*** Φίλες και Φίλοι, σάς έχω χαρμόσυνα νέα…
Η αγαπημένη κωμωδία τής στήλης, το «Ντανουάζ»,
εμφανίστηκε και χθες στις οθόνες μας,
και δεν διέψευσε τις προσδοκίες μας•
υπήρξαν σκηνές με τις οποίες μάς εχάρισε άφθονο γέλιο…
* Βεβαίως, ο χώρος που έχουμε δεν είναι απεριόριστος
(αν αναλύαμε όλο το επεισόδιο,
θα χρειαζόμασταν servers μεγαλύτερους κι από τής «Google»).
Όμως, αρκούσε να δει κάποιος την αρχή τού επεισοδίου,
για να κοπανιέται κάτω σαν χταπόδι-αυτόχειρας
(για την ακρίβεια, το χταπόδι που αυτοκτονεί λέγεται «αυτόποδας»,
καθώς τα χταπόδια -όπως λέει η λαϊκή παράδοση- δεν έχουν χέρια).
* Πώς νομίζετε, φίλες και φίλοι,
ότι άντεχε ο Προμηθέας τη θεϊκή τιμωρία
και τον αετό που κάθε πρωΐ έστελνε ο Δίας να τού τρώει το συκώτι;
Ο Προμηθέας έβλεπε «Ντανουάζ»
και έκανε καινούργιο συκώτι από τα γέλια…
* Και επειδή νομίζετε ότι είμαι υπερβολικός (που σωστά το νομίζετε),
πάμε ευθύς αμέσως να παρακολουθήσουμε μαζί την πρώτη σκηνή
για να γίνετε κι εσείς υπερβολικοί…
*** Η σκηνή διαδραματίζεται σε ένα σπίτι•
μία κοπέλα διαβάζει ένα γράμμα όπου περιγράφεται ένας φόνος
(όλα από ένα• δίκαια πράγματα).
Δυστυχώς γι’ αυτήν,
την παίρνει χαμπάρι ο τύπος που έχει διαπράξει το έγκλημα, ο Ορφέας,
και τής χυμάει αρπάζοντάς την από τον λαιμό
και προσπαθώντας να την πνίξει.
«Γιατί διάβασες αυτό το γράμμα; Γιατί το διάβασες αυτό το γράμμα;»,
τη ρωτάει με λύσσα και μανία.
Τα μάτια του γουρλώνουν, το βλέμμα του είναι δολοφονικό•
σφίγγει σαν τανάλια τον λαιμό τής κοπέλας,
η μουσική αρχίζει να κορυφώνεται•
και εκεί που λες «Πάει, την έπνιξε…»,
έρχεται η μυθική ανατροπή και ο τύπος πιάνει κουβεντούλα με το θύμα του.
«Βλέπεις τι με αναγκάζεις να κάνω τώρα; Το βλέπεις;» τη ρωτάει,
και αρχίζω να κυλιέμαι κάτω από τα γέλια.
*** Ρε τραχανά, δεν φτάνει που την σκοτώνεις την κοπέλα,
τη φορτώνεις και με ενοχές;
Άσ’ την, βρε κάθαρμα, να πνιγεί με την ησυχία της η γυναίκα.
Άκου «με αναγκάζεις».
Κουβέντα θα πιάσουμε;
Πνίξ’ την να τελειώνουμε.
Σε λίγο θα τη ρωτήσεις
και τι γνώμη έχει για το τελευταίο hit τής Κατερίνας Στικούδη
(καλά, αν έκανες κάτι τέτοιο,
θα μιλούσαμε για περιΰβριση ετοιμοθάνατης•
έτσι κι αλλιώς,
δεν χρειάζεται να σφίξεις τον λαιμό ενός ανθρώπου για να πνιγεί•
αρκεί να τού πεις ότι η Κατερίνα Στικούδη είναι τραγουδίστρια
και ο θάνατός του από αναρρόφηση είναι ακαριαίος.
Και το κυριότερο..; Δεν αφήνεις ίχνη.)!
*** Χαχαχαχαχα, συγγνώμη που γελάω ενώ γράφω,
αλλά μόλις είδα και τη συνέχεια τής σκηνής…
Ο τύπος, εν’ τέλει, την πνίγει την τύπισσα•
το καταλαβαίνουμε από το γεγονός ότι αυτή παύει να προβάλλει αντίσταση,
ενώ και το βλέμμα τού φονιά ηρεμεί
(όπως και το βλέμμα τής πνιγμένης, βέβαια).
* Το πλάνο, λοιπόν, ανοίγει, και τι λέτε ότι βλέπουμε..;
Ο πνίχτης τής κορασίδας (κατά το «Ο σφάχτης τής καρύδας»)
έχει το αριστερό χέρι στον γύψο
(φαντάζομαι ότι όλοι το ίδιο σκεφτήκαμε•
το έσπασε το καημένο το χεράκι από την πολλή… ηθοποιΐα).
* Καλά, ποιος είσαι, ρε μεγάλε, και πνίγεις ανθρώπους με το ένα χέρι..;
Ο «Τσακ Νόρις τού Στραγγαλισμού» είσαι;
Πώτς γκένεν αυτό;
Εσύ δεν είσαι δολοφόνος•
εσύ κάποιο promotion κάνεις για αλυσίδα γυμναστηρίων• δεν μπορεί…
* Αντί να γίνει επαγγελματίας αθλητής τού μπρα-ντε-φερ
ή -στη χειρότερη-
μασίστας που θα τραβάει με την παρανυχίδα του τριαξονικές νταλίκες,
πήγε κι έγινε ηθοποιός το κορόϊδο.
Είσαι «Εξολοθρευτής», ρε.
Δεν μασάς τίποτα• το χέρι σου να είναι καλά και όλα τ’ άλλα βρίσκονται.
Είσαι παλλήκαρος, ρεεε…
* Όμως, αν είχε χιούμορ ο σκηνοθέτης, θα μάς έδειχνε την εξής σκηνή..:
Ένα χέρι πιέζει τον λαιμό τής γυναίκας, την πνίγει,
το πλάνο ανοίγει και ο δολοφόνος είναι… το χέρι.
Σαν το κλασικό ανέκδοτο με το αφτί ένα πράμα…
(όσοι δεν το ξέρετε, θα σάς το έλεγα εγώ,
αλλά για να μη διακόψω τη ροή, μπορείτε ΑΡΓΟΤΕΡΑ να το διαβάσετε εδώ:
https://asteiakia.gr/anekdota/to_ayti•
γελάτε με το «ΑΡΓΟΤΕΡΑ» σατανάδες, ε;
Γι’ αυτό σάς αγαπάω…).
* Χώρια που οι σινεφίλ θα θυμάστε
ότι υπάρχει και ταινία τρόμου τού Όλιβερ Στόουν με τίτλο «Το Χέρι» (1981),
όπου ένα σκέτο χέρι σκοτώνει όποιον βρίσκει μπροστά του.
* Το συμπέρασμα ξέρετε ποιο είναι;
Από πού ξεκινήσαμε και πού βρεθήκαμε…
(αυτό είναι το συμπέρασμα)!
*** Κι εκεί, φίλες και φίλοι,
που είχαμε ηρεμήσει από την απειλή
που λέγεται «Χριστόφορος Παπακαλιάτης»
και η οικογενειακή μας γαλήνη είχε εν’ μέρει αποκατασταθεί,
αφού ο Χριστόφορος έχει καιρό να εμφανιστεί
(διότι, όταν εμφανίζεται υπάρχει τεράστιο πρόβλημα,
καθώς είναι ερωτικά συμβατός με την κοπέλα μας,
με την αδελφή μας, με τη μαμά μας, με τη γιαγιά μας
και με την «Πέππα, το γουρουνάκι),
να σου, έσκασε μύτη νέος μπελάς για τον υπόλοιπο ανδρικό πληθυσμό:
ο Ανδρέας Γεωργίου.
* Ο Ανδρέας σκηνοθετεί, αλλά πλέον παίζει κιόλας στη σειρά
(είναι πολύ επικίνδυνο αυτό• μην το δοκιμάσετε σπίτι σας).
Τον είδαμε, λοιπόν,
σε μία αισθησιακή σκηνή όπου διδάσκει tango
στη γυναικάρα Εβελίνα Παπούλια•
αρχικώς τη γοητεύει με την ατάκα
«Το αργεντίνικο τάνγκο είναι ένας διάλογος
που μπορούν να ειπωθούν τα πάντα χωρίς λόγια…»
και στη συνέχεια καθοδηγεί τη σωματική επαφή τους..:
«Σφιχτά… Δεν είμαι σύζυγός σου… Είμαι εραστής σου…»!
* Πσσς…, εντάξει, Αντρίκο, είσαι power, ρε φίλε.
Ποιος Ανδρέας Παπανδρέου;
Έκανε μία αδιάφορη χειρονομία στη Δήμητρα Λιάνη
να κατεβεί τη σκάλα τού αεροπλάνου
και έγινε «Σύμβολο» χωρίς λόγο.
Δηλαδή, τι;
Αν δεν τής έκανε νόημα,
η Λιάνη θα ήταν έως και σήμερα, 30 χρόνια μετά, στην κορυφή τής σκάλας,
και θα περίμενε κάποιον να τής πει «Κατέβα»;
Γελάει μέχρι κι ο Γιάννης ο Κατέβας…
(πού τον θυμήθηκα ο Θεός;)!
* Επανέρχομαι, όμως, στην πιπεράτη και σέξι ατάκα.
«Σφιχτά… Δεν είμαι σύζυγός σου… Είμαι εραστής σου…».
Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί αυξάνονται τα διαζύγια•
γι’ αυτό αυξάνονται• επειδή δεν σφιγγόμαστε.
Σφιχτείτε γιατί χανόμαστε…
* Έχουν φτάσει τα ελληνικά ζευγάρια
να είναι η χαρά τού Διονύση Παπαγιαννόπουλου
στην ταινία «Δεσποινίς Διευθυντής»,
που όταν βλέπει την κόρη του τη Λίλα
να είναι αγκαλιασμένη με τον Σαμιωτάκη,
τούς πετάει τη μυθική ατάκα «Τι έγινε, ρε παιδιά..; Γιατί πιανόσαστε;».
* Και κάτι ακόμα, σκηνοθετικής φύσεως, προς τον φίλο Ανδρέα..:
Όταν διδάσκεις τάνγκο
-και μπράβο σου που το τόνισες σωστά,
και όχι «ταγκό» όπως το λέει ο ημιάγριος νεοέλλην ιθαγενής
(εξαιρείται μόνον η Τεράστια Χάρις Αλεξίου
και το Αξεπέραστο «Για ένα τανγκό»)-
οι εκφράσεις και τα ηχοχρώματα σε κάθε στιγμή που μιλάς,
σε κάθε λέξη που λες,
πρέπει να είναι απολύτως προσεγμένα
και να συνάδουν με το Πνεύμα τού Tango•
είτε πρόκειται για χορευτική νουθεσία,
είτε για ερωτική διεκδίκηση και γητεία.
Σε κάποιες στιγμές η χροιά σου παρέπεμπε σε ζεϊμπέκικο,
ενώ και κάποια χαμόγελά σου
όταν ένοιωθες ότι κέρδιζες το «Παιχνίδι τής Κυριαρχίας»
ήταν βγαλμένα από φραπέ σε πλαστικό ποτήρι•
ήταν τύπου
«Έτοιμο το ’χω το γκομενάκι
και σε λίγο θα το πηδάω στην τουαλέτα τού club».
Αγόρι μου, χορεύεις tango με την Εβελίνα Παπούλια•
δεν μιλάς για μπάλα με τον Στάθη Παπούλια…
*** Όμως, τι σόϊ νουννός τού «Ντανουάζ» θα ήμουνα,
αν δεν αναφερόμουν και στον Ντάνο…
* Λοιπόν, μία παρατήρηση..:
Είναι αδιανόητο να μην καταλαβαίνουμε τι λέει•
λόγω τής βαθιάς φωνής του
(η οποία ενίοτε γίνεται σχεδόν ψιθυριστή,
ενώ δεν διαθέτει και διακυμάνσεις),
καθώς και τού γεγονότος ότι δεν έχει κάνει Ορθοφωνία,
τρώει συλλαβές και δεν ακούμε-δεν καταλαβαίνουμε τι λέει•
κυριολεκτώ.
* Αυτό έχει συμβεί επανειλημμένα και αποκλειστικώς με τον Ντάνο•
περισσότερο το χρεώνω στους ιθύνοντες τής παραγωγής ως αβλεψία,
παρά στον Γιώργο Αγγελόπουλο ως ατέλεια.
Ένας ρόλος δεν εκπέμπει μελιστάλαχτη αίσθηση ή γοητεία
όταν μιλάς λες και βρίσκεσαι σε διαγωνισμό για εγγαστρίμυθους.
Όλα εγώ πχια;
*** Ας φύγουμε, όμως, πέρα από τη Σάτιρα και πέρα από την Κριτική,
και να προβώ -με αφορμή το «Τατουάζ»- σε κάποιες παραδοχές,
αλλά και σε χρήσιμες διαπιστώσεις γενικής φύσεως…
* Η στήλη ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο σίριαλ
λόγω τής συμμετοχής ενός πολυσυζητημένου προσώπου•
πόσω μάλλον,
που ο Γιώργος Αγγελόπουλος δεν είχε προϋπηρεσία στην Υποκριτική Τέχνη,
οπότε το πλαίσιο που δημιουργούταν ήταν εξαιρετικά αβανταδόρικο,
συνολικώς για τα Media.
* Το γεγονός ότι αντιμετωπίζω το «Ντανουάζ» ως κωμική σειρά,
δεν αντανακλά την πραγματικότητα τής πλοκής του•
απλά, αποδομώντας δραματικές σκηνές εκφράζω τη Σατιρική Διάθεση.
* Η λέξη «Διάθεση» είναι και το «κλειδί» τής υπόθεσης•
αλλιώς αντιμετωπίζουμε το οποιοδήποτε γεγονός
όταν είμαστε χαρούμενοι, ευδιάθετοι, ευτυχείς,
και αλλιώς αντιμετωπίζουμε το ίδιο ακριβώς γεγονός
όταν είμαστε στεναχωρημένοι, εκνευρισμένοι, λυπημένοι.
* Εν’ κατακλείδι,
η Διάθεση μετατρέπεται σε Αιτία και η Αιτία σε Διάθεση.
Όπως λέει μία σοφή ρήση «Αστείο είναι ό,τι σε κάνει να γελάς».
Οτιδήποτε. Καμία ενοχή. Ό,τι σε κάνει να γελάς, είναι αστείο.
Βεβαίως, όταν μιλάμε για αληθινά συμβάντα,
δεν δικαιούσαι να κραδαίνεις δημοσίως κάθε τι που εσύ βρίσκεις αστείο,
ενώ στην πραγματικότητα είναι θλιβερό.
Διότι, αν πράττεις τοιουτοτρόπως,
το Αστείο σε μετατρέπει σε Γελοίο.
* Το βέβαιο είναι,
ότι αν θέλεις να βρεις το Αστείο σε μία κατάσταση, θα το βρεις.
De Facto.
Θα ψάξεις από ’δώ, θα ψάξεις από ’κεί, θα το βρεις•
αλλά ακόμα κι αν δεν το βρεις, θα το εφεύρεις.
* Η Σάτιρα είναι Εφεύρεση!
Η Σάτιρα είναι Εφεύρεση Γέλιου!
(ως εκ’ τούτου, η Σάτιρα είναι σοβαρότατη εφεύρεση)!
* Σ’ αυτό το σημείο, μάλιστα,
αξίζει να αναφερθώ -σε επίπεδο παραδείγματος-
στο θέμα με το οποίο γελάσαμε σήμερα
(ελπίζω να μη γέλαγα μόνος μου, αλλά να συμμετείχατε).
* Η στήλη εσατίρισε τη σκηνή τού φόνου,
ακριβώς επειδή πρόκειται για Μυθοπλασία•
σε αντίστοιχα πραγματικά γεγονότα, η Σάτιρα ουδέποτε εμφανίζεται•
η Σάτιρα σέβεται τον εαυτό της
και το βασικό της χαρακτηριστικό είναι ότι ξέρει να σέβεται.
Αυτά τα αναφέρω,
διότι πλανάται διαχρονικά το ερώτημα «Η Σάτιρα έχει Όρια;»•
ένα κατά βάσιν προβοκατόρικο ερώτημα,
το οποίο εκπορεύεται από αυτούς που απεχθάνονται τη Σάτιρα
και θέλουν μέσα από ψευδεπίγραφα διλήμματα να τής κλείνουν το στόμα.
* Φυσικά και έχει όρια η Σάτιρα.
Όμως, ματαίως χαίρονται από αυτήν την απάντησή μου,
οι έχοντες συμφέρον να σιωπήσει•
τα όρια τα θέτει η ίδια η Σάτιρα και κρίνεται γι’ αυτά•
άλλωστε, δεν νοείται Σάτιρα που δεν αποδομεί τον ίδιον της τον εαυτό•
«Αυτοσαρκασμός» λέγεται.
Ο Αυτοσαρκασμός καθαγιάζει τη Σάτιρα!
*** Επί τού Πιεστηρίου..:
Με αυτά τα ψαγμένα που σάς είπα,
μόλις μού ετηλεφώνησε και με εκάλεσε στην εκπομπή της η Βίκυ Φλέσσα.
Αυτήν τη στήλη θέλουμε;
*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…
*** Τα λέμε αύριο…
Ο Υπο-Κοσμικός
