Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης ήξερε από την ηλικία των πέντε ετών τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει.
«Ποιος ξέρει τι ήταν αυτό που με έσπρωξε να γίνω ηθοποιός; Ίσως το γονίδιο, το DNA, γιατί είχα έναν παππού που είχε τρομερή αγάπη για το θέατρο. Και λέω DNA γιατί αυτόν τον παππού δεν τον έζησα. Τον είχα συναντήσει λίγες φορές, αφού εγώ μεγάλωσα στο Πλωμάρι. Μπορεί ακόμη επειδή έχω τρομερή αγάπη στο παιχνίδι», ανέφερε.
«Ακόμα και τώρα, στις δύσκολες στιγμές του “ψαξίματος” ενός ρόλου, η σκέψη του παιχνιδιού μου δίνει τρομερές διεξόδους. Έτσι θέλω να παίζω στην σκηνή. Με την αθωότητα που παίζει ένα παιδί ένα παιχνίδι», πρόσθεσε.
Πηγή: espresso
Επιμέλεια: Μάριος Βελέντζας