Η «Δημοκρατία του Φραπέ»

Κάποτε ο Διονύσης Σαββόπουλος τραγουδούσε «Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει». Οι καιροί άλλαξαν και η Ελλάδα αναστενάζει στις καφετέριες, συντροφιά με τον απαραίτητο φραπέ.

Κάποτε ακούγαμε για τις «Δημοκρατίες της Μπανάνας» στη Λατινική Αμερική. Τώρα βιώνουμε τη «Δημοκρατία του Φραπέ» στη Νότιο Βαλκανική.

Η «φραπεδιά» αποτελεί πλέον το σήμα κατατεθέν μίας κοινωνίας, που σπεύδει με ρυθμούς απίστευτους να απαξιώσει τη δημιουργικότητα στο όνομα της αρπαχτής, ανάγοντας την εύκολη λύση και την αβασάνιστη σκέψη σε τρόπο ζωής.

Θα θυμάστε ότι από το «Ψωροκώσταινα» περάσαμε στο «Ελλαδιστάν», για να καταλήξουμε στη «Δημοκρατία του Φραπέ».

Πήγαμε λοιπόν μία βόλτα στις πλατείες της Μείζονος Πρωτευούσης. Μετρήσαμε τους «αραχτούς» σε περίοδο οικονομικής κρίσης και τους «φραπεδιστές», είδος μεταμοντέρνου νεοέλληνα.

Διαπιστώσαμε πως η «Δημοκρατία του Φραπέ» ανθεί, όπως ανθούν και οι τιμές του καφέ στην Ελλάδα, με την προβληματική οικονομία και το τρισμέγιστο δημόσιο χρέος, αφού το ύψος του φλερτάρει με το ένα τρισεκατομμύριο ευρώ.

Ναι, υπάρχουν νεοέλληνες που καταβάλλουν το αντίτιμο των 1.600 δραχμών για ένα φραπέ. Ναι, υπάρχουν ιδιοκτήτες που πωλούν το φραπεδάκι σε τέτοιες τιμές και δεν ντρέπονται.

Η «zougla.gr» προέβη και σε συστηματική τιμοληψία στις γωνιές της Αθήνας, ώστε να γνωρίζει ο καταναλωτής τι ακριβώς συμβαίνει.

Στην Ελλαδίτσα του «Πέρα βρέχει» κα του «Δε βαριέσαι», ο φραπέ είναι μία διαχρονική αξία. Πηγαίνει «κοστούμι» με το «Ωχ αδερφέ», που αποτελεί προς το χείρον, μετάλλαξη του φιλοσοφημένου «Μη μου τους κύκλους τάρατε». Μόνον που οι καιροί ου μενετοί.

(Πρώτη καταχώρηση: 17 Μαρτίου 2009, 21:34)