Τις επιτυχίες της αλλά και τις αποτυχίες της τις χαρακτηρίζει παράσημα. Παράσημα που όμως δεν την αποσπούν, δεν της παίρνουν ενέργεια και δεν την απομακρύνουν από τον πραγματικό στόχο της ζωής της, το να είναι καλά η ίδια και οι άνθρωποι που αγαπάει. Αυτό αρκεί στην Μαρία Καβογιάννη.
Στην καθημερινότητά σου έχεις αυτή την κωμική χαρά, τη διάθεση που βλέπουμε εμείς; «Ξέρεις, νομίζω πως η διάθεσή μου είναι πάντα χιουμοριστική. Ποτέ δεν δραματοποιώ τα γεγονότα. Θέλω να τα βλέπω όλα χιουμοριστικά και αισιόδοξα».
Γελάς εύκολα; «Όχι, καθόλου. Αντίθετα: Σήμερα, κλαίω ευκολότερα και γελάω σπάνια. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το κλάμα μού φαίνεται πιο εύκολο. Κάποτε, βέβαια, δεν διανοούμουν να κλάψω μπροστά σε άλλους. Ντρεπόμουν πάρα πολύ, όχι ότι σήμερα δεν ντρέπομαι. Προσπαθώ να το κρύβω».
Ξεσπάς με το κλάμα; «Πάρα πολύ και νομίζω ότι είναι ευεργετικό. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να εκδηλώσουν τη λύπη ή τη στενοχώρια τους πιστεύω ότι κάνουν πολύ κακό στον εαυτό τους. Είναι χειρότερο να τα κρατάς μέσα σου. Ενώ, αν κλάψεις, ξεσπάς και βρίσκεις μια διέξοδο» αποκαλύπτει στο περιοδικό «Down Town».
Ποια είναι η σχέση σου με τον κόσμο; Νιώθεις άνετα όταν σου μιλάνε στο δρόμο; «Μα αυτήν τη δουλειά γι’ αυτό την κάνουμε: για να τη μοιραζόμαστε με τον κόσμο. Μου αρέσει πολύ η οικειότητα. Είναι σαν να ζεις σε ένα χωριό που ο ένας λέει καλημέρα στον άλλο, ακόμη κι αν δεν τον ξέρει. Αυτό μου συμβαίνει κι εμένα, κι ας ζω στην Αθήνα».
Δεν σε ενοχλούν οι εμμονές του κοινού; Το ότι μπορεί να σε ταυτίσει με ένα ρόλο και μετά να μην αναγνωρίζει τίποτε άλλο απ’ αυτά που κάνεις; «Έχεις απόλυτο δίκιο! Έτσι ακριβώς είναι. Όλοι μας έχουμε κάνει ένα πέρασμα που ο κόσμος μας ταυτίζει εφ’ όρου ζωής με αυτό. Δηλαδή, το κοινό στέκεται εκεί που σε αγάπησε πιο πολύ. Ακόμη και σήμερα μου μιλάνε για την “Κορίνα” από τα Εγκλήματα. Αλλά τι να κάνουμε τώρα; Δεν είναι κακό αυτό και ούτε πρέπει να στενοχωριόμαστε ή να ενοχλούμαστε».
Ιδιορρυθμίες έχεις; «Κοίταξε τώρα τι έχω πάθει! Εγώ δεν είχα παραξενιές, όμως τώρα τελευταία έχω εντοπίσει ότι τα θέλω όλα στρωμένα: τα κρεβάτια, τα ριχτάρια στους καναπέδες, όλα».
Αγαπάς δύσκολα, Μαρία; «Όχι. Έχω μια οικεία τάση με τους ανθρώπους και δεν μου είναι δύσκολο να τους αγαπήσω ή να τους βάλω στη ζωή μου. Ακόμη και σήμερα, κάνω καινούργιους φίλους και χαίρομαι όταν γνωρίζω νέα παιδιά που μιλάμε την ίδια γλώσσα. Νιώθω συγγενής με όσους επικοινωνώ καλά».
Επιμέλεια: Νατάσα Παππά
