίπου χρειάζεται εκείνος που επιθυμεί να μάθει Σωκράτη, Πλάτωνα, Αριστοτέλη… Απαιτείται, όμως, για να συναντήσεις την αρχαία ελληνική πολιτική σκέψη, να φύγεις από τη χώρα που τους γέννησε, για να τους ψάξεις εκεί όπου έχουν λύσει οι άνθρωποι χρόνια τώρα το θέμα του ασύλου, του καθηγητικού κατεστημένου και της αξιοκρατίας στη γνώση.
Δεν είναι προσβολή στους θεούς αυτής της χώρας, να μην μπόρεσε ποτέ ένας υπουργός παιδείας, ένας υπουργός πολιτισμού να δημιουργήσει στους αρχαίους ελληνικούς χώρους που δόξασαν τη φιλοσοφία και τν δημοκρατία, πανεπιστήμια, όπου φοιτητές απ’ όλο τον κόσμο θα μελετούσαν τις αρχές του πολιτισμού και της δημοκρατίας;
Δεν είναι προσβολή στους θεούς που μας ευλόγησαν, να έχουμε αφήσει τους Γάλλους να λανσάρουν την Eurodisney, την ίδια στιγμή που θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε πάρκο αντίστοιχων διαστάσεων που να παρουσίαζε σε παιδιά και μεγάλους την ελληνική μυθολογία;
Τις προάλλες, η φίλη μου, η Βίλυ, η οποία είναι γιατρός -χειρουργός με μεγάλη καριέρα και στο εξωτερικό, πολύ θυμωμένη με τους προδότες που διοίκησαν αυτή τη χώρα, μου έλεγε ότι οι Άγγλοι έχουν αναδείξει ως σημεία τέχνης και πολιτισμού τα σπίτια των νεκρών από… ΠΑΝΟΥΚΛΑ! Τους πανουκλιασμένους, δηλαδή, τους θεωρούν ως σημείο αναφοράς ιστορικό με αποτέλεσμα να πηγαίνουν εκεί τους τουρίστες με πούλμαν… Τι να κάνουν; Οι Άγγλοι, βλέπεις, μέχρι τον 18ο αιώνα, κοιμόντουσαν στη λάσπη σαν τα γουρούνια. Δεν είχαν τη ΜΕΓΑΛΗ ιστορία της Ελλάδος.
Οι Θερμοπύλες οι δικές μας είναι η πανούκλα των Εγγλέζων. Απλώς, εκείνοι ξεναγούν τους ξένους στα πανουκλόσπιτα, ενώ εμείς κάναμε τα πάντα να μην φαίνεται πια ο Λεωνίδας από εκείνους που περνάνε στην εθνική οδό. Μετά μας φταίει ο Γερμανός δημοσιογράφος και το δάχτυλο…. Το δάχτυλο το είδαμε, τα προπύλαια στο Μόναχο που έφτιαξε ο Βασιλιάς τους ο Λουδοβίκος, για να μην ξεχνάει ποτέ η ανθρωπότητα τη χώρα που γέννησε τις αρχές της ελευθερίας και της δημοκρατίας δεν τα έχει δει κανένας, φαντάζομαι. Στο εσωτερικό των Προπυλαίων, μάλιστα, είναι γραμμένα με ελληνικούς χαρακτήρες τα ονόματα των ηρώων της ελληνικής επανάστασης τιμής ένεκεν…
ΞΕΡΕΙΣ, ΣΑΡΔΕΛΑ, ΠΟΥ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ;
Ψηφίζει τον πολιτικό εκείνο που θα του διορίσει το παιδί στο Δημόσιο. ΤΕΛΟΣ.
Αυτό είναι το κριτήριο τα τελευταία τριάντα χρόνια. Αυτό είναι και το κριτήριο επιλογής των βουλευτών. Οι 300 δεν πάνε μόνοι τους και πιάνουνε στασίδι, εμείς τους δίνουμε το πασαπόρτι.
Όλα αυτά που σκέφτηκα και γράφω τώρα προέκυψαν με αφορμή τη συνέντευξη του Βγενόπουλου στον Χατζηνικολάου, μια συνάντηση που όταν τελείωσε δεν ένιωσα στο παραμικρό ότι κάποιος από τους δύο με είχε υποτιμήσει.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΗΛΕΘΕΑΤΗ
Σαρδέλα. Το απόγευμα της μέρας που είχαμε απεργία, ένιωσα ξαφνικά σαν να έχει πιει σαράντα σφηνάκια πετρέλαιο κίνησης. Αποτέλεσμα της κατάχρησης αυτής, να μείνω κλινήρης την επόμενη μέρα. Τι κάνουμε, Σαρδέλα, όταν μένουμε σπίτι; Βλέπουμε τηλεόραση…
Ένα είναι το κυρίαρχο συμπέρασμα, κάνοντας ΖΑΠ.
ΠΑΙΔΙΑ, ΑΛΛΑΞΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ !
Είναι πολύτιμο να βλέπεις τηλεόραση, όταν κάνεις τηλεόραση. Δυστυχώς, όσοι κάνουν τηλεόραση, δεν βλέπουν ποτέ τηλεόραση, γιατί δεν έχουν χρόνο να το κάνουν. Θα έπρεπε, λοιπόν, οι ιδιοκτήτες σταθμών να υποχρεώνουν τους διευθυντές προγραμμάτων, τους αρχισυντάκτες, τους παραγωγούς, τους σκηνοθέτες των εκπομπών να βλέπουν υποχρεωτικά τα προγράμματά τους, πίνοντας καφέ στον καναπέ του σπιτιού τους.
Μεγάλο σχολείο ο καναπές! Λοιπόοοον… Συμπέρασμα πρώτο, Σαρδέλα.
ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΧΕΙ ΘΕΜΑ …
Το γράφω για όλες τις εκπομπές, μα για όλες! Τις επόμενες μέρες, θα αναπτύξω περισσότερο τον προβληματισμό μου, γιατί νιώθω ότι, αν δεν αλλάξει πορεία η θεματολογία το μεσημέρι στην τηλεόραση, θα κεντράρει σε ξέρα.
Κατάλαβα ότι η συνταγή του μεσημεριάτικου έχει οριστικά τελειώσει… Όσοι το επιλέγουν είναι γιατί δεν υπάρχει εκείνη την ώρα άλλη πρόταση. Αναφέρομαι για το διάστημα από τις 12 – 1 το μεσημέρι έως και τις 6και μισή το απόγευμα. Είδα, δηλαδή, Κους – Κους , Μπλα – Μπλα , Super Star, δέστε τους, Φώτης Μαρία live, μεσημεριανό x press.
Όλες τις εκπομπές τις είδα για πρώτη φορά από τη θέση του τηλεθεατή. Απίστευτη εμπειρία, Σαρδέλα, …Συμπέρασμα πρώτο. Όποιος προλάβει πρώτος να αλλάξει από την πεπατημένη θα επιβιώσει .
Είναι τέλος εποχής παιδιά… Τρώμε τις σάρκες μας γύρω γύρω όλοι με θεματολογία που έχει ψοφήσει …προ πολλού. Όσοι αντέχουν είναι γιατί ο καθένας κρατάει από τους τόκους των προηγούμενων ετών, τίποτα άλλο. Όσοι συνεχίσουν με την ίδια πατέντα και την επόμενη χρονιά θα αδικήσουν τον εαυτό τους.
(Ομολογώ ότι πρώτη φορά είδα live Φώτη και Μαρία. Είναι πολύ ευχάριστοι και πολύ δεμένοι ως «χημεία». Θα μπορούσαν να κάνουν πολλά. Γλύκα το τετράποδο στο πλατό, η Μαρία νομίζω ότι είναι καιρός να αλλάξει στυλ, μαλλί, ντύσιμο μακιγιάζ). Πάντως, τέσσερις εκπομπές με κοινή δεξαμενή θεμάτων και ίδιο στήσιμο είναι πασέ ντε πασέ.
Καλή συνέχεια σε όλους.
