Ο Αποστόλης Τότσικας ποζάρει στον φωτογραφικό φακό της συζύγου του, Ρούλας Ρέβη και μιλάει στο κυπριακό περιοδικό «Down Town» μεταξύ άλλων για τις αρνητικές κριτικές, για τον γάμο του και τη δημιουργία οικογένειας.
– Δίνεις αξία στις κριτικές, ακόμα και στις άσχημες που σε αφορούν;
Δίνω όση αξία τους πρέπει. Δεν θα κάτσω να σκάσω, ούτε αν γράφουν καλά ούτε αν γράφουν άσχημα πράγματα για μένα. Κριτική έχει δικαίωμα να ασκήσει ο οποιοσδήποτε – ειδικά το κοινό. Όμως δεν θα σταθώ εκεί, θα πάω παρακάτω αμέσως.
– Τελικά, η συνάντηση με τη Ρούλα, τη σύζυγό σου, ήταν μοιραία;
Δεν ξέρω αν ήταν μοιραία, αλλά όπως και να ‘χει είναι ο άνθρωπός μου κι εγώ ο δικός της.
– Μου έκανε εντύπωση, πάντως, γιατί σε συνεντεύξεις που έδινες στο παρελθόν, όταν αναφερόσουν στο κεφάλαιο του γάμου, έλεγες ότι δεν σε «έκαιγε» κιόλας να παντρευτείς… Εντούτοις, το έκανες!
Ναι, αυτό ακριβώς έλεγα: «ότι δεν καίγομαι. Αν γίνει, έγινε». Ποτέ δεν δήλωσα κατά του γάμου, ούτε
είπα ότι «εγώ δεν θα παντρευτώ ποτέ!».
– Ο γάμος άλλαξε καθόλου τη σχέση και την καθημερινότητά σας με τη Ρούλα;
Σε τίποτα απολύτως! Ό,τι κάναμε συνεχίζουμε και κάνουμε: δουλεύουμε, βγαίνουμε, διασκεδάζουμε. Ζούμε όπως ζούσαμε. Άλλωστε, να σου πω και κάτι; Τι να αλλάξει; Οκτώ χρόνια είμαστε μαζί, δεν γνωριστήκαμε χθες…
– Σήμερα που οι περισσότερες σχέσεις κλονίζονται και καταρρέουν στο πρώτο εμπόδιο, ποιο είναι το μυστικό του να είσαι μαζί με έναν άνθρωπο τόσα χρόνια;
Ποιο ήταν το μυστικό των γιαγιάδων και των παππούδων μας που ήταν με έναν άνθρωπο για πάντα; Δεν ξέρω, δεν έχω ιδέα! Αυτό, εξαρτάται από τους δύο, όχι από τον έναν μόνο. Ο κάθε άνθρωπος, ναι, είναι ξεχωριστός, αλλά το κάθε ζευγάρι, όταν είναι ενωμένο, διαχειρίζεται τα πράγματα μαζί. Όμως δεν μπορώ να πω τι κάνω εγώ ή να πει ο δίπλα τι κάνει και είναι τόσα χρόνια με τον άλλον άνθρωπο. Αυτά τα πατήματα και τα «κλειδιά» τα βρίσκει το κάθε ζευγάρι μόνο του. Σημασία έχει πόσο θες να είσαι με τον άλλο! Αυτό μετράει. Να μην τα παρατάς!
– Σήμερα, είσαι περισσότερο έτοιμος για ένα παιδί;
Πάντα ένιωθα ότι θέλω να γίνω πατέρας, ότι θέλω να κάνω παιδιά κι εγώ. Από μικρός μου άρεσαν τα παιδιά. Είναι ευπρόσδεκτα, μακάρι να έρθουν. Ανέκαθεν, επίσης, με θυμάμαι να θέλω να έχω την τάση να παίξω με ένα παιδί, να ασχοληθώ μαζί του. Πάντα ήθελα να δημιουργήσω οικογένεια.
