Σε έναν κόσμο άτιμων και ανοήτων, είναι Γολγοθάς να είσαι «Κοψιδάς».
 

Η Ψυχή είναι ένα έγχορδο όργανο·

ένα όργανο με αναρίθμητες χορδές,

που -ανάλογα με τα εξωτερικά ερεθίσματα- έκαστη εξ αυτών παράγει τον δικό της ήχο.

 

Δεν ανταποκρινόμαστε άπαντες με τον ίδιο τρόπο

στα μουσικά κελεύσματα τής Ζωής και τής Ψυχής·

ο καθένας έχει τον δικό του χαρακτήρα και τις δικές του προσλαμβάνουσες,

που τον οδηγούν να αντιλαμβάνεται διαφορετικά τις «νότες»

(όπου «νότες», τα πρόσωπα και τα συμβάντα που πλαισιώνουν τον βίο μας).

 

Υπάρχει μία χορδή, λοιπόν,

που εκπέμπει σε υψηλές συναισθηματικές συχνότητες

και χρησιμεύει ως κώδικας επικοινωνίας για τούς αυθεντικά ευαίσθητους ανθρώπους.

Ως εκ τούτου,

ό,τι πρεσβεύει ο Γιώργος Κοψιδάς,

γίνεται αντιληπτό και εκτιμάται μόνο από άτομα με εφάμιλλη ενσυναίσθηση.

…

 

Με συγκινεί βαθύτατα ο Γιώργος Κοψιδάς.

Με συγκινεί βαθύτατα αυτός ο υπέροχος άνθρωπος.

Με συγκινεί βαθύτατα το γεγονός,

ότι αυτός ο άνθρωπος με συγκινεί χωρίς να προσπαθεί κατ’ ελάχιστον να με συγκινήσει.

 

Με συγκινεί βαθύτατα ότι είναι vegan

και έχει βρει τη δύναμη να απαρνηθεί τη σαρκοβόρο Ανθρώπινη Φύση,

αρνούμενος εμπράκτως να συμμετέχει στην καθεστηκυΐα κατάσταση

όπου εκατομμύρια αθώα ζώα θυσιάζονται προς χάριν τής γευστικής τέρψης μας

και τής ανάλγητης επιβίωσής μας.

 

Με συγκινεί ο Γιώργος Κοψιδάς -όπως και κάθε άνθρωπος- που αγαπάει τα Ζώα.

Εκείνες τις πρώτες ημέρες τού φετινού «Survivor»

είχα αναγνώσει στο «Twitter» την ανάρτηση ενός άγνωστου σε εμένα χρήστη,

η οποία αποτυπώθηκε στην καρδιά μου και στην ψυχή μου

διότι εξέπεμπε Αγάπη συνδυασμένη με Ταπεινότητα.

Εκράτησα εκείνο το tweet στον υπολογιστή μου…

 

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ!
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΨΙΔΑΣ!

 

Ο Γιώργος Κοψιδάς είναι ένας άνθρωπος

που με την ύπαρξή του αγγίζει αυτήν την εξαιρετικά λεπτή χορδή τής ψυχής μας

και ανεπιδίωκτα κινητοποιεί τούς δακρυϊκούς αδένες μας,

διότι ξέρουμε και δυνάμεθα να (συν)αισθανόμαστε το μεγαλείο του.

 

Ναι,

αυτός ο άνθρωπος με το σκαμμένο πρόσωπο,

αυτός ο άντρας που απέχει παρασάγγας από τα κλασικά πρότυπα ομορφιάς,

είναι πανέμορφος λόγω τής ψυχής του.
… 

 

Είχα γράψει στις 10 Μαρτίου…

«Ο Γιώργος Κοψιδάς δεν είναι υπερ-παίκτης μεν,

αλλά είναι ένας συγκινητικός άνθρωπος.

Τίμιος γίγαντας, δημοκράτης, δίκαιος, ταπεινός, στωϊκός,

μοναχικός μα όχι αντικοινωνικός, ευσεβής, φιλόζωος.

Στο πρόσωπό του αποτυπώνονται οι κακουχίες τής ζωής του.

Αξιαγάπητος.»!

 

Αυτά είναι ο Γιώργος Κοψιδάς.

Αξιαγάπητος διότι έχει τον ντιενεϊκό προορισμό

να μετουσιώνει τις κακουχίες του σε Τιμιότητα, σε Δικαιοσύνη,

σε Ταπεινότητα, σε Στωϊκότητα, σε Μοναχικότητα μα όχι σε Αντικοινωνικότητα,

σε Ευσέβεια, σε Αλληλεγγύη, σε Φιλαλληλία, σε Φιλοζωΐα, σε Φιλία. 

Σπάνιος άνθρωπος·

και γίνεται ακόμη πιο σπάνιος, στην εγωμανή και κανιβαλική εποχή που διάγουμε.

 

Ένας μελαγχολικός, θλιμμένος, στωϊκός, ταπεινός άνθρωπος,

που έχει συνειδητοποιήσει και εμπεδώσει τη Ματαιότητα τής Ζωής.

Συχνά υποφέρει·

υποφέρει από την Ανθρώπινη Βλακεία, από το Ψέμα, από την Υποκρισία,

από την Αδικία, από τον Ρατσισμό, από την Γκετοποίηση.

Δεν μιλάει πολύ, δεν επιδιώκει να εκφράζεται με λόγια,

αλλά τα λέει όλα με το βλέμμα του.

 

Ένας αυθεντικά καλόψυχος, αξιοπρεπής, υπερήφανος άνθρωπος,

που αρνείται να υποτάσσεται στη Μάζα

και εφαρμόζει με έξοχο τρόπο την καβαφική προτροπή

τού συγκλονιστικού ποιήματος «Όσο Μπορείς»:

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον, όσο μπορείς:

Μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια τού κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.».

 

Ο Γιώργος Κοψιδάς δεν υποκύπτει

στον -πάντοτε υφέρποντα και ενίοτε ωμό- εκβιασμό τής Μάζας

και δεν εξευτελίζει τη ζωή του μες στην πολλή συνάφεια τού κόσμου,

μηδέ μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Δεν είναι δουλικός, δεν είναι γλοιώδης, δεν είναι υποτακτικός· 

αυτό η Μάζα δεν τού το συγχωρεί.

 

Ο Γιώργος Κοψιδάς είναι ΚΑΙ Αρχηγός, ΚΑΙ Ηγέτης.

Δεν διεκδικεί αυτούς τούς τίτλους, αλλά τούς κατακτά δικαίως λόγω τής ψυχής του.

Το χαρακτηριστικό σκαμμένο πρόσωπό του,

αυτό το πρόσωπο που επιδέχεται τη Σάτιρα

-είτε σε επίπεδο σκιτσογραφίας,

είτε σε επίπεδο καρτουνίστικης προσέγγισης

με την όντως αστεία ομοιότητα με τον Άβερελ Ντάλτον-

γίνεται εμβληματική μορφή λόγω τού εσωτερικού σθένους του

(οποία υπέροχη και απρόκλητη ειρωνεία·

να παραπέμπεις φυσιογνωμικά στον αφελή Άβερελ

και στην πραγματικότητα να είσαι ένας εξαιρετικά ευφυής άνθρωπος).

 

Ο Γιώργος Κοψιδάς θα λείψει πολύ από το «Survivor»· 

θα λείψουν η ψυχάρα του, το πάθος του, η προσωπικότητά του, η μορφή του.

 

Ο Γιώργος Κοψιδάς ήταν πανάξιος αρχηγός και ηγέτης τής ομάδας του στο «Survivor»,

αλλά ουδέποτε εκμεταλλεύθηκε την εξέχουσα θέση του

ως «πλυντήριο» και ως «καθαρτήριο» των σφαλμάτων του·

τουναντίον, έκανε αυτοκριτική και ανεγνώριζε τα λάθη του. 

Και το κυριότερο,

όταν εζήταγε «συγγνώμη» την εννοούσε

και δεν την εχρησιμοποιούσε ως μία «ξεπέτα» για να εκέρδιζε τις (χαμένες) εντυπώσεις. 

…

 

Κατόπιν τούτων,

ήταν νομοτελειακό ότι ο ακέραιος χαρακτήρας του

-συνδυαζόμενος με τις ποικίλες «αντικαθεστωτικές» ευαισθησίες του-

θα τον καθιστούσε στόχο τής Μάζας.

 

Η Μάζα επέκρινε παντί τρόπω τον Γιώργο Κοψιδά

για τις -ιδιαίτερης ευαισθησίας- διατροφικές επιλογές του,

η Μάζα επέκρινε παντί τρόπω τον Γιώργο Κοψιδά

μέχρι και για τη συνήθειά του να κάνει διαλογισμό.

 

Άτομα απαίδευτα, αμόρφωτα, ακαλλιέργητα, τοξικά, ποταπά,

έφτασαν να ειρωνεύονται, να κοροϊδεύουν, να απαξιώνουν, να υποτιμούν έναν άνθρωπο,

επειδή ετόλμησε να διαπράττει το… κακούργημα τής Ενδοσκόπησης.

Άτομα που βρίθουν από κακοήθεια

και μόλις δουν έναν άνθρωπο να ξεχωρίζει για τα ιδανικά του,

σπεύδουν να τον διαβάλουν, να τον συκοφαντήσουν, να τον καθυβρίσουν.  

Άτομα που ανήκουν στη σεσημασμένη και άκρως αισχρή συνομοταξία 

που συμπυκνώνεται στον όρο «Τιμητές».  

Άτομα χωρίς αξιοπρέπεια και μπέσα,

που κοπαδηδόν εφορμούν

εναντίον κάθε έντιμου, ειλικρινή, αληθινού ανθρώπου που τούς χαλάει την «πιάτσα».

Άτομα ακροβολισμένα,

που ψάχνουν με λύσσα και μανία την οποιανδήποτε αφορμή για να σε ψέξουν.  

Άτομα που δι’ ανύπαρκτον ή ασήμαντον αφορμήν

σπεύδουν να σε ισοπεδώσουν, να σε κανιβαλίσουν.

Άτομα που χρησιμοποιούν τις μαζικές επιθέσεις τους

ως φόβητρο και ως πειστήριο για να στρατολογούν νέα μέλη

(η Ζωή έχει αποδείξει αναρίθμητες φορές 

-και συνεχίζει να το αποδεικνύει επί καθημερινής βάσεως- 

ότι λίγοι είναι οι γενναίοι που τολμούν να πάνε κόντρα στη Μάζα). 
… 

 

Ο Γιώργος Κοψιδάς ετόλμησε να δηλώσει

ενώπιον τού αποβλακωμένου τμήματος τής Ελληνικής Κοινωνίας

ότι είναι «ενεργειακά ευαίσθητος».

 

«Ενεργειακά Ευαίσθητος»;

Τι είν’ αυτό;

Ξιφούλκησαν οι ημεδαποί «Τραμπάκουλες» εναντίον των αγνώστων λέξεων 

και τής παντελώς άγνωστης -σε αυτούς- μορφής ευαισθησίας.

Εξανέστησαν οι ελληνόφωνοι μεσαιωνιστές,

που έχουν περιορίσει την ούγκανη επικοινωνία τους

σε διαρκείς επικλήσεις τού χουντικού τρίπτυχου..:

«Τι είν’ αυτά που μάς τσαμπουνάει ο Κοψιδάς;

Γιατί δεν αναφέρει σε κάθε πρότασή του την Πατρίδα, τη Θρησκεία, την Οικογένεια;

Γιατί δεν κλαψουρίζει;

Γιατί δεν μάς ικετεύει να τον ψηφίσουμε;

Γιατί δεν ζητιανεύει την εύνοιά μας;

Πώς τολμάει να είναι υπερήφανος και αξιοπρεπής;

Πώς τολμάει να μην είναι ξευτίλας σαν εμάς και σαν τούς ευνοούμενούς μας;».

 

Εν κατακλείδι,

για ένα μεγάλο τμήμα τού εγχώριου πληθυσμού

οι προσεγγίσεις που έχει ο Γιώργος Κοψιδάς περί τής Ζωής,

είναι απλώς «αλαμπουρνέζικα».

Πώς να τον αντιληφθούν οι χοντρόπετσοι κρετίνοι,

πώς να τον καταλάβουν τα άτομα

που η ζωή τους είναι διαρκώς στο μάτι τού κυκλώνα τής Τοξικότητας, 

πώς να τον καταλάβουν οι ιδρυματισμένοι με την Τοξικότητα

και εν γένει όσοι πολίτες αισθάνονται άβολα -έως και εχθρικά-

απέναντι σε κάθε περιβάλλον και σε κάθε άνθρωπο που αποπνέουν Υγεία.

…

 

Έτσι, τού έσουραν πολλά· πάρα πολλά.

Τον κατηγόρησαν -χωρίς την παραμικρή ένδειξη- ότι έστηνε τις ψηφοφορίες.

Τον κατηγόρησαν -χωρίς την παραμικρή ένδειξη- ότι κινούσε τα νήματα.

Τον κατηγορούσαν ότι είναι υποκριτής

κι ότι εκτός κάμερας έδειχνε το πραγματικό πρόσωπό του και έβριζε· 

δεν είναι υποκρισία, ανόητοι τιμητές, αλλά «(Αστική) Ευγένεια».

 

Τον κατηγόρησαν για τη φράση που είπε

άμα τω ακούσματι τής παντελώς άδικης αποχώρησής του:

«Ρίσκαρα κι έχασα.

Έτσι είναι τα παιχνίδια, κι αυτό εδώ είν’ ένα παιχνίδι·

δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ.

Χαίρομαι διπλά, για να ’μια ειλικρινής…

Πρώτον, γιατί θα επιστρέψω στους δικούς μου ανθρώπους,

θα γιατρέψω τις πληγές μου, το σώμα μου, θα φάω όμορφα φαγητά,

θα δω τις γάτες μου, τα άτομα που αγαπώ, την οικογένειά μου, τούς φίλους μου…

Και επίσης χαίρομαι γιατί με την ψήφο του ο κόσμος έδειξε τι θέλει να βλέπει,

τι θέλει να συνεχίσει να βλέπει…

Προφανώς δεν θέλει να βλέπει αυτό που πρεσβεύω εγώ,

που θεωρώ ότι είναι η Υγεία, η Αλήθεια, η Ευθύτητα, η Τιμιότητα, η Εντιμότητα,

η Ακεραιότητα, η Ηθική.

Προτιμά να βλέπει κουτσομπολιό, ίντριγκες, τσακωμούς,

ανταλλαγή κακίας, αρνητικής ενέργειας, κι όλα αυτά.

Οπότε…,

χαίρομαι που εγώ θα φύγω απ’ όλο αυτό

και θα επιστρέψω στην κανονική μου ζωή που όλα αυτά είναι πολύ μακριά.».

 

Η ξευτιλισμένη Νεοελληνική Μπανανία ουδέποτε θα συγχωρήσει τον Γιώργο Κοψιδά

για αυτές τις μεγάλες αλήθειες που ετόλμησε να ξεστομίσει.

 

Τον μέμφθηκαν -τάχα μου, τάχα μου- για περιαυτολόγηση. 

Ποιοι..;

Οι φαφλατάδες, οι φανφαρόνοι, οι θλιβεροί,

που όλη τους η ζωή είναι ένα διαρκές και απύθμενα συμπλεγματικό

«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;».

Αυτοί που επιλέγουν να εκπροσωπούνται στη Ζωή, στην Κοινωνία

-και εν προκειμένω στην Τηλεόραση-

από τον κάθε γλοιώδη, αναξιοπρεπή και κάπηλο σαλτιμπάγκο.

Αυτοί μέμφθηκαν τον αδίκως αποχωρήσαντα αρχηγό και ηγέτη,

διότι εξέφρασε την αγανάκτησή του για την αδικία που υπέστη

και ανέφερε τις αξίες που -όπως είπε χαρακτηριστικά- θεωρεί ότι πρεσβεύει.

Αυτοί που δεν αντέχουν την Αυτοκριτική και την Αυτογνωσία,

μέμφονται τούς ανθρώπους

που έχουν συμμαχήσει με την Αυτοκριτική και με την Αυτογνωσία.
… 

 

Ο Γιώργος Κοψιδάς

έτριψε στη μούρη τής Νεοελληνικής Μπανανίας την αποτρόπαια ασχήμια της.

Αυτό που έκανε ο Γιώργος Κοψιδάς,

εκφράζεται συμπυκνωτικά με την περίφημη ατάκα που ξεστομίζει ο Γιώργος Γιαννόπουλος

στην πασίγνωστη και συγκλονιστικά ηθογραφική σκηνή τής ταινίας «Το Μικρό Ψάρι»:

«Πώς τούς πετσόκοψες έτσι;».

 

Γιώργο Κοψιδά, πώς τούς πετσόκοψες έτσι;

Πώς;

Πώς;

Πώς τούς ξευτίλισες έτσι;

Έτσι… Έτσι… Άλογο… Λιοντάρι…

Πήρες προσβολή για την Αξιοπρέπεια και καθάρισες.

Έτσι θέλαν’ οι Νεοέλληνες. 

 

Γιώργο Κοψιδά, πώς τούς πετσόκοψες έτσι, ρε Μάγκα..;
Ιδίως με την τελευταία φράση σου –εκεί που είχες σηκωθεί για να αποχωρήσεις-

τούς πετσόκοψες ό,τι τούς είχε μείνει απετσόκοφτο..:

«Δεν κάνω εγώ για ριάλιτι.».

 

Διαστρέβλωσαν αυτό που είπες·

πρωτοπόροι στη συγκεκριμένη διαστρέβλωση όλοι οι γλοιώδεις των «Μ.Μ.Ε.»

που μαζί με το θλιβερό ακροατήριό τους καμώθηκαν ότι δεν κατέλαβαν τι εννοούσες..:

«Δεν το ήξερε ότι είχε μπει σε ριάλιτι;», αναρωτήθηκαν με χυδαία προβοκατόρικο τρόπο.

 

Ναι, το ήξερες ότι είχες μπει σε ριάλιτι.

Τι σημαίνει «Reality»; «Πραγματικότητα» σημαίνει.

Μπήκες στο «Survivor» ώστε με τις (όποιες) δικές σου δυνάμεις

να διατυμπανίσεις ότι στην Πραγματικότητα, στην Καθημερινότητα, στη Ζωή,

έχουν θέση και αξίζουν να έχουν θέση

η Υγεία, η Αλήθεια, η Ευθύτητα, η Τιμιότητα, η Εντιμότητα, η Ακεραιότητα, η Ηθική.

…

 

Γι’ αυτό σε αγαπάω, ρε Γιώργο Κοψιδά.

Γι’ αυτό σε αγαπάμε, ρε Γιώργο Κοψιδά.

 

Είναι αυτή η γαμημένη χορδή,

είναι αυτή η χορδή που εκπέμπει σε υψηλές συναισθηματικές συχνότητες

και την έχουμε ζωντανή μέσα μας για να μάς συγκινεί απαράγγελτα.

Είναι αυτή η χορδή που μάς φέρνει δάκρυα στα μάτια

κάθε φορά που αγγίζεται από έναν καλόψυχο και αυθεντικό άνθρωπο.

 

Δεν είμαστε πλειοψηφία,

αλλά είμαστε αρκετοί που έχουμε να πάλλεται μέσα μας αυτή η ζωογόνος χορδή.

Όσο για τούς υποστηρικτές τού Ψέματος, τής Δουλικότητας, τής Γλοιωδίας και τής Καπηλείας,

τούς αφήνουμε -κάθε φορά που ακούνε τη λέξη «χορδή»-

να σκέφτονται μία παραπλήσια λέξη που τούς κάνει να χαχανίζουν ηλιθιωδώς

και εκφράζει σε απόλυτο βαθμό τη δύσοσμη στάση ζωής τους.

 

Επιμύθιο:

Γιώργο Κοψιδά,

αγαπημένε μας τίμιε γίγαντα,

ξέρω ότι έχεις βαρύ φορτίο να κουβαλάς σε αυτήν τη μάταιη ζωή.

 

Γιώργο Κοψιδά,

μού ενέπνευσες έναν στίχο

που απέχει τής πανηγυρικής διάθεσης των (εκάστοτε) νικών σου,

αλλά καταγράφει τον μοναχικό δρόμο τής ευαίσθητης ύπαρξής σου:

«Είναι Γολγοθάς να είσαι “Κοψιδάς”.».

 

ΓΙΩΡΓΟ ΚΟΨΙΔΑ, ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ, ΡΕ!

 

Ο Υπο-Κοσμικός

(Twitter: @Ypokosmikos

https://twitter.com/Ypokosmikos)