Η νεαρή ρεπόρτερ τού «Open», Μαριάννα Γεωργαντή,
είναι η μασκότ τής εκπομπής «Ώρα Ελλάδος»,
καθώς διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά που αρεσκόμαστε να βλέπουμε στα Καρτούνς.
Όμως, η αυθόρμητη, χαριτωμένη, συμπαθητική, σκερτσόζα και τσαχπίνα Μαριάννα,
παρακάμπτει συχνά την ειδησεογραφική αποστολή της,
άλλοτε για να προκρίνει την παιδικότητά της και άλλοτε τη φιλαρέσκειά της.
Κάθε φορά που εμφανίζεται στο στούντιο για να παρουσιάσει τα διεθνή θέματα,
δημιουργείται αυτομάτως κι ένα «happening» με απρόβλεπτη κατάληξη,
αφού αυτή εδώ η «“Τζέσικα Ράμπιτ” τής Ενημέρωσης»
χρησιμοποιεί κώδικες επικοινωνίας που ενίοτε ισορροπούν επί ξυρού ακμής
(επί παραδείγματι,
η προσφώνηση «Αγάπη μου» που απευθύνει αφειδώς προς τούς παρουσιαστές
-όσο κι αν έχει ως αφετηρία την προσωπική αθωότητα και επιπολαιότητα-
κινείται ανάμεσα στις έννοιες «Αμφιλεγόμενο» και «Παρεξηγήσιμο»).
Βεβαίως, όταν έχουμε να κάνουμε με ιδιαίτερες και αντισυμβατικές περσόνες,
η Ασυλία μετατρέπεται σε καθαρτήριο και σε καθαγιαστήριο
προκειμένου να διατηρούμε το δικαίωμα στην Απόλαυση
και να μη φιμώνουμε την Αυθεντικότητα,
όμως εκεί ελλοχεύουν και οι συμπαρομαρτούντες κίνδυνοι
που δύνανται εν ριπή οφθαλμού να μετατρέψουν το Αστείο σε Γελοίο,
την Τσαχπινιά σε Σάχλα και το Καρτούν σε Καρικατούρα.
Εχθές, λοιπόν, έλαβε χώρα ένα κλιμακούμενο τηλεοπτικό «Βατερλό»,
το οποίο εξεκίνησε με εξόφθαλμη ανακρίβεια σε ρεπορτάζ,
συνεχίστηκε με άκαιρη σεξιστική ατάκα που δήθεν προήγαγε το Γυναικείο Φύλο
μα επί τής ουσίας απετελούσε δυσφήμισή του,
και η κατάληξη ήταν ένα αδιανοήτως μακάβριο κι ασεβές σχόλιο
για αεροπορικό δυστύχημα που συνέβη κατά τη διάρκεια επίδειξης.
Αρχικώς, λοιπόν,
το δάγκωμα που υπέστη από νυχτερίδα η τραγουδίστρια Taylor Momsen των «Pretty Reckless»
στο άνοιγμα τής συναυλίας τού συγκροτήματος «AC/DC» στην Ισπανία,
έγινε «δάγκωμα από αράχνη»
(τι κι αν το «super» στο κάτω μέρος τής οθόνης εδήλωνε τη… διαφωνία του).
Κατόπιν,
η αμήχανη ρεπόρτερ επεχείρησε να διασκεδάσει το ήσσονος σημασίας λάθος της,
όμως έκανε τα πράγματα πολύ χειρότερα λέγοντας -εν μέσω χασκογέλωτος-
ότι «Δεν είναι μόνο (η) νυχτερίδα που μπορεί να σού πιει το αίμα.
Δεν με συμφέρει να το πω αυτό· είναι και (η) γυναίκα.».
Και τώρα,
αφού η Πατριαρχία και ο Μισογυνισμός έτριβαν τα χέρια τους
για το απρόκλητο «δώρο» διά στόματος μίας αφελούς κορασίδος,
είχε φτάσει η στιγμή για την Κορωνίδα, για την Κορύφωση, για τον Κολοφώνα,
με τα ώτα μας να υφίστανται συντριπτικό κάταγμα από την ξεστομισθείσα φράση:
«Πάμε ένα ακόμα (θέμα);
Πάμε στον νεκρό πιλότο από σύγκρουση, που μ’ αρέσουν αυτά..;».
Τ’ ακούς και κοντοστέκεσαι, τ’ ακούς και φρίττεις,
τ’ ακούς και μονολογείς «Δεν είναι δυνατόν να ειπώθηκε κάτι τέτοιο.»,
τ’ ακούς και σκέφτεσαι «Αποκλείεται να ειπώθηκε. Με γελούν τ’ αφτιά μου.».
Κι όμως, ειπώθηκε, και μάλιστα με απολύτως χαρωπή διάθεση,
ενώ στη συνέχεια η ατζαμής ρεπόρτερ -συνειδητοποιώντας τη μέγιστη γκάφα της-
προέβη σε απέλπιδα προσπάθεια να διέσωζε τα προσχήματα
χρησιμοποιώντας τις σημαίνουσες λέξεις
«τραγικό» (τετράκις), «συγκλονιστικό», «δυστυχώς», «τραγωδία».
Έπεα Πτερόεντα.
«Verba Volant, Scripta Manent.», έλεγαν οι Λατίνοι
(ήτοι, «Τα Λόγια πετούν, τα Γραπτά μένουν.»)»,
αλλά -ορίστε και το άρτι εμπνευσθέν απόφθεγμά μου-
ποιος είπε ότι αυτά που πετούν δεν (μάς) μένουν περισσότερο από αυτά που μένουν.
Εν κατακλείδι, τι να μάς πουν οι δακρύβρεχτοι προσδιορισμοί τού γεγονότος,
όταν αντιλαλεί εκκωφαντικά η παντελώς ανάλγητη και χαζοχαρούμενη κυνικότητα
«Πάμε στον νεκρό πιλότο από σύγκρουση, που μ’ αρέσουν αυτά..;».
ΝΤΡΟΠΗ.
μ.Γ.
