*** Φίλες και Φίλοι,
δεν έχουμε συνέλθει ακόμα
από την απίστευτη «έμπνευση» τής νεαρής παίκτριας τού «Still Standing»
που δεν ήξερε ότι ο κορμοράνος είναι πτηνό
και απήντησε ότι ο κορμοράνος είναι πιάνο
(δεν το είπε κατηγορηματικά,
αλλά και μόνο που το αναρωτήθηκε
αρκεί για να την κατατάξει στο «Πάνθεον τού Αντζελοδημητρισμού»).
* Όμως,
οι λογαριασμοί μας με το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν έχουν κλείσει,
καθώς σήμερα θα κάνουμε μία εφ’ όλης τής ύλης ανάλυσή του…
* Το «Still Standing», λοιπόν,
είναι μία από τις περιπτώσεις
για τις οποίες μέμφομαι τη νοοτροπία
και τον τρόπο λειτουργίας των τηλεοπτικών στελεχών•
δεν ομιλώ ως τηλεθεατής,
ούτε καν ως τηλεκριτικός,
ούτε καν ως δημοσιογράφος•
ομιλώ με την 20ετή εμπειρία που έχω στα τηλεπαιχνίδια
ως συντάκτης και αρχισυντάκτης•
και νωρίτερα, ως παίκτης•
άρα, έχοντας τη δυνατότητα να κρίνω ένα παιχνίδι σε όλα τα επίπεδά του.
* Ως concept το «Still Standing» είναι μία μπούρδα και μισή
(για να μην πω ότι είναι… δύο μπούρδες).
Σε επίπεδο happening στηρίζεται σε ένα «εύρημα»
που προορίζεται για λοβοτομημένους•
πόσο χαριτωμένο είναι να βλέπεις
ότι ένας παίκτης αποχωρεί πέφτοντας σε καταπακτή;
* Και άντε,
πες ότι το βρίσκεις χαριτωμένο την πρώτη φορά που το βλέπεις,
τη δεύτερη, άντε και την τρίτη.
Μετά,
καταντά μία απύθμενη φλυαρία και ένας εξυπνακισμός
που αντιμετωπίζει τον Τηλεθεατή με τη φτηνιάρικη οπτική
«Σού δίνω καθρεφτάκια για να μού δώσεις το χρυσάφι σου.».
* Προχωράμε…
Πάμε στο δομικό στοιχείο ενός τηλεπαιχνιδιού γνώσεων: στις ερωτήσεις.
Στην πλειοψηφία τους,
οι ερωτήσεις στο «Still Standing» είναι από πανεύκολες στην απάντησή τους,
έως και γελοίες•
με παραπέμπουν στα πάλαι ποτέ ψευτοπαίχνιδα με τις ημιτελείς παροιμίες,
που κάποιοι ανόητοι νεοέλληνες πληρώναν’
για να βγαίναν’ στο τηλέφωνο και να απαντούσαν
(και ουδέποτε έβγαιναν στο τηλέφωνο•
τούς έμενε μόνο η ντροπή ότι είχαν πιαστεί κορόϊδα).
Φυσικά,
στην περίπτωση τού συγκεκριμένου τηλεπαιχνιδιού δεν μιλάμε για απάτη,
αλλά για έλλειψη γνωστικού ενδιαφέροντος•
τι ικανοποίηση να νοιώσεις
όταν ξέρεις μία απάντηση που τη γνωρίζουν άπαντες;
* Άρα, λοιπόν, απουσιάζoυν ο Οίστρος, το Κέντρισμα, το Ενδιαφέρον.
Τις ελάχιστες φορές που άντεξα να παρακολουθήσω το «Still Standing»,
βαρέθηκα να ακούω τη Μαρία Μπεκατώρου
να λέει ανά 5-10 δευτερόλεπτα «Σωστό» και «Σωστό» και «Σωστό»
(τρεις φορές σάς έγραψα τη λέξη και αρχίσατε να αισθάνεστε ότι πλήττετε•
φανταστείτε αυτό το πράγμα πόσο ενοχλητικό γίνεται
όταν το ακούτε καθ’ όλην τη διάρκεια ενός προγράμματος).
* Όμως, πριν συνεχίσω με τα τρωτά τού παιχνιδιού,
να δώσω συγχαρητήρια στην παρουσιάστριά του.
Η Μαρία Μπεκατώρου διασώζει μία τραγική ιδέα,
διασώζει ένα concept,
που αν ήμουν υπεύθυνος τού ψυχαγωγικού προγράμματος τού ΑΝΤ1,
δεν θα έδινα ούτε ευρό για να το αγοράσω.
* Πάμε λοιπόν στη δομή…
Ο κεντρικός παίκτης αντιμετωπίζει ξεχωριστά, τον έναν μετά τον άλλον,
τούς δέκα αντιπάλους του•
στόχος, να τούς διώξει όλους, προκειμένου να κερδίσει 30.000 ευρά.
Σχηματικώς θα πω,
ότι αυτοί οι δέκα είναι επί τής ουσίας καταδικασμένοι και διακοσμητικοί,
καθώς ο κεντρικός παίκτης έχει ως κάβα τρεις «ζωές», τρία «πάσο»•
αν συνυπολογίσουμε
ότι οι περισσότερες ερωτήσεις είναι εύκολες ή χαμηλής δυσκολίας,
οι πιθανότητες να διώξεις τον κεντρικό παίκτη είναι ελάχιστες•
όμως, ακόμη κι αν το καταφέρεις,
ενώ το φυσιολογικό θα ήταν να πάρεις τη θέση του
για τη συνέχεια τού παιχνιδιού,
αντ’ αυτού έρχεται άλλος παίκτης, φυτευτός
(το «φυτευτός» δεν το αναφέρω ως συνωμοσιολογικό υπονοούμενο•
προφανώς, η θέση που θα έχει κάθε συμμετέχων καθορίζεται από κάποιαν κλήρωση).
* Το μόνο κίνητρο που έχουν οι δέκα «πλευρικοί» παίκτες,
είναι ότι όποιος καταφέρει να διώξει τον «κεντρικό»
παίρνει τα χρήματα που κρύβονται στην καρτέλα που βρίσκεται μπροστά του•
τα ποσά είναι πέντε και κυμαίνονται από 1 ευρό έως 2.500•
απολύτως ασύμφορη συνθήκη
αν σκεφτείς ότι η στατιστική και οι πιθανότητες
είναι συντριπτικά εναντίον σου.
* Σε αυτό το πλαίσιο,
αξίζει να σημειώσω ότι αν με τα τρία «πάσο»
καταφέρει ο κεντρικός παίκτης να διώξει επτά αντιπάλους,
αποκτά άλλο ένα «πάσο»
προκειμένου να διεκδικήσει το μεγάλο έπαθλο των 30.000 ευρών
(ειδάλλως,
έχει το δικαίωμα να αποσυρθεί ανά πάσα στιγμή,
κρατώντας τα έως τότε κέρδη του).
Εν’ κατακλείδι,
ο μόνος που έχει σεβαστό όφελος από το «Still Standing»,
είναι ο βασικός διαγωνιζόμενος,
και έτερος ουδείς.
* Ως εκ’ τούτων, προκύπτουν κομβικά ερωτήματα…
Τα τηλεοπτικά στελέχη που επιλέγουν ένα τηλεπαιχνίδι,
ποια εξοικείωση διαθέτουν με τη συγκεκριμένη τυπολογία;
Ξέρουν τη λειτουργία της; Γνωρίζουν την ψυχολογία της;
* Χωρίς την παραμικρή διάθεση υποτίμησης ή υποβάθμισης,
θα ήθελα πολύ να μάθαινα το σκεπτικό
που οδήγησε τούς ιθύνοντες τού ΑΝΤ1
να πάνε και να αγοράσουν τα δικαιώματα
αυτής τής ψευδεπίγραφης φιοριτούρας.
Τι τούς προεκάλεσε εντύπωση; Αυτή η δηθενιά η «καταπακτή»;
Μιλάμε για εύρημα που είναι για τα μπάζα.
Όταν ο τηλεθεατής επιλέγει να παρακολουθήσει ένα «παιχνίδι γνώσεων»,
επιλέγει ακριβώς αυτό που ορίζει ο ίδιος ο προσδιορισμός: τη Γνώση.
Αν αντ’ αυτού καθόμαστε και βλέπουμε ανθρώπους
να τούς καταπίνει το πάτωμα,
μιλάμε για… δυσφήμιση τού αθλήματος.
* Και βεβαίως,
πάντα θα επικρέμαται -σε περιπτώσεις σαν αυτήν που συζητάμε-
το αμείλικτο ερώτημα..:
Αν ο Κώτσος από το Ζεφύρι ή η Μαριγούλα από τα Λιόσια
κατέθετε την ιδέα τού «Still Standing» στον ΑΝΤ1,
το κανάλι θα ήταν περιχαρές και θα έλεγε
«Αχ, τι καταπληκτική ιδέα μάς έφερε ο Κώτσος από το Ζεφύρι
(ή η Μαριγούλα από τα Λιόσια)!»;
Ή μήπως τα ακριβοθώρητα στελέχη τού ΑΝΤ1
(ή τού οποιουδήποτε άλλου νεοελληνικού ιδιωτικού σταθμού),
θα έλεγαν
«Μόνο στο Ζεφύρι και στα Λιόσια
θα μπορούσαν να έχουν σκεφτεί αυτήν την αηδία με την καταπακτή
σε τηλεπαιχνίδι γνώσεων.»;
*** Επιμύθιο:
Μία ωραία ιδέα, είναι ωραία ιδέα απ’ όπου και αν προέρχεται.
Αντιστοίχως,
μία βλακώδης ιδέα, είναι βλακώδης ιδέα απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Ε, το «Still Standing» είναι μία καραμπινάτα βλακώδης ιδέα.
* Κλείνω γενικόλογα…
Φτάνει πια αυτή η προσκόλληση στη Βιτρίνα•
ας μπούμε στην Ουσία και ας δώσουμε έδαφος στις πρωτοπόρες εμπνεύσεις•
είτε αυτές προέρχονται από το εξωτερικό,
είτε από την Εκάλη, είτε από καταυλισμό αθίγγανων.
* Βαρεθήκαμε τούς χρεοκοπημένους
που κυκλοφορούν με φράκο και τουαλέτα,
και προσπαθούν να πλασάρουν τον μεγαλοϊδεατισμό τους
ως «Συλλογική Κουλτούρα».
Βαρεθήκαμε τούς φαντασμένους υστερικούς νεογιάπηδες,
που το μόνο αντικείμενο στο οποίο (εξ)ειδικεύονται
είναι οι γλοιώδεις δημόσιες σχέσεις.
Όχι άλλοι δελαπατρίδηδεεεεεεες.
*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…
*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…
*** Τα λέμε αύριο…
Ο Υπο-Κοσμικός
