*** Φίλες και Φίλοι,
ποιο είναι το πιο δύσκολο στοίχημα τής Ανθρωπότητας,
αλλά και εν’ γένει τής ίδιας τής ζωής;
* Ξέρω ότι με τη ζέστη που κάνει,
τέτοιου είδους ερωτήματα θα ήταν ικανά στο παρελθόν
να σάς καίγαν’ τα εγκεφαλικά σας κύτταρα,
αλλά επειδή αυτή η στήλη είναι «Air-Condition και Iονιστής Εγκεφάλου»,
είστε πλέον σκληραγωγημένα άτομα•
έχετε φτάσει στο σημείο
να μπορείτε να αναπτύσσετε τις θεωρίες τού Χόκινγκ,
ενώ παίζετε ρακέτες στον Αστέρα Βουλιαγμένης
και περνούν δίπλα σας όλα τα τεκνά τής γης.
* Παρεμπιπτόντως
(και πριν σάς δώσω την απάντηση στο ερώτημα που έθεσα),
θέλετε κι εσείς να φονεύσετε αυτούς
που το «air-condition» το λένε «αρκουδίσιο»,
ή μόνο εγώ το παθαίνω;
* Λοιπόν, επανέρχομαι…
Το πιο δύσκολο στοίχημα τής Ανθρωπότητας είναι η Ταπεινότητα.
Μάλιστα,
αυτή η εσωτερική δοκιμασία γίνεται ακόμη πιο σύνθετη όταν έχεις ταλέντο,
όταν είσαι ταλαντούχος,
διότι συχνά είναι άκρως δυσδιάκριτα τα όρια
ανάμεσα στην Εκδήλωση τής Αξίας και στην Αμετροέπεια.
*** Ένας από τούς λίγους Έλληνες καλλιτέχνες
που έχουν καταφέρει την Ταπεινότητα
είναι ο Θάνος Μικρούτσικος.
Ο σημαντικός συνθέτης μας,
ο οποίος έχει δημοσιοποιήσει το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει,
έδωσε κατά το προηγούμενο τριήμερο δύο συναυλίες
και οι δηλώσεις που έκανε στην κάμερα τής Δημόσιας Τηλεόρασης
ήταν ένα έξοχο μείγμα συστολής και ψυχικής δύναμης•
μία υπέροχη ένωση φιλοσοφίας και έμπρακτης εφαρμογής.
* Πάμε να δούμε τις αποστροφές τού λόγου του
και να διδαχθούμε από αυτές…
* «Ο κόσμος τα κατέστησε διαχρονικά αυτά τα τραγούδια.
Και πώς τα καθιστά; Περνώντας τα από γενιά σε γενιά…
Και βλέπω με μεγάλη μου χαρά τώρα,
ότι τρεις γενιές πατάνε σε πάρα πολλά τραγούδια
τα οποία θεωρούν δικά τους.
Αυτό έχει μεγάλη σημασία και θεωρώ ότι είμαι ευτυχισμένος…»!
Διαχρονικότητα. Πέρασμα από γενιά σε γενιά.
Η Δημιουργία που γίνεται Παράδοση.
Η Διαχρονικότητα επιτυγχάνεται,
όταν ο κόσμος θεωρήσει δικό του κάτι που δεν είναι δικό του.
Ευτυχισμένον σε κάνει ο εαυτός σου,
αλλά τη Σφραγίδα τής Ευτυχίας τη βάζει στη ζωή σου ο Κόσμος.
* «Εκείνο που επέλεξα πάντοτε είναι αυτό που με καίει.
Και αυτό προσπάθησα να το δώσω με τον ήχο τής εποχής μου,
που ενδεχομένως να κρύβει και στοιχεία τού μέλλοντος.
Ίσως εκεί είναι το μυστικό.
Δεν έκανα ποτέ σκόντο• επίσης ένα δεύτερο μυστικό…»!
Το Πρώτο Βήμα τού Καλλιτέχνη είναι να επιλέγει αυτό που τον καίει.
Απολύτως φυσιολογικό, ανθρώπινο και συνάμα υπεράνθρωπο•
η ζωή σου δροσίζεται από αυτό που σε καίει.
Με πόση ταπεινότητα και ταυτοχρόνως αποφασιστικότητα
εντοπίζει τα μυστικά τής επιτυχίας•
ιδίως το «Δεν έκανα ποτέ σκόντο.» αποτελεί πυξίδα ζωής για τη Νεολαία, αλλά και για όσους ενήλικες έχουν τη δύναμη
να μετανοούν ειλικρινά για τις υποχωρήσεις τους.
* «Πάντοτε θα θες να κάνεις κι άλλα…
Όμως, θα ήμουνα πλεονέκτης…
Έκανα πράγματα για τα οποία είμαι ευτυχισμένος
και με δικαιώνει αυτός ο κόσμος…»!
Το Άχρονο τού Καλλιτέχνη δύναται να γίνει μεγάλη παγίδα•
θεωρείς τη ζωή ως αναφαίρετο δικαίωμά σου
και βιώνεις την Ψευδαίσθηση τής Αθανασίας.
Έσο ευτυχισμένος με αυτά που επρόλαβες να κάνεις•
και ό,τι δεν καταφέρεις, θα μείνει κληρονομιά για τις επόμενες γενιές•
ακόμη κι αν δεν δημοσιοποιήσεις τα ασύλληπτά σου,
κάποιος θα βρεθεί να τα συλλάβει στο μέλλον.
* «Τότε μόνο θα φτιάξουμε εκείνη την κοινωνία
που μπορεί να αυτοπραγματωθεί ο άνθρωπος•
εκείνη την κοινωνία που ο ποιητής θα ψαρεύει
και ο ψαράς θα γράφει ποιήματα.
Σάς αγαπάω πάρα πολύ…»!
Η Αγάπη. Συνώνυμη τής Δύναμης και τής Αδυναμίας.
Χρειάζεται δύναμη για να αγαπάς,
χρειάζεται δύναμη για να έχεις αδυναμίες•
ιεροί και καθαγιασμένοι οι άνθρωποι στους οποίους έχουμε αδυναμία.
Ψαράδες και Ποιητές, Αγράμματοι και Λόγιοι, Απόστολοι και Θεάνθρωποι.
Για την Αγάπη, ρε γαμώ το…
*** Και τέλος,
ο Μεγάλος Θάνος Μικρούτσικος μιλάει για το πρόβλημα τής υγείας του..:
«Το παλεύεις μέχρι τέλους…
Το παλεύεις με αξιοπρέπεια, όπως έζησες τη ζωή σου.
Το παλεύεις με δύναμη και δεν φοβάσαι.
Τη δουλειά του αυτό, τη δουλειά μου εγώ…»!
Μένεις να κοιτάζεις για ώρα αυτές τις τέσσερις προτάσεις.
Ξεχνάς ότι γράφεις άρθρο και αρχίζεις να ταξιδεύεις στη ζωή•
ξεκινάς ένα οδοιπορικό όπου εμπλέκονται πρόσωπα, καταστάσεις, έννοιες.
* Η Πάλη μέχρι Τέλους, αυτή η Έμφυτη Αγάπη για τη Ζωή.
* Το «Ευ Αγωνίζεσθαι», η Πάλη με Αξιοπρέπεια•
όχι δεν θα νικήσεις με αναξιοπρεπή μέσα τον Θάνατο.
Δεν θα σού αλλάξει τον τρόπο που έζησες αυτή η μάχη μέχρις εσχάτων.
Δεν θα δώσεις το δικαίωμα στον εχθρό να νοιώσει λύπηση•
θα τον κάνεις να νοιώσει λύπη αν σε επιλέξει ως θύμα του•
θα φορτώσεις τον Θάνατο με ενοχές.
* Δύναμη και Αφοβία. Δύναμη και Γενναιότητα.
Εδώ δεν μιλάμε για δύσκολο στοίχημα, εδώ δεν τζογάρουμε.
Η Μάχη για τη Ζωή είναι απολύτως προσωπική υπόθεση
και δεν αποτελεί προϊόν παραγγελιάς.
Ακόμη κι αν φοβάσαι, μην κλάψεις επειδή φοβάσαι.
Δεν είσαι λιγότερο γενναίος από αυτούς που δεν φοβήθηκαν•
πάρε τα λόγια τους
και βάλ’ τα μέσα σου ως μία λύτρωση που κι εσύ θα ’θελες να ζήσεις.
Αυξάνεις τις πιθανότητές σου• διόλου αμελητέο κέρδος.
* «Τη δουλειά του αυτό, τη δουλειά μου εγώ…»!
Σ’ αυτό το σημείο θα αναφέρω μία σύντομη προσωπική ιστορία…
Όταν πριν από λίγα χρόνια κινδυνέψαμε να χάσουμε τη μαμά μας
(η οποία ήταν στο νοσοκομείο για μία σοβαρή επέμβαση),
ο αδελφός μου, φύσιν πιο ρεαλιστής και προσγειωμένος από εμένα,
εθέλησε
-κατά τη διάρκεια τής αναμονής μας
και ενώ γινόταν ήδη το κρίσιμο χειρουργείο-
να εκτονώσει την αγωνία και να αποδυναμώσει το Απευκταίο.
Εξεστόμισε, λοιπόν, μία φράση,
με την οποία περιέγραψε τη φυσική κατάληξη τής Ζωής•
δηλαδή, τον Θάνατο..:
«Έτσι δουλεύει το Σύστημα.»!
* «Έτσι δουλεύει το Σύστημα.»!
Μία φράση τόσο ενδοτική, αλλά και τόσο αποσυμφορητική•
τόσο παραδομένη, μα και τόσο σοφή.
Μία Ιστορική Φράση!
*** Ολοκληρώνω με μία ένσταση•
ξέρω ότι δεν (θα) είναι ταπεινή, αλλά είναι καλλιτεχνική..:
«Τη δουλειά του αυτό.».
«Την εργασία μας εμείς.».
Η Αρρώστια είναι Δούλη τού Θανάτου.
Η Εργασία είναι Ερωμένη τού Θεού.
Αν υπάρχει Θεός, ας έχει μία ωραία ερωμένη•
έτσι, για να τον ξεκουράζει από τη μάχη απέναντι στο Σύστημα!
*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…
*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…
*** Τα λέμε αύριο…
Ο Υπο-Κοσμικός
