Ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά του μίλησε ο χρυσός Ολυμπιονίκης της ενόργανης γυμναστικής στην Ατλάντα το 1996, Ιωάννης Μελισσανίδης, ο οποίος σε συνέντευξή του στο ΛΟΑΤΚΙ περιοδικό Antivirus αποκάλυψε ότι είναι γκέι, μίλησε για τα ομοφοβικά περιστατικά που σημάδεψαν τη ζωή του αλλά και για τις μεγάλες στιγμές που έζησε ως αθλητής.
Πότε άρχισες να αντιλαμβάνεσαι τη σεξουαλικότητά σου;
Από πολύ μικρός. Τα πρώτα μου φλερτ όμως ξεκίνησαν, όταν ήμουν 12-13 ετών. Είχα φλερτ και με κάποια κορίτσια, πέρασα κι από αυτό το στάδιο, αλλά συνειδητοποίησα από πολύ νωρίς ότι μου αρέσουν άτομα του ίδιου φύλου.
Πώς αυτοπροσδιορίζεσαι σε σχέση με τη σεξουαλικότητά σου;
Ως ένας γκέι άνδρας.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που μίλησες ανοιχτά σε κάποιον; Το λεγόμενο «πρώτο coming out».
Η πρώτη φορά που το συζήτησα ανοιχτά ήταν στα 14 με τον κολλητό μου, ο οποίος είναι κι αυτός γκέι. Κάπως έγινε ταυτόχρονα. Να σου πω πάντως, πως θεωρώ το coming out ένα αναγκαίο κακό.
Τι εννοείς;
Καταλαβαίνω ότι είναι απαραίτητο στην εποχή μας, αλλά αν σκεφτείς πως κανένας straight δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνει κάποιο statement για τη σεξουαλικότητά του, αντιλαμβάνεσαι ότι εισαγάγει μια διάκριση. Νιώθω, δηλαδή, πως το format της κοινωνίας αναγκάζει εμάς τους ΛΟΑΤ+ να κάνουμε ένα statement για την ταυτότητά μας, κάτι που αν το σκεφτείς είναι αρκετά στιγματιστικό και «αντισυνταγματικό». Όπως σου είπα, όμως, καταλαβαίνω ότι είναι αναγκαίο, γιατί όταν βλέπεις να το κάνει ένα γνωστό πρόσωπο, όπως ένας αθλητής, ένας καλλιτέχνης, ένας επιστήμονας ή ένας σύμβουλος από το γραφείο του Πρωθυπουργού, μπορεί να επηρεάσει και να προσφέρει περισσότερη ορατότητα στα νέα παιδιά και όχι μόνο.
Μίλησες με τους δικούς σου για τη σεξουαλικότητά σου;
Δεν υπήρξε ποτέ κάποια συγκεκριμένη συζήτηση. Νομίζω πως ήρθε κάπως φυσικά. Η ζωή μου από πολύ νωρίς ήταν ξεκάθαρη. Είχα και τον πρωταθλητισμό, οπότε αυτή η μεγάλη εφηβική σεξουαλική αφύπνιση άργησε να ξεκινήσει. Μετά όμως δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να κρύψω τίποτα από τους δικούς μου. Δε χρειάστηκε. Θυμάμαι μόνο μια στιγμή, πριν εγώ σταθώ γερά στα πόδια μου, τον μπαμπά μου να λέει: «Άντε και με ένα καλό κορίτσι».
Πώς αντέδρασες;
Του απάντησα, κοιτάζοντάς τον βαθιά στα μάτια με πολλή αγάπη και αποφασιστικότητα ότι «εγώ θα χαράξω τη δική μου πορεία και θα κάνω αυτό που θέλω και το ξέρεις». Μπορεί εκείνη στη στιγμή και να πληγώθηκε, μπορεί να ήταν εκείνη και η στιγμή που το κατάλαβε κιόλας. Μετά ο υπέροχος πατέρας μου, μου απάντησε: «εγώ από εσένα θέλω να είσαι πάντα ευτυχισμένος». Ξέρεις, οι καλοί γονείς, αν θέλουν τα παιδιά τους να είναι ευτυχισμένα, πρέπει να τα δεχτούν όπως είναι, χωρίς προϋποθέσεις. Αν δεν το κάνουν, τότε δεν είναι καλοί γονείς. Επίσης, όλο αυτό που έχω ζήσει, οι επιτυχίες που είχα από πολύ μικρός, η οικονομική ανεξαρτησία από τα 14 μου με βοήθησαν να αισθάνομαι ασφαλής και σίγουρος.
Διαβάστε περισσότερα στο govastileto.gr
