*** Φίλες και Φίλοι,
δεν υπάρχει μέρα
που να μην ακούσουμε κάτι τρελό στο γαλατικό χωριό μας.
Λοιπόν, για να μη χρονοτριβούμε, περνάω κατ’ ευθείαν στην είδηση..:
Η ζωή τού Κώστα Μαρτάκη θα γίνει ταινία στο Χόλιγουντ!
* Όχι, όχι, μη μού πετάτε ντομάτες•
δεν είναι μία κακόγουστη φάρσα αυτό που σάς λέω,
ούτε μία από τις συνήθεις σουρεαλιστικές επινοήσεις μου.
Εντάξει, είπαμε, έχουμε οργιάζουσα φαντασία,
αλλά αν τολμούσαμε να σκεφτούμε
ότι η ζωή τού Μαρτάκη θα γινόταν χολιγουντιανή ταινία,
η φαντασία μας θα μάς κατήγγελλε στην Επιθεώρηση Εργασίας.
* Όλα ξεκίνησαν όταν η Αμερικανίδα λογοτέχνιδα Αλίσια Χέλμινγκ
έψαχνε κάποιαν μέρα στο Διαδίκτυο,
προκειμένου να έβρισκε το πρόσωπο στο οποίο θα στηριζόταν
για να ανέπτυσσε έναν από τούς μυθιστορηματικούς της χαρακτήρες•
και έπεσε πάνω σε μία φωτογραφία τού Κώστα.
* Έτσι, φτάσαμε σε μία επταλογία που είχε ως έμπνευσή της τον Μαρτάκη…
(πάλι καλά να λέμε
που η συγγραφεύς δεν έπεσε πάνω σε καμιά φωτογραφία τού Λιάγκα,
διότι η απεγνωσμένη κραυγή μας «Όχι άλλον Λιάγκαααα»
θα αποδεικνυόταν πολύ λίγη για να εξέφραζε
αυτό που θα ήμασταν καταδικασμένοι να βιώσουμε)
* Πάντως, πέρα από την πλάκα και το πείραγμα,
αυτή η (μυθ)ιστορία είναι εξαιρετικά διδακτική•
όχι μόνο σε μιντιακό και καλλιτεχνικό επίπεδο, αλλά γενικότερα.
Δύο είναι οι κυρίαρχες έννοιες: η Έμπνευση και η Τύχη.
* Ουδέποτε δύνασαι προκαταβολικώς να γνωρίζεις
τι είναι αυτό που θα οδηγήσει τη ζωή σου σε νέα μονοπάτια
και ενίοτε στην Κορυφή.
Θα σάς πω ένα καταπληκτικό παράδειγμα…
* Ξέρετε ποιος είναι ο Ιάπωνας Τόρου Ιβατάνι;
Πού να τον ξέρετε• εδώ δεν γνωρίζετε καλά-καλά ποια είναι η Ιαπωνία.
Ο Τόρου, αγαπημένα μου μαθητούδια,
είναι ο άνθρωπος που εδημιούργησε το καλύτερο
και πιο αγαπημένο ηλεκτρονικό παιχνίδι όλων των εποχών:
το «Pac-Man»!
* Το εκπληκτικό στοιχείο τής ιστορίας είναι,
ότι αυτός ο τύπος ενεπνεύσθη τη μορφή και την κεντρική ιδέα τού «Pac-Man»
όταν -εβρισκόμενος σε ένα πάρτι-
είδε με διαφορετική ματιά από κάθε άλλον άνθρωπο
μία πίτσα από την οποία έλειπε ένα κομμάτι.
* Κλείνοντας το σύντομο εγκυκλοπαιδικό μας ταξίδι
(διότι ξέρω ότι βιάζεστε να πάτε στα χαμουρέματα τού «The Game Of Love»),
να πούμε ότι ο Ιβατάνι έδωσε το συγκεκριμένο όνομα στο παιχνίδι του,
από την ιαπωνική έκφραση «πάκου-πάκου»
που σημαίνει «το στόμα που ανοιγοκλείνει».
Βεβαίως, αν ο εμπνευστής τού «Pac-Man» ήταν Έλληνας,
θα το είχε ονομάσει «Μπάκα-Man»
από την ελληνική έκφραση «έφαγα τον άμπακο».
*** Η λογοτεχνική επταλογία προς χάριν τού Μαρτάκη
και το «πάκου-πάκου»
είναι πρώτης τάξεως εισηγήσεις για το επόμενο θέμα μας,
που δεν είναι άλλο από το επίσημο γεύμα
που παρέθεσε ο Πρόεδρος τής Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος,
προς τιμήν τού Καρόλου και τής Καμίλα(ς) του.
* Στο μενού, λοιπόν,
γίνεται λόγος για «Αιγαιοπελαγίτικη τριλογία ψαριών»
και θα μοιραστώ μαζί σας
την αγωνιώδης ερώτηση που απηύθυνα στον εαυτό μου
όταν είδα αυτήν τη γαστριμαργική ορολογία..:
«Ποια μόδα έχασα;»!
* Τι γίνεται, ρε παιδιά..;
Βγαίνουν και τα ψάρια σε μυθιστόρημα;
Εκοίταξε η Αμερικανίδα συγγραφέας στο «Google»
και δίπλα στη φωτογραφία τού Μαρτάκη βρήκε αιγαιοπελαγίτικα ψάρια;
(παρεμπιπτόντως,
το «Ποια μόδα έχασα;» είναι θεϊκή ατάκα
και θα την καθιερώσω ως ένα από τα σλόγκαν μας)!
* Εν’ πάση περιπτώσει,
αφού μιλήσαμε για Μόδα
(όπου, όπως ξέρετε,
είμαι πιο ειδικός από τον Χριστόφορο Κοτέντο και τον Μάρκελλο Νύκτα),
θέλω να εκφράσω τη μεγάλη μου στεναχώρια
για την εμφάνιση τής αγαπημένης μας Μπέτυς Μπαζιάνα στο χθεσινό δείπνο.
* Αχ, αχ, αχ,
φαρμάκι με επότισε η Περιστέρα μας με το φόρεμα που πήγε κι έβαλε.
Πάνω που πήγαινα να ξεπεράσω τις βαθιές πληγές
που είχαν χαραχτεί στην καλαίσθητη και υπερμοδάτη ψυχούλα μου
από εκείνη την εμφάνιση-κόλαφο
που είχε κάνει το πρωθυπουργικό μας ζεύγος
όταν επισκέφθηκε τον Μπαράκ και τη Μισέλ
(που μοιάζαν’ σαν τα φτωχά ξαδέλφια των Ομπάμα,
που κατέβηκαν από το χωριό
και τα φιλοξενούμε στον αχυρώνα για να μην τα δει κανείς
και γενούμε ρεζίλι),
να σου η Μπέτυ εκύλησε ξανά
στην εποχή που το πιο σινιέ κομμάτι της ήταν το ταγάρι.
* Πού πας, βρε Περιστέρα μου, με αυτό το φορεματάκι;
Σε γάμο στα Φάρσαλα πας;
Τι είσαι να πούμε; Κουμπάρα σε βάφτιση στο Ζεφύρι;
Σκας μύτη με τέτοιο συντηρητικό ρουχαλάκι
για να συναντήσεις τον πρίγκιπα τής Ουαλίας
και τη δούκισσα τής Κορνουάλης;
Μάς έκανες ρόμπα σε όλην την Κορνουάλη, Περιστέρα μας.
Γελούν μαζί μας ακόμα και οι χουλιγκάνοι τής Ρέντινγκ
και τής Κίντερμίνστερ.
Πώς και δεν έβαλες καμιά εκρού παντελόνα με λαδί εσπαντρίγιες,
να δημιουργούσες διπλωματικό επεισόδιο
και να μην ξέραμε πώς να σβήσουμε τη φωτιά…
(καλά, για τον Αλέξη είναι μάταιο να κάνουμε την οποιανδήποτε κουβέντα•
τον βλέπουν οι σχεδιαστές και φεύγουν τρέχοντας,
φοβούμενοι μην τυχόν φορέσει κάποια δημιουργία τους και τούς δυσφημίσει)
*** Και δεν φτάναν’ όλα αυτά,
τι πάει και κάνει αυτό το χαμίνι, η Μπέτυ.
Α, όλα κι όλα, μιλάμε για μεγάλο κάθαρμα…
Σε κάποια στιγμή,
παραβιάζοντας κάθε έννοια πρωτοκόλλου,
την ώρα που αστειευόταν με τον Τσαρλς (τον Κάρολο, δηλαδή),
άπλωσε με διαχυτικότητα το χέρι της και τον εχτύπησε φιλικά στον ώμο…
* Η Περιστέρα εχτύπησε φιλικά στον ώμο τον πρίγκιπα τής Ουαλίας.
Γελούν μαζί μας ΚΑΙ στην Ουαλία.
* Δείτε, παρακαλώ, το βλέμμα τού «μετρ»•
ούτε που τολμάει ο άνθρωπος να κοιτάξει
προς τη μεριά τού αποτρόπαιου συμβάντος•
αντ’ αυτού, επιλέγει να καρφωθεί στο μουστάκι τού Νίκου Βούτση,
το οποίο -ως γνωστόν- αν το κοιτάξεις για μερικά δευτερόλεπτα
σού εμφανίζει το «ταμ-τιριρί» τής Νατάσας Καλογρίδη.
* Όμως,
επειδή αυτή εδώ η στήλη θα είναι πάντα μπροστά από τις εξελίξεις,
ευθύς αμέσως θα σάς αποκαλύψω ποιο είναι το παρασκήνιο
αυτής τής χειρονομίας που έκανε η Μπέτυ προς τον Κάρολο.
Ορίστε• δείτε τι τού λέει χαμηλόφωνα…
* Όπως διαπιστώνετε,
η Περιστέρα εφαρμόζει με τον δικόν της τρόπο
τη σοφή ρήση τού Κωνσταντίνου Καραμανλή..:
«Στην Πολιτική φοριούνται φορέματα που δεν φοριούνται
και λέγονται λόγια που δεν λέγονται»!
* Όμως, παρακάμπτοντας τη Σάτιρα,
να πούμε το εξής για το πρωθυπουργικό ζεύγος τής χώρας μας..:
Ο Αλέξης Τσίπρας και η Μπέτυ Μπαζιάνα
είναι δύο αυθεντικώς -εκτός πρωτοκόλλου- άνθρωποι.
Δεν επιχειρούν να σπάσουν το Πρωτόκολλο από ιδιοτέλεια
ή από διψασμένο ατενσιονχοριλίκι•
αντιθέτως,
διαπράττουν το συγκεκριμένο «ατόπημα» από γνήσια αδεξιότητα
και αυτό το στοιχείο είναι που τούς καθιστά αγαπητούς στο Πρωτόκολλο.
Αυτά…
* Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…
*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…
*** Τα λέμε αύριο…
Ο Υπο-Κοσμικός
